Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Μέσα σε ένα τελείως διαφορετικό τοπίο θα γίνει η φετινή ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτή τη φάση προτεραιότητα έχει το «σήμερα», καθώς η πανδημία έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην ελληνική οικονομία.
Είναι αυτονόητο πως η συνταγή που είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν στη ΔΕΘ, με μέτρα που χαϊδεύουν τα αυτιά ψηφοφόρων, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναβιώσει. Όσοι δε «ονειρεύονται» να ακούσουν μπαράζ εξαγγελιών θα πρέπει να προσαρμοστούν στη σκληρή πραγματικότητα.
Την ίδια στιγμή η αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας αλλά και η ανάγκη για αύξηση των αμυντικών κονδυλίων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για μια τολμηρή μεταρρυθμιστική ατζέντα. Σε αυτήν τη φάση η κυβέρνηση πρέπει να εστιάσει στην επούλωση των τραυμάτων που άφησε ο κορονοϊός σε επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Τα μηνύματα σε διεθνές επίπεδο δεν επιτρέπουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας, καθώς έως ότου κυκλοφορήσει το εμβόλιο ο κορονοϊός θα συνεχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του και στην οικονομία. Επομένως τα σενάρια για μια ανάπτυξη τύπου V δεν επιβεβαιώνονται και όλα πλέον δείχνουν πως θα χρειαστεί χρόνος για την επιστροφή στην κανονικότητα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον απαιτείται η εκπόνηση ενός συνεκτικού σχεδίου, με μέτρα που θα έχουν ουσιαστική αποδοχή και δεν θα λειτουργούν απλά ως «πυροτεχνήματα». Πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η στήριξη των θέσεων εργασίας, ενώ δεν μπορεί να υπάρξει επόμενη μέρα χωρίς στοχευμένες ασφαλιστικές και φορολογικές ελαφρύνσεις.
Αυτό που προέχει είναι οι κυβερνητικές ανακοινώσεις να είναι κοστολογημένες και στοχευμένες. Άλλωστε, πρόκειται για μία μάχη με αβέβαιο χρονικό ορίζοντα και πρέπει να αξιοποιούνται με σύνεση τα «πολεμοφόδια».
Τα χρήματα πρέπει να κατευθυνθούν εκεί που πραγματικά θα πιάσουν τόπο και αυτό να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να μιλάμε για ένα στατικό πρόγραμμα, καθώς από την πορεία εξάπλωσης της πανδημίας θα εξαρτηθεί και το μέγεθος των επόμενων παρεμβάσεων.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο δρόμος για την επιστροφή στα προ-μνημονιακά… χρόνια της αθωότητας είναι μακρύς. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι.
