Η Διονυσία Πόθου - Αλεξιάδη μάς ξεναγεί με τον φωτογραφικό φακό της στην όμορφη πατρίδα της, στην αρχόντισσα του Ιουνίου, τη Ζάκυνθο.
Ένα βιβλίο - λεύκωμα, ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στο πανέμορφο νησί του Ιονίου, μέσα από τη ματιά της συγγραφέως και φωτογράφου, που σκοπό έχει να αναδείξει τις μαγικές άλλα και κάποιες άγνωστες πτυχές του νησιού, να τις συστήσει στους αναγνώστες του βιβλίου αλλά και να τις αναδείξει.
Η Διονυσία Πόθου - Αλεξιάδη αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Γεννήθηκα στη Ζάκυνθο, το μυροβόλο νησί του Ιονίου, όπου οι άνθρωποι - γλεντζέδες, ταξιδευτές, ονειροπόλοι, γεμάτοι ρυθμό, φανατικοί λάτρεις της μουσικής και της ποίησης - ζουν μεταξύ του ονειρικού Ομηρικού βασιλείου του Οδυσσέα, της βενετσιάνικης αρχοντικής αύρας και της φιλελεύθερης κουλτούρας του Νέου Ελληνισμού. Ακροβατούν μεταξύ του ένδοξου χθες και της σημερινής πραγματικότητας.
Διονυσία Πόθου - Αλεξιάδη
Λίκνο μου είναι το Μέσω Γερακαρίο. Στη κοινωνία του, μικρή σε αριθμούς, λιτή σε ανάγκες, αφοσιωμένη στις παραδόσεις, υπερήφανη για τα έργα των μελών της, έζησα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια “θησαυροφυλάκιο της ζωής μου”, σε μια γνήσια και αυθεντική εποχή, πιστή στις αξίες που η ίδια μου δίδαξε.
Η φύση της Ζακύνθου και οι ομορφιές της, το απέραντο και βαθύ γαλάζιο της θάλασσάς της, το χρυσοπράσινο των φύλλων των ελαιώνων της από τις ακτίνες του ήλιου, οι ευωδίες των ανθισμένων περιβολιών της, οι φεγγοβόλες νύχτες της, οι παφλασμοί των κυμάτων στις παραλίες της, οι ήχοι των μαντολινάτων και οι μελωδίες των κανταδόρων της στις γειτονιές της, μ’ έκαναν να λατρέψω αυτό τον ευλογημένο τόπο και ν’ αφοσιωθώ σ’ αυτόν ψυχικά και πνευματικά, προσφέροντας του το παρόν Λεύκωμα, που ελπίζω να είναι η αρχή.
Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται σε αυτό, είναι αποτέλεσμα μιας πολύμηνης “συναισθηματικής” φωτογράφησης για την πατρίδα μου. Μιας επίπονης περιπέτειάς μου στις παραλίες, τα λιβάδια, τα ορεινά και πεδινά μέρη, τα χωριά και την πρωτεύουσά της.
Μαζί με τη φύση φωτογράφισα και μνημεία της ιστορίας της πατρίδος μου, όσα έτυχαν στο μαραθώνιο οδοιπορικό μου στο νησί. Απομεινάρια του αρχαίου ένδοξου παρελθόντος της, αρχαιοελληνικές κολώνες και εκκλησίες με σπάνιας ομορφιάς καμπαναριά που σώζονται μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953.
Στο φωτογραφικό μου Λεύκωμα υπάρχει η εναλλαγή του παροδικού με το μόνιμο, του απαλού και του φθαρτού με το τραχύ και το άφθαρτο.
Ελπίζω ο αναγνώστης και θεατής του Λευκώματος να ζήσει το ταξίδι που του προσφέρω στο “Fior de Levante”, με τις συγκινήσεις που δημιουργούν τα επιλεγμένα από εμένα τοπία και μνημεία, αρχίζοντας από την ανατολική πλευρά του νησιού και κάμπο, προχωρώντας βόρεια και μετά δυτικά, νότια και καταλήγοντας στη χώρα της Ζακύνθου».
naftemporiki.gr
