Οι ελπίδες της ανθρωπότητας για ανακάλυψη του ελιξιρίου της νεότητας και του μυστικού της μακροζωίας υπέστησαν σοβαρό πλήγμα, καθώς μια νέα ευρωπαϊκή έρευνα ήρθε να διαψεύσει προηγούμενες αμερικανικές, σύμφωνα με τις οποίες μια ορισμένη κατηγορία πρωτεϊνών, οι σιρτουίνες, που επηρεάζουν τον μεταβολισμό των κυττάρων, μπορούν να επιβραδύνουν τη γήρανση και να αυξήσουν σημαντικά τη διάρκεια ζωής μέχρι και 50%τουλάχιστον σε μικροσκοπικούς οργανισμούς, όπως η μαγιά, τα νηματόζωα και οι μύγες.
Η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι σιρτουίνες (οι οποίες ήδη αποτελούν βασικό «στόχο» σε μερικές νέου τύπου αντιγηραντικές κρέμες) στην πραγματικότητα δεν επηρεάζουν καθόλου το προσδόκιμο ζωής των ζώων.
Οι προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι όταν τα γονίδια ενός οργανισμού υπερ-παράγουν σιρτουίνη, τότε αυξάνει η διάρκεια ζωής του, με αποτέλεσμα ορισμένοι να βαφτίσουν το γονίδιο που ρυθμίζει το επίπεδο της σιρτουίνης, ως «γονίδιο της μακροζωίας» (ονομάζεται sir2 στους μικρούς οργανισμούς και SIRΤ1 στα θηλαστικά).
Παράλληλα, δημιουργήθηκε μεγάλη έξαψη γύρω από την ουσία ρεσβερατρόλη (που υπάρχει και στο κόκκινο κρασί), επειδή θεωρείται ότι ενεργοποιεί τη σιρτουίνη, κάτι που έχει όμως αμφισβητηθεί από νεότερες μελέτες.
Η τελευταία έρευνα θέτει υπό αμφισβήτηση αυτό καθεαυτό το «γονίδιο της μακροζωίας». Οι ευρωπαίοι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντέιβιντ Τζεμς του Τμήματος Γενετικής και Εξέλιξης του University College του Λονδίνου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο "Nature", κάνοντας πειράματα με τους ίδιους οργανισμούς (νηματόζωα, μύγες), έδειξαν ότι τα όποια «κέρδη» στη διάρκεια ζωής των ζώων, που είχαν διαπιστωθεί στις προηγούμενες μελέτες, τελικά δεν είχαν σχέση με τη σιρτουίνη, αλλά πρέπει να αποδοθούν σε άλλους γενετικούς παράγοντες και μεταλλάξεις.
«Οι σιρτουίνες πολύ απέχουν από το να αποτελούν το "κλειδί" της μακροζωίας και δεν φαίνεται να έχουν καμία σχέση με την επέκταση του χρόνου ζωής», δήλωσε ο δρ. Τζεμς. Από την άλλη, ο καθηγητής Λέοναρντ Γκουαρέντε του αμερικανικού πανεπιστημίου ΜΙΤ (είναι επίσης επιστημονικός σύμβουλος της φαρμακευτικής εταιρίας GlaxoSmithKline, που έχει επενδύσει σημαντικά στις σιρτουίνες), ο οποίος είχε διεξάγει ορισμένες από τις παλαιότερες έρευνες, αναγνώρισε ότι αυτές περιείχαν κάποια λάθη, αλλά αρνήθηκε να παραδεχθεί ότι οι σιρτουίνες πρέπει να εγκαταλειφθούν ως όπλο κατά της γήρανσης.
Την ίδια αντίδραση είχε και ο δρ Στέφεν Χέλφαντ του πανεπιστημίου Μπράουν των ΗΠΑ, ο οποίος επίσης αρνήθηκε ότι τα συμπεράσματα της έρευνας του Τζεμς καταρρίπτουν τα δικά του παλαιότερα ευρήματα υπέρ των σιρτουινών και επέμεινε ότι είναι όντως οι σιρτουίνες και όχι άλλοι γενετικοί παράγοντες που αυξάνουν τη διάρκεια ζωής.
Ο Τζεμς πάντως αναγνώρισε ότι οι σιρτουίνες παίζουν κάποιο ρόλο στη διαδικασία της γήρανσης και έτσι μπορούν να αξιοποιηθούν μελλοντικά στην μάχη κατά του Αλτσχάιμερ, του διαβήτη και άλλων μεταβολικών παθήσεων.
Επέμεινε όμως ότι οι Αμερικανοί ερευνητές έχουν παρασυρθεί όσον αφορά τις αντιγηραντικές ιδιότητες των συγκεκριμένων πρωτεϊνών και επέκρινε όσους επιστήμονες πασχίζουν να γίνουν διάσημοι «τσαλαβουτώντας» στο δύσκολο και γεμάτο παγίδες πεδίο μελέτης της γήρανσης. Με δεδομένο πάντως ότι οι Αμερικανοί ερευνητές δήλωσαν πως θα συνεχίσουν τις έρευνές τους σχετικά με τις σιρτουίνες, ήδη διαγράφεται ένα νέο χάσμα μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ - επιστημονικό αυτή τη φορά.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
