Τον κώδωνα του κινδύνου για την ¶γρια Ζωή της Αρκτικής κρούουν ερευνητές. Σε έκθεσή του, το αμερικανικό Κέντρο Βιολογικής Ποικιλότητας επισημαίνει ότι οι πολικές αρκούδες, με την εικόνα των οποίων είναι περισσότερο εξοικειωμένος ο κόσμος, δεν είναι οι μόνες που κινδυνεύουν.

¶λλα 16 είδη –από πλανκτόν έως την Αρκτική αλεπού ή ακόμη και τις φάλαινες- όχι απλώς απειλούνται, αλλά βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης από το λιώσιμο των πάγων.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό των θαλάσσιων ίππων που εξαρτώνται από τους πάγους, αφού δεν μπορούν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις κολυμπώντας για να βρουν τροφή. Αποτέλεσμα: καθώς οι παγετώνες υποχωρούν, οι θαλάσσιοι ίπποι βρίσκονται αποκλεισμένοι στη στεριά.

«Η πολική αρκούδα είναι το γνωστότερο θύμα της εξαφάνισης των πάγων», δήλωσε ο Σέι Γουλφ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. «Αν όμως δεν μειώσουμε τη ρύπανση του θερμοκηπίου, περισσότερα πλάσματα θα την ακολουθήσουν στο δρόμο για τον αφανισμό». Οι επιστήμονες εξηγούν ότι η Αρκτική δεν είναι και τόσο μακριά. Όσα συμβαίνουν εκεί, λένε, είναι ένα «βαρόμετρο» όσων θα ακολουθήσουν στον υπόλοιπο κόσμο.

«Τα δεινά των ειδών της Αρκτικής αποτελούν ουσιαστικά ένα σύστημα έγκαιρης πρόβλεψης», σύμφωνα με τον Μαρκ Τζόουνς της οργάνωσης “Care for the Wild International” που συνεργάστηκε για την εκπόνηση της έρευνας. «Πρέπει οι κυβερνήσεις μας να δράσουν άμεσα ώστε το οικοσύστημα της Αρκτικής να προστατευθεί από την κατάρρευση».

Αγώνας δρόμου για τη διάσωση αρχαίων αντικειμένων από τους πάγους

Το λιώσιμο των πάγων δεν απειλεί μόνο την πανίδα της Αρκτικής. Στη Νορβηγία, αρχαιολόγοι έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου προκειμένου να σώσουν αντικείμενα ηλικίας χιλιάδων ετών που έρχονται στο φως, καθώς οι πάγοι στις Σκανδιναβικές ¶λπεις υποχωρούν. Οργανώνουν μάλιστα ειδικές αποστολές με στόχο τη συλλογή τέτοιων αντικειμένων, όπως δερμάτινα υποδήματα και κυνηγετικά εργαλεία που μέχρι πρότινος βρίσκονταν θαμένα κάτω από τόνους πάγου.

Ο χρόνος που έχουν στη διάθεσή τους οι αρχαιολόγοι ωστόσο είναι ελάχιστος. Όπως πιστοποιούν, οι πάγοι λιώνουν με τόσο γρήγορους ρυθμούς που δεν προλαβαίνουν να διασώσουν από τη διάβρωση παρά ένα μικρό ποσοστό των αντικειμένων που έρχονται στην επιφάνεια.