Τριακόσιες τριάντα ημέρες απομένουν μέχρι τη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Αυτός είναι ο χρόνος που έχει μείνει μέχρι την υπογραφή της πλέον σύνθετης αλλά και κρίσιμης συμφωνίας που οι χώρες του πλανήτη θα κληθούν να υπογράψουν για να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη των απειλών: την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του The Independent, δεν υπάρχει σήμερα κυβέρνηση που να μην έχει αποδεχθεί επισήμως ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη έχει πάρει την ανιούσα. Κύρια αιτία είναι η αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου όπως το διοξείδιο του άνθρακα –το οποίο εκλύεται από τους σταθμούς ενέργειας, τα εργοστάσια και τα οχήματα- και όλοι αναγνωρίζουν ότι εάν δεν τεθούν υπό έλεγχο το μέλλον της ανθρωπότητας κρίνεται αβέβαιο.
Το ότι οι κυβερνήσεις συμμερίζονται τη σοβαρότητα του προβλήματος δεν αποτελεί στοιχείο του πόσο μακρύς θα είναι ο δρόμος ως την υπογραφή κοινής συμφωνίας. Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ο επιμερισμός των βαρών μεταξύ των κρατών. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι εκπομπές CO2 πρέπει να μειωθούν δραστικά και άμεσα. Το θέμα είναι ποιες χώρες θα τις μειώσουν και πόσο, επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα.
Η Κίνα, για παράδειγμα, με ρυθμούς ανάπτυξης που υπερβαίνουν το 10% ετησίως, έχει πάρει τα σκήπτρα των εκπομπών CO2 από τις ΗΠΑ οι οποίες, όμως, έχουν συμβάλλει διαχρονικά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στην υπερθέρμανση του πλανήτη με τις κατά κεφαλήν εκπομπές των Αμερικανών να ξεπερνούν κατά πολύ αυτές των Κινέζων. Ως εκ τούτου, έχει αναγνωριστεί στην Κίνα το δικαίωμα στην ανάπτυξη χωρίς περιορισμούς με αποτέλεσμα μαζί με την οικονομία να μεγαλώνουν και οι ρύποι της. Πολλοί Αμερικανοί, από την άλλη, θεωρούν ανώφελο να προσπαθήσουν να περιορίσουν τους δικούς τους ρύπους όταν οι Κινέζοι αρνούνται να πράξουν τα όμοια.
Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί των κλιματικών αλλαγών που χαρακτηρίζουν «φρούδα» την ελπίδα για διατήρηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προ βιομηχανικής εποχής, θερμοκρασία που θεωρείται η ανώτερη βιώσιμη για το ανθρώπινο είδος.
Ακόμη και εάν έχουμε την παραμικρή αισιοδοξία ότι διατηρήσουμε τη θερμοκρασία σε αυτά τα επίπεδα, όλοι αποδέχονται ότι οι παγκόσμιες εκπομπές πρέπει πολύ σύντομα να φτάσουν σε ένα μέγιστο επίπεδο –ίσως το 2015 ή το 2016– και στη συνέχεια να μειωθούν κατακόρυφα μέχρι για να φτάσουν το 2050 σε επίπεδα 80% χαμηλότερα από τα σημερινά. Όσο περισσότερο αργήσει αυτή η κορύφωση, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η μείωση που θα ακολουθήσει.
Αυτή είναι η πορεία που πρέπει να διαγράψει ο πλανήτης και η Κοπεγχάγη είναι η μεγάλη ευκαιρία να μπει στο σωστό δρόμο, αναφέρει ο Independent. Ακόμη και εάν οι στόχοι του φετινού Δεκεμβρίου δεν είναι τόσο φιλόδοξοι όσο θα πρέπει να είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες και τους περιβαντολλόγους, το σημαντικότερο είναι να επιτευχθεί παγκόσμια συμφωνία. Μια διαφωνία θα ήταν καταστροφική.
Για να θεωρηθεί επιτυχημένη η σύνοδος της Κοπεγχάγης θα πρέπει να πληρούνται τρεις όροι, σύμφωνα με το Βρετανό υπουργό Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών, Εντ Μίλιμπαντ. Πρώτον, τα πλούσια βιομηχανοποιημένα κράτη πρέπει να θέσουν αυστηρούς στόχους μείωσης των εκπομπών C02. Δεύτερον, οι αναπτυσσόμενες χώρες με επικεφαλής την Κίνα, ακόμη και εάν δεν αναλάβουν αντίστοιχες δεσμεύσεις, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη φιλοσοφία «δουλειά και πάλι δουλειά». Τρίτον, τα πλούσια κράτη πρέπει να συμφωνήσουν ένα κοινό πρόγραμμα χρηματοδότησης των αναπτυσσόμενων χωρών, με έμφαση στις φτωχότερες, στο πλαίσιο των μέτρων προσαρμογής στις κλιματικές αλλαγές έχουν χτυπήσει την πόρτα μας. Εάν δεν πετύχουν τους τρεις αυτούς στόχους δεν θα έχουν πετύχει τίποτα.
