Αυτό που λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε, ότι δηλαδή οι άνθρωποι γίνονται πραγματικά πιο χαρούμενοι, αλλά και υγιείς, από το απόγευμα της Παρασκευής έως το απόγευμα της Κυριακής, αποδείχθηκε και επιστημονικά.
Η έρευνα, η πρώτη του είδους της που ανέλυσε πώς αλλάζει, από μέρα σε μέρα μέσα στην εβδομάδα, η διάθεση των ενηλίκων, ανδρών και γυναικών ηλικίας 18 έως 62 ετών (που εργάζονται τουλάχιστον 30 ώρες την εβδομάδα), έγινε υπό τον καθηγητή Ρίτσαρντ Ράιαν του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης και δημοσιεύτηκε στο «Journal of Social and Clinical Psychology».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι κάθε επαγγέλματος, χειρωνακτικού ή πνευματικού, από οικοδόμους μέχρι δικηγόρους, άσχετα με το πόσα χρήματα βγάζουν, πόσες ώρες δουλεύουν ή πόση μόρφωση έχουν, αισθάνονται καλύτερα το Σαββατοκύριακο.
Παράλληλα, όχι μόνο έχουν καλύτερη ψυχική διάθεση και περισσότερη ενέργεια, αλλά νιώθουν λιγότερους πόνους και άλλα συμπτώματα, όπως δυσκολία χώνεψης, αναπνευστικές δυσκολίες, αίσθημα κόπωσης κ.ά.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η ευεργετική αυτή επίδραση οφείλεται πρωτίστως στο μεγαλύτερο έλεγχο που νιώθει κανείς ότι έχει όσον αφορά στην αξιοποίηση του χρόνου του, στην ελευθερία που έχει κανείς να επιλέξει τις δραστηριότητες που θέλει και ταυτόχρονα να περάσει τον ελεύθερο χρόνο του με τα αγαπημένα του πρόσωπα (οικογένεια, φίλους κλπ).
Ακόμα, όπως ανακάλυψαν οι ερευνητές, οι άνθρωποι αισθάνονται πιο ικανοί μέσα στο Σαββατοκύριακο με ό,τι καταπιάνονται - ίσως επειδή αισθάνονται ότι κάνουν αυτό που τους αρέσει και έτσι δίνουν ένα μεγαλύτερο κομμάτι της προσοχής και γενικότερα του εαυτού τους σε αυτό με το οποίο ασχολούνται.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ράιαν, «η έρευνα αναδεικνύει πόσο σημαντικός είναι ο ελεύθερος χρόνος για την ευημερία του ατόμου, καθώς οι άνθρωποι έχουν ευκαιρίες να συνδεθούν με άλλα πρόσωπα, να πραγματοποιήσουν τα ενδιαφέροντά τους και να χαλαρώσουν. Όλα αυτά αποτελούν βασικές ψυχικές ανάγκες των ανθρώπων, που δεν πρέπει να καταπιέζονται από την πολλή δουλειά».
Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι άνθρωποι, κατά τις καθημερινές (εργάσιμες) μέρες, νιώθουν χειρότερα, επειδή λιγοστεύει ο έλεγχος που ασκούν στην προσωπική ζωή τους, καθώς κάποιος άλλος (κυρίως ο εργοδότης) ή οι εξωτερικές περιστάσεις (π.χ. οι οικογενειακές υποχρεώσεις) ελέγχουν «έξωθεν» τις ατομικές επιλογές των ατόμων, ασκώντας σε αυτούς πιέσεις χρόνου, επιβάλλοντας ανεπιθύμητες συμπεριφορές (συνήθως στο εργασιακό περιβάλλον), καθιστώντας υποχρεωτική τη συναναστροφή με ανθρώπους με τους οποίους δεν υπάρχει στενός συναισθηματικός δεσμός κ.ά.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
