Eικοσιμία ταινίες του Ερίκ Ρομέρ, 16 μεγάλου και πέντε μικρού μήκους, οι οποίες γυρίστηκαν από το 1951 μέχρι και το 2004, θα προβληθούν σε ειδικό αφιέρωμα στον μεγάλο δημιουργό στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 18 έως και τις 24 Νοεμβρίου 2010.

Το αφιέρωμα διοργανώνεται λίγο πριν κλείσει ένας χρόνος από τον θάνατό του μεγάλου δημιουργού τον Ιανουάριο του 2010 αποτίνοντας φόρο τιμής. Τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010 θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος στις 20.00 συζήτηση με αφορμή το έργο του μεγάλου δημιουργού με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, της Κατερίνας Διδασκάλου, πρωταγωνίστριας στη προτελευταίας του ταινίας Τριπλός Πράκτορας (Triple Agent, 2004), η προβολή της οποίας θα ακολουθήσει αμέσως μετά.

Ο Ρομέρ καθιερώθηκε για τη λιτή σκηνοθεσία του, το στοιχειώδες μοντάζ, τη στατική κάμερα και την έλλειψη μουσικής επένδυσης. Δεν τον ενδιέφερε τόσο η πλοκή των ταινιών, όσο η ανάλυση των χαρακτήρων των ηρώων του, των κινήτρων και των επιθυμιών τους. Τους παρατηρεί με σχολαστικότητα και επιμένει στη λεπτομέρεια. ΚατΆ εξοχήν κινηματογραφιστής του λόγου, επικεντρώνεται στην ΅πριν από την πράξη σκέψη, που εκδηλώνεται με την πράξη του λόγουΆ.

Γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, το Ζώδιο του Λέοντα, το 1959. Αποφάσισε να αναπτύξει τον κύριο όγκο του έργου του σε κύκλους ταινιών πολύ πριν τον Κισλόφσκι. Ο πρώτος, «Έξι Μύθοι Περί Ηθικής», διαρκεί από το 1962 μέχρι το 1972 και πραγματεύεται το δίλημμα του πρωταγωνιστή, ο οποίος αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην πίστη προς τη σύζυγό του και τον πόθο του για μια άλλη γυναίκα. Εδώ ξεχωρίζουν οι ταινίες Μια νύχτα με τη Μοντ (1969) και Το γόνατο της Κλαίρης (1970).

Η επόμενη θεματική ενότητα, «Κωμωδίες και Παροιμίες» (1980-1987), περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της παραπλάνησης, της παρεξήγησης και της παρερμηνείας.

Μεταξύ των δύο αυτών κύκλων, ο Ρομέρ ολοκληρώνει μεμονωμένες ταινίες, με κυριότερες τη Μαρκησία του Ο… (1976) και το Περσεβάλ (1978).

Στα 70 του χρόνια πια, ο Ρομέρ ανοίγει καινούριο κύκλο ταινιών για τις οποίες αντλεί έμπνευση από τις εποχές του έτους, εξΆ ου και ο τίτλος «Ιστορίες των Τεσσάρων Εποχών».

Πάντοτε ανήσυχος, ο Ρομέρ γύρισε το 2001 την ταινία Η Αγγλίδα και ο Δούκας χρησιμοποιώντας μόνο ψηφιακή κάμερα.

Το 2007 παρουσίασε την τελευταία του ταινία Οι έρωτες της Αστρέ και του Σελαντόν. «Τώρα νομίζω ότι μπορώ να συνταξιοδοτηθώ», είχε πει τότε. Ο Ερίκ Ρομέρ πέθανε στο Παρίσι στις 11 Ιανουαρίου 2010 στα 89 του.

Οι μεγάλου μήκους ταινίες του αφιερώματος

Το ζώδιο του Λέοντα (Le signe du Lion, 1959), ο σκηνοθέτης καταπιάνεται με τις έννοιες της ηθικής, της τύχης και της αναγκαιότητας με φόντο το μποέμικο Παρίσι.

Στον τρίτο από τους «Έξι Μύθους Περί Ηθικής», τη Συλλέκτρια (La collectionneuse, 1966), ο Ρομέρ διερευνά την ανθρώπινη φύση με επίκεντρο τον έρωτα σε μια ταινία που θα κερδίσει την Αργυρή ¶ρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1967.

Μια νύχτα με τη Μοντ (Ma nuit chez Maude, 1969), από τις κορυφαίες ταινίες του Ρομέρ αποτελεί τον τέταρτο από τους «Έξι Μύθους Περί Ηθικής». Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας και Καλύτερου Σεναρίου. Επίσης, κέρδισε βραβείο Καλύτερης Ταινίας από το Συνδικάτο των Γάλλων Κριτικών, βραβείο Καλύτερου Σεναρίου από την Ένωση Κριτικών Νέας Υόρκης καθώς και βραβεία Καλύτερου Σεναρίου και Φωτογραφίας από την Αμερικανική Ένωση Κριτικών.

Η Μαρκησία του Ο… (Die Marquise von O…, 1976), ταινία εποχής που διαδραματίζεται το 1799 στην Ιταλία, βασίζεται σε νουβέλα του Heinrich von Kleist. Η ταινία έλαβε το Ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής στις Κάννες το 1976.

Στο Γόνατο της Κλαίρης (Le genou de Claire, 1970), ανήκει στη σειρά «Έξι Μύθοι Περί Ηθικής».

Ο έρωτας τΆ απόγευμα (LΆ amour lΆ après-midi, 1972) κλείνει τον κύκλο των «Μύθων Περί Ηθικής»

Η γυναίκα του αεροπόρου (La femme de lΆ aviateur, 1980) ανοίγει τη θεματική ενότητα «Κωμωδίες και Παροιμίες».

Στον Τέλειο γάμο (Le beau marriage, 1982), η ταινία εντάσσεται στον κύκλο «Κωμωδίες και Παροιμίες», η πρωταγωνίστρια (Beatrice Romand) έλαβε και το βραβείο ΑΆ Γυναικείου Ρόλου στο φεστιβάλ της Βενετίας.

Η Πολίν στην πλαζ (Pauline à la plage, 1982), τρίτη ταινία της ενότητας «Κωμωδίες και Παροιμίες»

Η πράσινη αχτίδα (Le rayon vert, 1986), ενότητα «Κωμωδίες και Παροιμίες» Χρυσός Λέοντας στη Βενετία το 1986.

Ο φίλος της φίλης μου (LΆami de mon amie, 1987), ολοκληρώνει την ενότητα «Κωμωδίες και Παροιμίες».

Οι Ιστορίες της ¶νοιξης (Conte de printemps, 1990), ανοίγουν τον τελευταίο κύκλο ταινιών του Ρομέρ, τις «Ιστορίες των Τεσσάρων Εποχών».

Οι Ιστορίες του Χειμώνα (Conte dΆ hiver, 1991) Με σαφείς αναφορές στο Σαίξπηρ, η ταινία διακρίθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1992.

Οι Ιστορίες του Καλοκαιριού (Conte dΆ été, 1996), η πιο «ανάλαφρη» ταινία της τετραλογίας ξεκινούν με επτά λεπτά χωρίς διαλόγους.

Οι Ιστορίες του Φθινοπώρου (Conte dΆ automne, 1998) κλείνουν και τη συγκεκριμένη ενότητα.

Οι μικρού μήκους ταινίες

Παρουσίαση ή Η Σαρλότ και το μπιφτέκι της (Présentation ou Charlotte et son steak, 1951-Ά60)

Η Βερονίκ και το στουρνάρι της (Véronique et son cancre, 1958)

Η Φουρνάρισσα του Μονσό (La boulangère de Monceau, 1962

Η καριέρα της Σουζάν (La Carrière de Suzanne, 1963)

Η Νάντια στο Παρίσι (Nadja à Paris, 1964)

Το αφιέρωμα στον Ερίκ Ρομέρ ολοκληρώνεται με την προτελευταία δημιουργία του τον Τριπλό Πράκτορα (Triple Agent, 2004), με πρωταγωνίστρια την ελληνογαλλίδα Κατερίνα Διδασκάλου.

Πληροφορίες

Αφιέρωμα στον Ερίκ Ρομέρ

18 έως και τις 24 Νοεμβρίου 2010 στην Ταινιοθήκης της Ελλάδος