Δεν υπάρχει ίσως κάτι πιο χαλαρωτικό από έναν υπνάκο στη σκιά ενός μεγάλου δέντρου ή από μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην εξοχή, σε έναν ήσυχο δρόμο με σειρές καταπράσινων δέντρων σε κάθε του πλευρά. Και όμως, ενώ όλα μοιάζουν τόσο ήσυχα και γαλήνια στο ανθρώπινο μάτι, τα δέντρα... πολεμούν για το χώρο τους. Είναι αλήθεια: ερευνητές του Πρίνστον λένε ότι τα δέντρα έχουν ανάγκη από το δικό τους, «προσωπικό» χώρο και όπως φαίνεται, είναι διατεθειμένα να δώσουν μάχη για να τον οριοθετήσουν!

Όπως γράφουν στην έκθεσή τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση "The American Naturalist", τα δέντρα δεν χρησιμοποιούν τις ρίζες τους μόνο για να απορροφήσουν νερό και θρεπτικά συστατικά από το χώμα, αλλά και για να απωθήσουν τα άλλα δέντρα που κερδίζουν έδαφος - κυριολεκτικά- δίπλα τους. Με άλλα λόγια, δεν καταναλώνουν ενέργεια μόνο για να κρατηθούν στη ζωή, αλλά βάζουν ταυτόχρονα τα δυνατά τους να... κρατήσουν μακριά τον ανταγωνισμό.

Ο Δρ. Ρέι Ντιμπζίνσκι και η ομάδα του χρησιμοποίησαν ειδικό λογισμικό για να προβλέψουν τη μελλοντική ανάπτυξη των δασών που μελέτησαν. Είδαν ότι οι ρίζες λειτουργούν ως «όπλα», παρεμποδίζοντας την ανάπτυξη των υπολοίπων δασών.

Η δημιουργία των ριζών, λένε, είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολλή ενέργεια και, υπό ιδανικές συνθήκες, κάθε δέντρο έχει τόσες ώστε να μπορεί να απορροφά τα θρεπτικά συστατικά και το νερό που χρειάζεται. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές ωστόσο, τα δέντρα δημιουργούν περισσότερες ρίζες απ' όσες χρειάζονται, όχι για να τα βοηθήσουν να αναπτυχθούν καλύτερα, αλλά για να αναπτυχθούν σε μικρότερο βαθμό τα δέντρα-ανταγωνιστές. Συνεπώς, όπως διαπίστωσαν χάρη στο λογισμικό τους, τα δέντρα που παράγουν λιγότερες ρίζες σε σχέση με τα άλλα... χάνουν τελικά τη μάχη.

Ο Δρ. Ντυμπζίνσκι επισημαίνει ότι δεν γίνονται όλες οι μάχες κάτω από το έδαφος, καθώς στα δάση διεξάγεται ένας διαρκής αγώνας για επιβίωση μέσω της απορρόφησης ηλιακού φωτός. Όσα δέντρα είναι στη σκιά, βρίσκονται σε δεινή θέση. Όπως λέει, εάν δεν υπήρχε αυτού του είδους ο ανταγωνισμός, τα δέντρα δεν θα είχαν κίνητρο να αναπτυχθούν σε ύψος. «Εάν με κάποιο τρόπο κατόρθωναν να συνεργαστούν, θα μπορούσαν όλα να παραμένουν πιο κοντά στο έδαφος και να χρησιμοποιούν για άλλο σκοπό αυτήν την ενέργεια, παράγοντας για παράδειγμα περισσότερους καρπούς».