Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το 2021 έκανε ποδαρικό στην Ισπανία η «Φιλομένα», που έφερε μαζί της και τον «χιονιά του αιώνα», καθώς η τελευταία φορά που χιόνισε στη Μαδρίτη ήταν το 1971. Θερμοκρασίες μέχρι τους μείον 35 βαθμούς Κελσίου, εκατοντάδες οδικές αρτηρίες κλειστές, ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων, κλειστό το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, ακύρωση δρομολογίων τρένων, λεωφορείων και προαστιακού, εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητα, συνδρομή του στρατού και προβλήματα στην ηλεκτροδότηση αρκετών περιοχών.
Συμβαίνουν και αλλού, στο Τέξας δε, έγινε του χαμού. Αυτό, βέβαια, ουδόλως παρηγορεί τους οικείους των τριών θυμάτων, ούτε ασπρίζει απροετοίμαστες Πολιτείες. Αν δεν έχω ρεύμα και νερό στο σπίτι, ποσώς με ενδιαφέρει αν δεν είχε προ μηνός εξαιτίας του χιονιού και ο Μαδριλένος ή ο κάτοικος στη Γουαδαλαχάρα.
Δεν έχουν νόημα οι συγκρίσεις του προχείρου για τον φταίχτη καιρό. Μπορούμε, όμως, να μιλήσουμε για τη διαχείριση του φαινομένου, που ήταν προβλέψιμο. Δεν έπεσε πάνω μας η κακοκαιρία «εξαφνική, ραγδαία». Ήταν αναμενόμενη για τους μετεωρολόγους. Έγκαιρα ενημέρωσαν και οι αρχές μάς διαβεβαίωσαν, μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις, ότι ο κρατικός μηχανισμός ήταν πανέτοιμος. Για τον επόμενο χιονιά;
Όταν κλείνεις τον κύριο οδικό άξονα της χώρας δεν είναι για να καμαρώνεις κιόλας. Οι διαβεβαιώσεις ετοιμότητας δημιουργούν προσδοκίες αποφάσεων αποτελεσματικότητας. Όταν οι προσδοκίες μένουν στο σκοτάδι, δεν ξέρω ποιος ακούει ότι «κάθε δύο λεπτά ένα δέντρο σπάει, πέφτει πάνω στο δίκτυο και κάνει ζημιά». Τα δέντρα εκεί ήταν, όπως και η βαρύτητα και η πιθανότητα που άγγιζε τη βεβαιότητα πτώσης τους. Η πρόβλεψη πού ήταν; Ο σχεδιασμός Δήμων και Περιφερειών για τη διαχείριση των χιονοπτώσεων, σύμφωνα με το γενικό σχέδιο «ΒΟΡΕΑΣ», το οποίο εκπονήθηκε από το υπουργείο στα τέλη Νοεμβρίου;
Μα, πρόκειται για μία από τις σφοδρότερες κακοκαιρίες και χιονοπτώσεις των τελευταίων 40 ετών. Μπορεί, αν και το 2004 ή το 2008 ήταν βαρύ πολύ.
Ήταν, δεν ήταν, ακραία τα καιρικά φαινόμενα, κάθε φορά κάτι δεν κολλά. Βουλιάζουμε σε μια θάλασσα συναισθημάτων, συννεφιάζουμε, ανησυχούμε, αύριο θα ξεχάσουμε. Λειψές απαντήσεις, αδυναμίες των υποδομών και των θεσμών. Μέχρι την επόμενη φορά. Το blame game δεν μας αφορά.
