Ψηλά στον ουρανό, η φύση δημιουργεί γιγάντιους επιταχυντές σωματιδίων, καταδεικνύει νέα βρετανική έρευνα, σύμφωνα με την οποία όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, οι ηλεκτρικές καταιγίδες που μαίνονται σε ύψος 40 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, είναι δυνατό να δημιουργήσουν στενές ακτίνες ηλεκτρονίων με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός.
Η έρευνα, υπό τον δρα Μάρτιν Φούλεκρουγκ του πανεπιστημίου του Μπαθ, ο οποίος ειδικεύεται στους κεραυνούς και τις καταιγίδες, παρουσιάστηκε στο εθνικό αστρονομικό συνέδριο της Βρετανίας, στη Γλασκώβη, σύμφωνα με το «Science Daily».
Όπως ανέφερε ο επιστήμονας, το "κλειδί" για να δημιουργηθεί ένας φυσικός επιταχυντής στον ουρανό, είναι να συνυπάρξουν ταυτόχρονα ισχυρές αστραπές λόγω των καταιγίδων, καθώς και υψηλής ενέργειας σωματίδια από το διάστημα, που αποκαλούνται κοσμικές ακτίνες.
Η κοσμική ακτινοβολία αποσπά ηλεκτρόνια από τα μόρια του ατμοσφαιρικού αέρα, ενώ οι αστραπές ωθούν τα ηλεκτρόνια προς τα πάνω, κατά μήκος των ηλεκτρικών πεδίων των αστραπών. Τα ηλεκτρόνια αυτά, που έχουν επιταχυνθεί, μετατρέπονται σε μια στενή ακτίνα σωματιδίων που μπορεί να κινηθεί ανοδικά από το χαμηλότερο επίπεδο της ατμόσφαιρας (την τροπόσφαιρα) προς την μέση ατμόσφαιρα και ακόμα πιο ψηλά.
Αν και η ενέργεια μια ακτίνας ηλεκτρονίων μπορεί να είναι ισοδύναμη με την ισχύ ενός μικρού πυρηνικού εργοστασίου, αυτές οι ακτίνες των ελευθέρων ηλεκτρονίων που δημιουργούνται με φυσικό τρόπο, είναι πολύ λιγότερο ισχυρές σε σχέση με αυτές που παράγονται στο CERN. Όμως παράγουν πληθώρα ραδιοκυμάτων. Τελικά, τα ηλεκτρόνια που έχουν επιταχυνθεί φυσικά με τον παραπάνω τρόπο, παγιδεύονται στις ζώνες ακτινοβολίας της Γης, όπου προκαλούν παρεμβολές στις δορυφορικές επικοινωνίες και στην πλοήγηση.
Η ζώνη που βρίσκεται πάνω από τα σύννεφα των ηλεκτρικών καταιγίδων, θεωρείτο «ύποπτη» για τη δημιουργία φυσικών επιταχυντών από το 1925, όταν για πρώτη φορά ο Σκωτσέζος φυσικός και νομπελίστας Τσαρλς Τόμσον Ρις Γουίλσον μελέτησε τα ηλεκτρικά φορτία που απελευθερώνονται από τις καταιγίδες.
Τα επόμενα χρόνια, πέντε διαφορετικές προγραμματισμένες διαστημικές και δορυφορικές αποστολές (TARANIS, ASIM, CHIBIS, IBUKI, FIREFLY) θα μπορέσουν να μετρήσουν απευθείας αυτές τις ακτίνες σωματιδίων των φυσικών επιταχυντών.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
