Η ιδέα του αοράτου αποτελεί σταθερή πηγή διέγερσης της ανθρώπινης φαντασίας, η πραγματικότητα όμως ανορθώνει ανυπέρβλητα εμπόδια για τους φιλόδοξους εφευρέτες.
Όπως αποδεικνύεται, είναι εξαιρετικά δύσκολη στην πράξη η κάμψη της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, το γνωστό σε όλους φως, μακριά από τα αντικείμενα ή ακόμη και τους ανθρώπους. Ακριβώς αυτό χρειάζεται για να επιτευχθεί η ιδιότητα του αοράτου. Εάν οι επιστήμονες κατορθώσουν να κάνουν το φως να «κυλήσει» γύρω από το σώμα –χωρίς να γίνει αντανάκλαση όπως συμβαίνει κανονικά– το αντικείμενο ή το άτομο θα γίνουν αόρατα.
Όταν το φως διαθλάται, από το νερό ή από ένα φακό για παράδειγμα, τα αντικείμενα εμφανίζονται λίγο διαφορετικά απΆ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Όταν το φως διαθλαστεί στη διεπαφή μεταξύ αέρα και νερού το σημείο που φαίνεται μετατοπίζεται στον οπτικό χώρο.
Οι πειραματικές συσκευές «αορατότητας» ακολουθούν μέχρι στιγμής μια βασική αρχή αλλά σε πιο ακραίο βαθμό. «Μετατοπίζουν τα οπτικά σημεία του χώρου προς το εσωτερικό τους σε ένα μοναδικό σημείο», εξηγεί ο φυσικός Ουλφ Λέοναρντ. Για τον παρατηρητή το φως φαίνεται να διαπερνά το αντικείμενο, σαν να μην υπάρχει δηλαδή κανένα αντικείμενο.
Μαζί με τον Τομάς Τικ, συνεργαζόμενο ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Σεντ ¶ντριους, παρουσίασαν μια εναλλακτική μέθοδο: Συσκευές απόκρυψης που χρησιμοποιούν πιο σύνθετα γεωμετρικά σχήματα τα οποία εκτρέπουν με δεξιοτεχνία το φως προς τα γύρω αντικείμενα.
Το πιο σημαντικό πλεονέκτημα του μοντέλου Λέοναρντ-Τικ είναι ότι καθιστά δυνατή την ιδιότητα του αοράτου όχι μόνο σε δύο διαστάσεις, που συμβαίνει στα σημερινά πειράματα, αλλά στις τρεις διαστάσεις -σε σχήμα σφαίρας για παράδειγμα. Και αυτή είναι η ουσιώδης προϋπόθεση για τη μετάβαση σε πραγματικές συσκευές απόκρυψης που θα είναι πιο αποτελεσματικές με τα πραγματικά αντικείμενα ή ακόμη και τους ανθρώπους.
«Η νέα διάταξη εφαρμόζεται αποκλειστικά στη γεωμετρική οπτική, δεν παύει όμως να είναι ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στον αόρατο μανδύα του Χάρι Πότερ», σχολιάζει ο ερευνητής Τζένσεν Λι.
Πηγή: Spiegel
