Επιστήμονες της αποστολής Cassini της NASA εντόπισαν έναν ποταμό 400 χιλιομέτρων πάνω στην επιφάνεια του δορυφόρου του Κρόνου Τιτάνα, ο οποίος φέρει μεγάλη ομοιότητα με τον ποταμό Νείλο, αν και περίπου 15 φορές μικρότερος. Πρόκειται για την πρώτη φορά που παρατηρείται ένα τέτοιο σύστημα και σε τέτοια ανάλυση εκτός της Γης.
Ο ποταμός εμφανίζεται σκούρος σε όλο το μήκος του στην εικόνα υψηλής ανάλυσης, υποδεικνύοντας λεία επιφάνεια. Η επιστημονική ομάδα κατέληξε έτσι στο συμπέρασμα ότι το ποτάμι, που βρίσκεται στην βόρεια πολική περιοχή του Τιτάνα, είναι γεμάτο με υγρούς υδατάνθρακες.
«Αν και υπάρχουν ορισμένες μικρές παρεκκλίσεις, η σχετικά ευθεία πορεία της κοίτης του ποταμού σημαίνει ότι ακολουθεί το ίχνος τουλάχιστον ενός ρήγματος, παρόμοια με άλλα ποτάμια που βρίσκονται στη νότια πλευρά του Τιτάνα», δήλωσε ο Γιάνι Ράντεμπω, μέλος της ομάδας από το Πανεπιστήμιο του Μπρίγκαμ Γιανγκ στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. «Τέτοια ρήγματα στο βραχώδες υπόστρωμα του Τιτάνα μπορεί να μην υπονοούν τεκτονικές πλάκες όπως στη Γη, αλλά ούτως ή άλλως οδηγούν στο άνοιγμα κόλπων ή και στο σχηματισμό ωκεανών», πρόσθεσε.
Ο Νείλος, ο οποίος έχει 6.700 χιλιόμετρα μήκος, σχηματίστηκε υπό πιο πολύπλοκες διαδικασίες, που όμως συμπεριλαμβάνουν τέτοια ρήγματα σε κάποιες περιοχές. Εξάλλου, ο ποταμός στον Τιτάνα εκβάλει στην θάλασσα Κράκεν, με μέγεθος μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας και της Μεσογείου.
Ο Τιτάνας είναι προς το παρόν το μόνο άλλο αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα για το οποίο είμαστε βέβαιοι ότι έχει σταθερά υγρά στην επιφάνειά του. Ενώ ο υδρολογικός κύκλος της Γης βασίζεται στο νερό, ο αντίστοιχος κύκλος του Τιτάνα βασίζεται σε υδατάνθρακες όπως το μεθάνιο και το αιθάνιο.
Εικόνες και δεδομένα από τον φασματογράφο του δορυφόρου Cassini επιβεβαιώσαν την παρουσία υγρού αιθανίου σε λίμνη του Τιτάνα το 2008 και περιοχές με πρόσφατη βροχόπτωση στον ισημερινό του Τιτάνα το 2010. Οι εικόνες αυτές αποκάλυψαν ένα κόσμο σε κίνηση, ανάλογο με την Γη, σύμφωνα με το μέλος της επιστημονικής ομάδας Στηβ Γουώλ.
Η αποστολή Cassini-Huygens αποτελεί συνεργασία της NASA, της Ευρωπαϊκής και της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος, ενώ τον λειτουργικό της έλεγχο έχει το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια στην Πασαντίνα των ΗΠΑ.
