Απόλυτοι κυρίαρχοι στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι της Γαλλίας είναι πια οι σοσιαλιστές. Μετά την προεδρική νίκη του Φρανσουά Ολάντ και έχοντας την πλειοψηφία στη Γερουσία, παίρνουν και απόλυτη πλειοψηφία 315 εδρών στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Πρόκειται για την καλύτερη επίδοση των σοσιαλιστών σε βουλευτικές εκλογές, αφού μαζί με τους στενούς συμμάχους τους «Ριζοσπάστες της Αριστεράς» και ευρωσκεπτικιστές σοσιαλδημοκράτες του Σεβενεμάν («MRC») φτάνουν τις 315 - 322 έδρες (σε σύνολο 577), έναντι 204 στην εκλογή του 2007.
Στο σοσιαλιστικό κόμμα δε χρειάζονται καν οι 18 έδρες των Πράσινων και οι 13 του Μετώπου της Αριστεράς, που χωρίς να ταυτίζονται διάκεινται σε γενικές γραμμές ευμενώς προς την πολιτική του και συγκροτούν μαζί μέτωπα κατά της γκωλικής κεντροδεξιάς.
Είναι επίσης οι πρώτοι φορά που οι Πράσινοι θα έχουν δική τους κοινοβουλευτική ομάδα, αφού στη Γαλλία για κάτι τέτοιο απαιτούνται 15 βουλευτές.
Το γκωλικό UMP, η παράταξη από την οποία προέρχεται και ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, περιορίζεται στις 212 έδρες (από τις οποίες οι 5 ανήκουν στους «Ριζοσπάστες» συμμάχους του), έναντι 320 εδρών το 2007. Το «Δημοκρατικό Κίνημα» (MoDem) του κεντρώου Φρανσουά Μπεϊρού καταλαμβάνει 2 έδρες, ενώ και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο καταλαμβάνει 2 έδρες, τη μία μάλιστα με την 23χρονη εγγονή του Ζαν Μαρί Λεπέν, Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν. Είναι η πρώτη φορά από το 1986 που η ακροδεξιά θα εκλέξει βουλευτή στην Εθνοσυνέλευση.
Ωστόσο, το γαλλικό πλειοψηφικό σύστημα των δύο γύρων επιφύλαξε άσχημες εκπλήξεις τόσο στον ηγέτη του Δημοκρατικού Κινήματος και του Εθνικού Μετώπου, Μπεϊρού και Λεπέν, που απέτυχαν να εκλεγούν στις εκλογικές τους περιφέρειες, όσο και στη Σεγκολέν Ρουαγιάλ.
Η υποψήφια για την προεδρία της Γαλλίας με το χρίσμα των σοσιαλιστών το 2007 και σύντροφος του προέδρου Ολάντ για τρεις δεκαετίες (μέχρι να χωρίσουν πριν 5 χρόνια), ηττήθηκε από την «αντάρτικη» υποψηφιότητα του σοσιαλιστή Ολιβιέ Φαλορνί στην περιφέρεια της Λα Ροσέλ. Η ίδια δηλώνει θύμα πολιτικής προδοσίας και χαρακτηρίζει το Φαλορνί «βουλευτή της δεξιάς».
Η αποχή πάντως άγγιξε το 44,3%, γεγονός που αποτελεί ποσοστό - ρεκόρ από την εγκαθίδρυση της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας το 1958.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως όλοι οι υπουργοί της «φρέσκιας» σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Ζαν Μαρκ Ερό που κατέρχονταν υποψήφιοι εκλέγονται βουλευτές. Όσοι δεν εκλέγονταν θα έπρεπε να εγκαταλείψουν την κυβέρνηση, είχε προειδοποιήσει ο Γάλλος πρωθυπουργός.
Από τον πρώτο γύρο των εκλογών εξελέγησαν ο ίδιος ο Ζαν - Μαρκ Ερό και πέντε υπουργοί: οι Λοράν Φαμπιούς (Εξωτερικών), Βικτορίν Λουρέλ (Υπερπόντιων Κτήσεων), Ντελφίν Μπατό (αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης), Μπερνάρ Καζνέβ (Ευρωπαϊκών Υποθέσεων) και Φρεντερίκ Κουβιλιέ (Μεταφορών).
Ο υπουργός Γεωργίας Στεφάν Λε Φολ κέρδισε τη δεξιά στην πρώην εκλογική περιφέρεια του πρώην πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν στη Σαρτ.
Ο υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί εξελέγη με 49% των ψήφων έχοντας ως αντιπάλους υποψηφίους της δεξιάς και του Εθνικού Μετώπου. Στην ίδια περιοχή, η υπουργός Πολιτισμού Ορελί Φιλιπετί νίκησε τον δεξιό αντίπαλό της με 59% των ψήφων.
