Η αναχώρηση και μόνο του Ζακ Σιράκ από τα Ηλύσια Πεδία φαίνεται να λυπεί πραγματικά τους Τούρκους, διότι θεωρείται ως ένας από τους συντελεστές της επισημοποίησης της τούρκικης υποψηφιότητας.

Ο νέος πρόεδρος τις Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, μπορεί να επανέλαβε σ' όλους τους τόνους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, την αντίθεσή του για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., θεωρείται όμως βέβαιον ότι είναι ένας ρεαλιστής πολιτικός. Και παρά τον προβληματισμό που επικρατεί στη γείτονα για την εκλογική επιτυχία του http://www.naftemporiki.gr/news/static/07/05/07/1331506.htm , δεν είναι λίγοι εκείνοι που υπενθυμίζουν την περίπτωση της Αγγελα Μέρκελ, η οποία αρχικά ήταν αντίθετη με την ένταξη της Τουρκίας, στη συνέχεια όμως αναγκάστηκε να ακολουθήσει την πολιτική των προκατόχων της.

Επίσης, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το στοιχείο του πολιτικού χρόνου. Οταν και εάν φτάσει, η ώρα να αποφασιστεί η τουρκική ένταξη, ποιος διαθέτει το κληρονομικό χάρισμα να προβλέψει πού θα είναι ο κ. Σαρκοζί. Και εν κατακλείδι ποιος πολιτικός θα γυρίσει την πλάτη σε γαλλικές επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στην Αγκυρα για να θεραπεύσει το τουρκο-φοβικό σύνδρομο των Γάλλων, όταν προς το παρόν ικανοποιείται το λαϊκό αίσθημα, και η αναχαίτιση των 70 εκατομμυρίων Τούρκων μπορεί να μετατεθεί για το αύριο, καθώς η «νύφη» διανύει την νηπιακή ευρωπαϊκή ηλικία. Κι αυτό είναι τόσο σίγουρο, όσο ένα «κάρφωμα» στο μπάσκετ.

Κ.Τ.