Ατομική έκθεση της Τάνιας Δρογώση με τίτλο «Ατάκτως ερριμμένα» παρουσιάζεται στη γκαλερί ΠεριΤεχνών Καρτέρης [Ηροδότου 5, Κολωνάκι]. Εκτίθενται έργα μεγάλων, μεσαίων και μικρών διαστάσεων δουλεμένα με ακρυλικά και μικτές τεχνικές σε καμβά.
Η Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού Αθηνά Σχινά αναφέρει στο κείμενο του καταλόγου:
«...Τα συμπτωματικά και τα ασύμπτωτα στοιχεία στα έργα αυτά, μαζί με τα ορατά και τα αθέατα, αντιστοιχούν στον διάλογο που υπάρχει ανάμεσα στη συνείδηση και στο ασυνείδητο, στην ατομικότητα και στην ομαδικότητα, στο παρελθόν και στο παρόν, στον μύθο και στην ιστορία. Γιατί είναι βέβαιο πως η Τάνια Δρογώση, χρησιμοποιώντας την ρεαλιστική γραφή συνδυασμένη με την εξπρεσσιονιστική χειρονομία και τον χρωματικά αντιστικτικό διάλογο ανάμεσα στα ψυχρά και στα θερμά “φώτα” του ιμπρεσσιονισμού, δεν κάνει τίποτε άλλο στην αλληγορική και συμβολική της κατ’ ουσίαν γλώσσα, από το να ενυδατώνει και να ζωογονεί την χοϊκότητα κι ευθρυπτότητα των αντικειμένων, που λειψά κι αντιστεκόμενα εκείνα στη φθορά και άλλοτε αφημένα στην τύχη τους, προκαλούν σαν τα επίμονα ερωτηματικά τον διαβάτη.
Έλκουν, με άλλα λόγια, την στιγμιαία προσοχή του, μέσα από τις ασυνέχειές τους και τις “ανακοπές” που έχει το κάθε τους σενάριο ιστορίας υποστεί κατά το διάβα του χρόνου, όπως φαίνεται στην πραγματικότητα, που ορίζει αυτή η φύση, όσο και η ίδια η ανακοπτόμενη “συνοχή” που αφορά την πλοκή της κάθε επιμέρους αφήγησης. Κορμοί δέντρων και γκριζωπά κλαδιά, σχηματίζουν ένα παράδοξο και τρισδιάστατο “αλφάβητο” με ιερογλυφικά, (αν θεωρήσει κανείς ότι τα βλέπουμε τα “αντικείμενα” αυτά και σαν φόρμες), παραμερίζοντας προς στιγμήν τις επιζητούμενες κι αλλοτινές σημασίες τους. Αλλού πάλι, αυτά θυμίζουν συλλαβές που ανιχνεύουν ξεχασμένα κομμάτια και νοήματα, φθαρμένα πια κι ερχόμενα από εκείνο θαρρείς το υφαντό απαντοχής της Πηνελόπης, με ξεραμένα παραδίπλα χόρτα και πέτρες αφημένες στη μοναξιά τους. Ανάμεσα, αντικρίζει κανείς σβώλους χώματος, τέφρας κι αποτσίγαρα, κιτρινισμένα φύλλα και κάποια ορφανά υπολείμματα από μια παλιότερη ζωή ή κάποιο τυχαίο και μοιραίο πέρασμα ανθρώπου, όπως είναι ένα ξεχαρβαλωμένο παπούτσι, άχρηστα και παραπεταμένα αντικείμενα αφημένα στην τύχη τους, σπασμένα και λησμονημένα, καθώς ένα μικρό δοχείο με νερό της βροχής.
Ξάφνου το βλέμμα αγκιστρώνεται σε κομμάτι από σκοινί, έπειτα εμφανίζονται περιστασιακά ξύλα και λιθαράκια ατάκτως ερριμμένα να θυμίζουν το ανάλογο απόφθεγμα του Ξενοφώντα. Κι όλα, παρουσιασμένα μέσα από τα χρώματα και κυρίως μέσα από τις τονικότητες και την κρυμμένη χαρμολύπη της ώχρας, του ξεπλυμένου γαλάζιου, του ρόδινου της αυγής κι ενός πνιγμένου καημού, έρχονται στα έργα αυτά να συναντήσουν την όμπρα της αποδρομής ή το μενεξεδί του νοσταλγικού απογεύματος, αλλά και των κοκκινωπών αποχρώσεων που σαν μακρινές αναπολήσεις κι ανεξίτηλες μνήμες διαπλέκουν, καθώς διάτρητη θαρρείς δαντέλα, την υφή τους μέσα από τους υπόλευκους τόνους και τα σταχτιά ημιτόνια της απουσίας». Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Πέμπτη - παρασκευή 11.00 – 20.00
Τετάρτη - Σάββατο 11.00 – 14.30
Κυριακή – Δευτέρα: Κλειστά. Τηλ. (+30) 210 8239465
naftemporiki.gr
