Τα σπίτια του μέλλοντος θα μπορούσαν να καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες όχι μέσω του δικτύου ηλεκτροδότησης ούτε καν μέσω των γνωστών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά χάρη σε... φύλλα.

Τεχνητά φύλλα που «φωτοσυνθέτοντας», θα μπορούν να παρέχουν έως και 30 κιλοβατώρες ημερησίως, ποσότητα που αντιστοιχεί στην ημερήσια κατανάλωση ενέργειας ενός μέσου αμερικανικού νοικοκυριού.

Ερευνητές του ΜΙΤ έκαναν τα αποκαλυπτήρια ενός τέτοιου φύλλου, που στην πραγματικότητα είναι ένα τετράγωνο φωτοβολταϊκό κύτταρο σε μέγεθος τραπουλόχαρτου και το οποίο παράγει ενέργεια μιμούμενο τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Αντί, ωστόσο, να παράγει απευθείας ηλεκτρική ενέργεια όπως ένα συμβατικό φωτοβολταϊκό κύτταρο, διασπά τα μόρια του νερού –μέσα στο οποίο βρίσκεται βυθισμένο για να λειτουργήσει- σε υδρογόνο και οξυγόνο. Αυτά με τη σειρά τους «αποθηκεύονται» σε μια κυψέλη καυσίμου, η οποία και παράγει την ηλεκτρική ενέργεια προς οικιακή χρήση.

«Θα μπορούσαμε να βάλουμε το φύλλο σε ένα μπουκάλι νερού, να το κρατήσουμε έτσι ώστε να έχει επαφή με το ηλιακό φως και να δούμε φυσαλίδες υδρογόνου και οξυγόνου να δημιουργούνται», λέει ο εφευρέτης, χημικός του ΜΙΤ Ντάνιελ Νοσέρα. Όπως εξηγεί, η διαδικασία είναι αρκετά πιο περίπλοκη απ’ όσο ακούγεται, όμως μπορεί να συγκριθεί «μηχανικά» με τον τρόπο, με τον οποίο τα φύλλα παράγουν ενέργεια χάρη στο ηλιακό φως. «Είτε το συνειδητοποιεί κανείς είτε όχι, τα φύλλα είναι γεμάτα ηλεκτρισμό», λέει. «Απλώς δεν έχουν καλώδια».

Ο Νοσέρα παραδέχεται ότι η ιδέα δεν είναι καινούρια. Το 1998, ο Τζον Τέρνερ από το αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμης Ενέργειας δημιούργησε την πρώτη τέτοια συσκευή. Όπως λέει ωστόσο, ο Τέρνερ «είχε χρησιμοποιήσει πραγματικά ακριβά υλικά, σαν αυτά που θα χρησιμοποιούσε η NASA.» Τα δικά του τεχνητά ηλιακά φύλλα αποτελούνται από φθηνά υλικά και ήδη, μία παραλλαγή τους αναπτύσσεται με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στον αναπτυσσόμενο κόσμο, σε συνδυασμό με συμβατικά φωτοβολταϊκά συστήματα. «Έως το τέλος του 2011, πρωτότυπά του θα χρησιμοποιούνται στην πράξη, πιθανότατα στην Ινδία», λέει ο Νοσέρα, ο οποίος μάλιστα φέρεται να έχει συνάψει σχετική συμφωνία με τον ινδικό κολοσό Tata.

Σε ό,τι αφορά τον αναπτυγμένο κόσμο, φαίνεται πως η παραγωγή των τεχνητών φύλλων σε εμπορική κλίμακα απέχει αρκετά χρόνια, καθώς οι ερευνητές του ΜΙΤ παραδέχονται πως δεν έχουν βρει ακόμη τον τρόπο να «αποθηκεύουν» αποτελεσματικά τα αέρια που παράγονται με τη διάσπαση των μορίων του νερού. Ο Νοσέρα όμως είναι αισιόδοξος ότι στο μέλλον, η εφεύρεσή του θα μπορούσε να μειώσει δραστικά το κόστος της παραγωγής ενέργειας, καταργώντας π.χ. τα καλώδια. «Το πυρίτιο ενός ηλιακού συλλέκτη δεν στοιχίζει πολύ», εξηγεί. «Μεγάλο τμήμα του κόστους έχει να κάνει με τα καλώδια και [το τεχνητό ηλιακό φύλλο] τα καταργεί».