Σε δημόσια διαπόμπευση υπέβαλε το καθεστώς της Βόρειας Κορέας τα μέλη της αποστολής της εθνικής ομάδας της χώρας για τις τρεις ήττες που υπέστησαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής.
Όλοι οι ποδοσφαιριστές οδηγήθηκαν σε μια πλατφόρμα στο Παλάτι του Πολιτισμού για τον Λαό (όπως ονομάζεται το υπουργείο πολιτισμού της χώρας) όπου για τουλάχιστον έξι ώρες δέχθηκαν την έντονη κριτική του υπουργού πολιτισμού Παρκ Μιόνγκ Τσολ, υπό την παρουσία 400 κυβερνητικών, μαθητών και δημοσιογράφων.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Κιμ Γιονγκ Χαν διεγράφη από το Κομουνιστικό Κόμμα και παράλληλα εξαναγκάσθηκε να αλλάξει επάγγελμα και να γίνει εργάτης.
Το «έγκλημα» που οδήγησε σε αυτή του την τιμωρία ήταν πως «πρόδωσε» με τις εμφανίσεις της εθνικής τον Κιμ Γιονγκ-ουν, ένα από τους γιούς και πρώτο στη σειρά διαδοχής του δικτάτορα-ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ Ιλ.
Ο άτυχος προπονητής άκουσε τους παίκτες του -παρά τη θέλησή τους- να τον κατηγορούν και εκείνοι με τη σειρά τους για τις ήττες.
Μόνο δυο ποδοσφαιριστές κατάφεραν και γλίτωσαν τη διαπόμπευση, οι Γιονγκ Ταέ Σε και Αν Γιόνγκ Χακ, οι οποίοι έχοντας γεννηθεί στην Ιαπωνία διατηρούν διπλή υπηκοότητα και γιΆ αυτό απέφυγαν την επιστροφή στη χώρα.
Το περιστατικό έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου, αλλά μόλις πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας έξω από τα σύνορα του απολυταρχικού καθεστώτος.
Η εθνική της Β. Κορέας ήταν ένα από τα πιο αδύναμα συγκροτήματα του φετινού Μουντιάλ και παρότι στο πρώτο παιχνίδι κατάφερε και ηττήθηκε δύσκολα με 2-1 από τη Βραζιλία, στη συνέχεια γνώρισε εξευτελιστική ήττα με 7-0 από την Πορτογαλία και 3-0 από την Ακτή Ελεφαντοστού.
Επειδή το 2-1 με τη «σελεσάο» είχε αναπτερώσει τις ελπίδες του καθεστώτος για έκπληξη κόντρα στην Πορτογαλία, η κυβέρνηση επέτρεψε το παιχνίδι με τους Ίβηρες να μεταδοθεί ζωντανά. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη ατυχία της ομάδας.
Για τη Β. Κορέα αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο μετά το 1966.
Πάντως, ρεπορτάζ στη Νότια Κορέα αναφέρουν πως η τιμωρία των μελών της αποστολής ήταν μάλλον επιεικής σε σχέση με το παρελθόν. Η εφημερίδα Τσοσούν Ίλμπο ισχυρίζεται πως άλλοτε, όταν αθλητές και προπονητές τη Β. Κορέας αποτύγχαναν σε διεθνείς διοργανώσεις κινδύνευαν ακόμα και να σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου η επιβίωση είναι θέμα τύχης.
