Ένα είδος αφρικανικού αρουραίου θωρακίζεται απέναντι στους εχθρούς του «ποτίζοντας» με δηλητήριο το τρίχωμά του, αποκαλύπτουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Ο Lophiomys imhausi αντλεί το δηλητήριο από τα ίδια φυτά που χρησιμοποιούν τα μέλη κάποιων αφρικανικών φυλών για να δηλητηριάσουν τα βέλη τους. Με αυτό μπορεί να ακινητοποιήσει, αλλά και να σκοτώσει εχθρούς ακόμη και πολύ μεγαλύτερους σε μέγεθος από αυτόν. Όταν, για παράδειγμα, ένας σκύλος πλησιάζει με σκοπό να τον καταβροχθίσει, δηλητηριάζεται μόλις προσπαθήσει να τον δαγκώσει.

«Πρόκειται για το πρώτο θηλαστικό που δανείζεται το θανατηφόρο δηλητήριο ενός φυτού και αλείφεται με μεγάλες ποσότητες χωρίς να πεθαίνει», λέει ο ερευνητής Τζόναθαν Κίνγκντον. «Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ανέπτυξε ένα τέτοιο χαρακτηριστικό.»

Ο Κίνγκντον μιλά εκ πείρας. Έχοντας μεγαλώσει στην Αφρική, είχε από μικρός επαφή με το συγκεκριμένο είδος αρουραίου, που το μήκος του φθάνει τα 36 εκατοστά. Και ενώ είχε ακούσει ότι το μικρό αυτό ζώο δεν είναι και τόσο ακίνδυνο, του πήρε 30 χρόνια να καταλάβει με ποιο τρόπο μπορεί να σκοτώσει πολύ μεγαλύτερους αντιπάλους.

«Δεν είναι σχεδιασμένο να σκοτώνει», λέει ο ερευνητής. «Αν σκότωνε κάθε φορά, τότε κανείς δεν θα ήξερε ότι είναι τόσο αηδιαστικό. Τώρα όμως, το άλλο ζώο απομακρύνεται, συνέρχεται από τη φρικτή εμπειρία και δεν επιδιώκει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο.»

Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε τη συμπεριφορά των αρουραίων στη φύση. Στο εργαστήριο, ανέλυσε δείγματα από το μοναδικό τρίχωμά τους με το δηλητήριο από το φυτό Acokanthera schimperi. Είδαν ότι το ζώο πρώτα μασάει το φυτό κι έπειτα γλείφεται, ώστε το δηλητήριο να «αποθηκευτεί» στις τρίχες μέσω του σάλιου.

«Είναι προγραμματισμένο να βρίσκει το δηλητήριο, να το μασάει και να το εφαρμόζει σε μια μικρή περιοχή», λέει ο Κίνγκντον. Οι αρουραίοι, εξηγεί, γλείφουν μόνο μια μικρή λωρίδα τριχώματος. Όταν νιώθουν ότι απειλούνται, κυρτώνουν τη ράχη τους και, με τη βοήθεια κατάλληλα προσαρμοσμένων μυών, «σηκώνουν» το τρίχωμά τους αποκαλύπτοντας την περιοχή με το δηλητήριο.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, καθώς το δηλητήριο αυτό μπορεί να προκαλέσει εμφράγματα, τα συμπεράσματα από την περαιτέρω διερεύνηση των ιδιοτήτων του θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα και στην Ιατρική.