Ο αιφνίδιος θάνατος του βασιλιά της ποπ μονοπώλησε τα ευρωπαϊκά έντυπα, τα οποία από τη μία έπλεξαν το εγκώμιο του απαράμιλλου ταλέντου του και από την άλλη δήλωσαν προβληματισμένα για τη σκοτεινή και τραγική πλευρά της προσωπικότητάς του.

«Ξαφνικά, αμέσως μετά το θάνατό του, υπήρχε παντού, έχοντας ανακτήσει την εκτυφλωτική, σαγηνευτική λάμψη που είχε χάσει μετά την αρχή της δεκαετίας του ’80 –τότε που ήταν ένας πραγματικός βασιλιάς», γράφει ο Πολ Μόρλεϊ στον Observer. «Μπορεί κανείς να διαλέξει ποιον Τζάκσον θέλει να θυμάται, ποια εκδοχή –το τέρας, την ιδιοφυία ή τον ετοιμόρροπο άνδρα πίσω από τη μάσκα.

«Ο Μάικλ Τζάκσον δεν ήταν ούτε τέρας ούτε εξωγήινος, ήταν ένα μεταλλαγμένο ον», υποστηρίζει η γαλλική Libération.

Για την ολλανδική NRC Handelsblad, ήταν περισσότερο σκλάβος παρά βασιλιάς της ποπ, δέσμιος της βιομηχανίας του θεάματος, των κοσμικών φυλλάδων και του κοινού του. Η ολλανδική εφημερίδα θεωρεί το κοινό υπεύθυνο για την έκπτωση του «εξαιρετικού τραγουδοποιού και showman σε… ένα κοινωνικά ανάπηρο άτομο».

Η ρουμανική Gandul παρατηρεί πως «όταν πεθαίνει κάποιος σαν το Μάικλ Τζάκσον, συναισθανόμαστε πόσο θνητοί ήμαστε και συνειδητοποιούμε ότι αύριο μπορεί να βρισκόμαστε και εμείς σε ένα μικρό, μαύρο φέρετρο».