Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Γνωρίζει ο Ντόναλντ Τραμπ να διαπραγματεύεται ή αφήνεται στις διαθέσεις της τύχης; Ακολουθεί άραγε κάποια δουλεμένη στρατηγική, στοχεύουν τα λόγια και οι αποφάσεις του σε συγκεκριμένες αντιδράσεις ή είναι απλά ξεσπάσματα και εμπνεύσεις της στιγμής; Αφήνει στους συνεργάτες του περιθώρια σοβαρής προετοιμασίας ή τα σαρώνει όλα ο τυφώνας του αυτοσχεδιασμού; Τα ερωτήματα αυτά ανακύπτουν εύκολα το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο ο Αμερικανός πρόεδρος πέτυχε να εξοργίσει τους Ευρωπαίους, να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την όποια προσέγγιση είχε πετύχει με την Κίνα, να προκαλέσει αναταραχή στη Μέση Ανατολή, αποσύροντας τη χώρα του από την πολυμερή συμφωνία για το Ιράν, αλλά και να έρθει πιο κοντά απ’ οποιονδήποτε προκάτοχό του με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν.
Ο πρόεδρος που αμφισβητεί και αντιμετωπίζει με περιφρόνηση κάθε θεσμό που έχει χτίσει η Δύση τις τελευταίες δεκαετίες, μπορεί να είναι αυτός που θα γλιτώσει τον κόσμο από την πυρηνική απειλή της Πιονγιάνγκ; Θα μάθουμε σύντομα. Τα όσα θα γίνουν σήμερα στη Σιγκαπούρη και πολύ περισσότερο τα όσα θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα θα μας πουν περισσότερα για το εάν ο Τραμπ είναι ο έξυπνος επιχειρηματίας που δηλώνει ή ένας αφελής, παρορμητικός και μάλλον επικίνδυνος «οδηγός» στο τιμόνι της ισχυρότερης δύναμης του πλανήτη. Ο ίδιος δηλώνει ότι αντιμετωπίζει τις διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα όπως ακριβώς και τα επιχειρηματικά deals. Είναι απλά business, πιστεύει. Γι’ αυτό και έσπευσε να υποσχεθεί στον Κιμ να κάνει την οικονομία του «πολύ πλούσια» εάν πει ναι στην αποπυρηνικοποίηση.
Το απολυταρχικό καθεστώς της Πιονγιάνγκ, παρατηρούν πολιτικοί αναλυτές, δεν θέλει ιδιαίτερη ευημερία για τους πολίτες του. Δεν το συμφέρει η δημιουργία μίας μεσαίας τάξης, που θα μπορεί να αντιδράσει. Δεν θέλει όμως ούτε την πλήρη απομόνωση, την οικονομική ασφυξία, τον αργό θάνατο. Θέλει να δώσει την εικόνα μίας οικονομίας που ανακάμπτει, που αφήνει πίσω την εποχή του λιμού και της απόλυτης ανέχειας, που έχει τη δυνατότητα να αναδειχτεί σε επενδυτικό και τουριστικό προορισμό, όπως τόνισε σε διάγγελμά του τον περασμένο Ιανουάριο ο Κιμ. Οι Βορειοκορεάτες ίσως τελικά να κάθονται και αυτοί στο τραπέζι, με την ελπίδα να κάνουν business. Μπορούν όμως αυτές να αποδειχτούν πιο ισχυρό όπλο από τα πυρηνικά; Την απάντηση θα τη μάθουμε εν καιρώ.
