Διεθνής ομάδα ερευνητών υποστηρίζει ότι κατάφερε να συνδέσει για πρώτη φορά τη διαρκή υποβάθμιση της μαύρης τρούφας του Περιγκόρ (Tuber melanosporum), μιας από τις θεωρούμενες ως πιο εκλεκτές λιχουδιές στον κόσμο, με την ξηρασία στη Μεσόγειο. Τα αποτελέσματα της μελέτης της δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα της επιθεώρησης Nature Climate Change.
Παραγωγοί τρούφας εξέφραζαν εδώ και χρόνια την ανησυχία ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει το «μαύρο διαμάντι», όπως επίσης είναι γνωστό το σπάνιο και πανάκριβο μανιτάρι, το οποίο αναπτύσσεται κυρίως στη νοτιοδυτική Γαλλία, αλλά και στην Ισπανία και την Ιταλία.
Ανέκδοτες πληροφορίες αναφέρουν ότι πριν από έναν αιώνα, η ετήσια σοδειά μαύρης τρούφας έφθανε τους 1.000 τόνους το χρόνο, επισημαίνουν οι ερευνητές. Τη δεκαετία του 1960 διαμορφωνόταν σε περίπου 200-300 τόνους, όμως τα τελευταία χρόνια μόλις που ξεπερνά τους 25 τόνους ετησίως, με αποτέλεσμα η τιμή του εκλεκτού εδέσματος να έχει εκτοξευθεί σε περίπου 2.000 ευρώ το κιλό.
Οι ερευνητές συνέκριναν τις ετήσιες σοδειές από τις σημαντικότερες περιοχές παραγωγής με μετεωρολογικές παρατηρήσεις από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα και διαπίστωσαν σχέση μεταξύ των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν κάθε καλοκαίρι με τις σοδειές του επόμενου χειμώνα.
Υποστηρίζουν επίσης ότι έχουν σαφή δεδομένα που καταδεικνύουν ότι τα ξηρότερα καλοκαίρια ευθύνονται για την υποβάθμιση της τρούφας, καθώς η ξηρασία επηρεάζει τις βελανιδιές και τις φουντουκιές, πάνω στις οποίες αναπτύσσεται το μανιτάρι, στο πλαίσιο της συμβιωτικής τους σχέσης.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα διαπιστώθηκε στην περιοχή του Περιγκόρ, στη Γαλλία, καθώς και στην Αραγονία της Ισπανίας. Οι σοδειές επηρεάστηκαν λιγότερο στο Πεδεμόντιο και στην Ούμπρια της Ιταλίας, όπου επίσης αναπτύσσεται η μαύρη τρούφα και παράγεται μεταξύ Νοεμβρίου και Φεβρουαρίου.
«Δεδομένης της συμβιωτικής σχέσης μεταξύ μανιταριού και ξενιστή, θεωρούμε ότι ο ανταγωνισμός τους για υγρασία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ενδέχεται να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην παραγωγή τρούφας, ιδιαίτερα σε ημίξηρα περιβάλλοντα», αναφέρουν οι Ουλφ Μπύντγκεν και Ζίμον Έγκλι από το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Ερευνών της Ελβετίας, οι οποίοι ηγήθηκαν της ερευνητικής ομάδας.
Υποστηρίζουν μάλιστα ότι, εάν οι θερμοκρασίες στη νότια Ευρώπη σημειώσουν άνοδο της τάξεως των 2 βαθμών Κελσίου, όπως προβλέπουν προσομοιώσεις, η Γερμανία και η Ελβετία ενδέχεται στο μέλλον να αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για την παραγωγή του ακριβού εδέσματος.
