Τους λόγους για τους οποίους μπορούμε να αισιοδοξούμε για τις τις προοπτικές της χώρας μας περιγράφει σε ένα εκτενές άρθρο του ο Tony Barber των Financial Times. Αυτοί δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις μεταρρυθμίσεις και την οικονομική ανάκαμψη, αλλά και με την «ανθεκτικότητα» της Δημοκρατίας, όπως εξηγεί ο αρθογράφος. Τι επισημαίνει για τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης, αλλά και τη στάση των πιστωτών.
Το άρθρο που φέρει τον τίτλο «Λόγοι συγκρατημένης αισιοδοξίας για την Ελλάδα» υπενθυμίζει τα όσα βίωσε η χώρα κατά τη δεκαετή κρίση της. «Πριν από δέκα χρόνια η Ελλάδα βυθίστηκε σε μία κρίση χρέους, που απείλησε να σαρώσει μεγάλος μέρος της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής προόδου, που επετεύχθη μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25%, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη και η χώρα έφτασε στο χείλος της εξόδου από την Ευρωζώνη. Η κρίση έσκισε τον κοινωνικό ιστό και συνέτριψε ένα από τα δύο κόμματα, που εναλλάσσονταν στην εξουσία» αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας: «Σήμερα στην επιφάνεια των πραγμάτων τουλάχιστον η κρίση έχει περάσει και οι προοπτικές είναι ευοίωνες».
Ως ενδείξης επιστροφής στην ομαλότητα, αναφέρει τον τερματισμό των capital controls, την υποχώρηση της απόδοσης του 10ετους ομολόγου σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα και την άνοδο το δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης στα υψηλότερα επίπεδα από το 2000.
Σημειώνει επίσης ότι η νέα κυβέρνηση έχει δεσμευθεί σε ένα καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, δημοσιονομικής υπευθυνότητας και διοικητικού εκσυχρονισμού. «Η νίκη της Ν.Δ. αντιπροσωπεύει την καθυστερημένη εκδίκηση της ελληνικής μπουρζουαζίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήρθε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 ως η πιο ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση, που έχει δει ευρωπαϊκή δημοκρατία από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, ακόμη και οι επικριτές του Αλ. Τσίπρα χρειάζεται να αναγνωρίσουν πως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πιστώνεται μέρος της ελληνικής ανάκαμψης, καθώς κατάπιε τελικά το φάρμακο, που συνταγογράφησαν οι πιστωτές της Ελλάδας« σχολιάζει ο Barber και υπογραμμίζει: «Η πιο εντυπωσιακή πτυχή της επιστροφής της Ελλάδας στη σταθερότητα είναι η ανθεκτικότητα της δημοκρατίας».
«Πολλοί υποστήριζαν στο απόγειο της κρίσης ότι η Ελλάδα κινδύνευε να διολισθήσει στην ακροδεξιά ή ακόμη και να αποδεσμευθεί από το άρμα του συμμαχικού συστήματος της Δύσης. Ωστόσο το ακροδεξιό κόμμα Χρυσή Αυγή δεν μπήκε στη Βουλή στις εκλογές του Ιουλίου και η Ελλάδα αντί να είναι ένας περίεργος εταίρος για τους συμμάχους της στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, θεωρείται σήμερα πόλος σταθερότητας στα ταραχώδη Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο» σημειώνει.
Παρόλα αυτά υπογραμμίζει ότι δεν είναι όλα ρόδινα. Η χώρα πρέπει να αποδείξει ότι δεν επιστρέφει στις κακές συνήθειες του παρελθόντος και στα φαινόμενα διαφθοράς, αφού «η ποιότητα της δημοκρατίας της δεν εξαρτάται μόνο από τις ελεύθερες εκλογές, αλλά και από την ανεξαρτησία των δημόσιων θεσμών, όπως το δικαστικό σύστημα και η κεντρική τράπεζα, που δέχθηκε πιέσεις επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ».
Καλεί δε τον σημερινό πρωθυπουργό να μην χαλαρώσει τις προσπάθειές του για αναδιοργάνωση του δημοσίου τομέα, «έναν τομέα προφανούς ανησυχίας για τους ξένους πιστωτές και επενδυτές», αλλά και για προσέλκυση ξένων επενδύσεων και ιδιωτικοποιήσεις.
«Με την προϋπόθεση ότι ο Μητσοτάκης θα τηρήσει τα μεταρρυθμιστικά του σχέδια, οι πιστωτές της Ελλάδας θα πρέπει να τους προσφέρουν ένα χέρι βοήθειας μειώνοντας τους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι προς το συμφέρον όλων η Ελλάδα να βρεθεί σε μια βιώσιμη πορεία υψηλότερης ανάπτυξης μακροπρόθεσμα» καταλήγει.
naftemporiki.gr
