H συνεργασία, η ευγένεια και η γενναιοδωρία είναι «κολλητικές», σύμφωνα με τους πλέον διάσημους στον κόσμο ειδικούς στα «κοινωνικά δίκτυα», τον ελληνικής καταγωγής Νίκολας Χρηστάκη, καθηγητή Ιατρικής Κοινωνιολογίας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και τον Τζέιμς Φάουλερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Σαν Ντιέγκο).

Σε εργασία τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Live Science, οι συγγραφείς υπολόγισαν ότι όταν ένα άτομο είναι ευγενικό σε ένα άλλο και διαθέσιμο να συνεργαστεί μαζί του, τότε όχι μόνο, μέσα από το φαινόμενο της αμοιβαιότητας, το δεύτερο άτομο θα κάνει το ίδιο, συμπεριφερόμενο στο πρώτο με ανάλογο τρόπο, αλλά η «μόλυνση» αυτή (με την καλή έννοια) θα επεκταθεί σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, άλλα άτομα.

«Οι συνέπειες της γενναιοδωρίας μου εκτείνονται πολύ πέρα από αυτό που μπορώ να δω. Μια πράξη ευγένειας μπορεί να εξαπλωθεί σε δεκάδες και, σε μερικές περιπτώσεις, σε εκατοντάδες άτομα που δεν ξέρω και που ποτέ δεν έχω συναντήσει», δήλωσε ο Φάουλερ.

Οι δύο ερευνητές έκαναν πειράματα οικονομικών συναλλαγών με εθελοντές, άγνωστους μεταξύ τους, τα οποία έδειξαν ποια επίδραση είχε η επιλογή καθενός να κρατήσει χρήματα για τον εαυτό του ή να συνεισφέρει σε άλλους (στον πραγματικό κόσμο π.χ. το ανάλογο δίλημμα θα ήταν πόσο πουρμπουάρ να δώσει κανείς σε ένα σερβιτόρο).

Αποδείχτηκε, έτσι, ότι κάθε δολάριο που έδινε κάποιος με γενναιοδωρία στον πρώτο γύρο του παιγνιδιού, είχε ως αποτέλεσμα αυτός που το έπαιρνε, στο δεύτερο γύρο, με τη σειρά του έδινε περίπου 20 σεντς περισσότερα σε κάποιον τρίτο, ο οποίος, με τη σειρά του έδινε 8 σεντς περισσότερα στον τέταρτο και αυτός έδινε 6 σεντς περισσότερα στον επόμενο.

Επειδή κάθε άτομο συνδέεται με τουλάχιστον τρεις άλλους σε κάποιο δίκτυο, αυτό σημαίνει ότι η γενναιοδωρία του πρώτου, γρήγορα εξαπλώνεται αλυσιδωτά σε πολλά άτομα στην κοινωνία, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι επισημαίνουν ότι, κατά ανάλογο τρόπο, στην κοινωνία εξαπλώνεται η αντίθετη συμπεριφορά, δηλαδή η έλλειψη συνεργασίας, ευγένειας και γενναιοδωρίας.

Αυτή η ανακάλυψη της ύπαρξης μιας αλυσιδωτής επίδρασης, σαν τη «μόλυνση», από άτομο σε άτομο, κατά τους δύο επιστήμονες, έπαιξε πιθανότατα ρόλο στην εξέλιξη του αλτρουισμού στην ανθρώπινη κοινωνία από τα πανάρχαια χρόνια, καθώς οι ομάδες εκείνες που περιλάμβαναν τα πιο αλτρουιστικά και διαθέσιμα για συνεργασία άτομα θα επιβίωναν καλύτερα από τις υπόλοιπες ομάδες.

«Υπάρχει μια βαθιά και θεμελιώδης σύνδεση ανάμεσα στα κοινωνικά δίκτυα και στην καλοσύνη», δήλωσε ο Χρηστάκης και πρόσθεσε ότι «οι άνθρωποι σχηματίζουν κοινωνικά δίκτυα επειδή τα οφέλη από μια συνδεδεμένη ζωή ξεπερνούν τα κόστη».

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ