Ένας εργαζόμενος της Lafarge στη Συρία σκοτώθηκε και ένας ακόμη εξακολουθεί να αγνοείται, όπως ενημερώθηκε το Γαλλικό Πρακτορείο από συγκλίνουσες πηγές, την ώρα που η γαλλοελβετική κατασκευάστρια σκυροδέματος κατηγορείται ότι χρηματοδότησε διάφορες τζιχαντιστικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και το Ισλαμικό Κράτος και έθεσε σε κίνδυνο τους εργαζόμενούς της από το 2011 ως το 2014.
Το 2013 ο Γιάσιν Ισμαήλ, εργαζόμενος στη Lafarge από το 2009 στο εργοστάσιό της στη Τζαλαμπίγια της Συρίας, «αιχμαλωτίστηκε από τους τζιχαντιστές» του μελλοντικού Ι.Κ. και «εκτελέστηκε έπειτα από πολλούς μήνες ομηρείας», ανέφεραν πολλά μέλη της οικογένειάς του, τα οποία ερωτήθηκαν από το Γαλλικό Πρακτορείο.
Η απαγωγή του Ισμαήλ από το Ι.Κ. και ο θάνατός του επιβεβαιώθηκαν από τρεις συναδέλφους του στη Lafarge.
Σύμφωνα με τον θείο του, Γιάσιν Γιάσιν, η εργασία του στη Lafarge έπαιξε ρόλο στην εξαφάνισή του, καθώς «το εργοστάσιο βρισκόταν σε κουρδική περιοχή και το Ι.Κ. τον σκότωσε με την κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος των Κούρδων».
Επίσης το 2013 άλλος εργαζόμενος της εταιρείας, ο Αμπντούλ Αλ Χομάντα, εξαφανίστηκε από το Χαλέπι, 150 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο, όταν πήγε να πάρει τον μισθό του, τον οποίο η Lafarge του κατέβαλε σε τοπικό κατάστημα τράπεζας, όπως δήλωσαν τέσσερις συνάδελφοί του. Σύμφωνα με κάποιους εξ αυτών, είναι πολύ πιθανό πλέον να είναι νεκρός.
Τον Νοέμβριο του 2016, 11 πρώην εργαζόμενοι και η γαλλική οργάνωση Sherpa κατέθεσαν αγωγή εναντίον της Lafarge, της θυγατρικής της εταιρείας στη Συρία Lafarge Cement Syria (LCS), «για χρηματοδότηση της τρομοκρατίας» και «ηθελημένη έκθεση της ζωής τρίτων σε κίνδυνο», κυρίως μεταξύ του 2012 και του 2014. Κατηγορίες έχουν απαγγελθεί εναντίον έξι πρώην στελεχών της εταιρείας.
Όταν ρωτήθηκε από το AFP για τα δύο αυτά περιστατικά η LafargeHolcim, που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση το 2015 της Lafarge με την ελβετική Holcim, απάντησε ότι «δεν έχουμε ενημερωθεί για τον θάνατο κανενός συνεργάτη της Lafarge στη Συρία έπειτα από απαγωγή».
Στην κατάθεσή του τον Δεκέμβριο στους εισαγγελείς του Παρισιού, ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Lafarge την εποχή των γεγονότων, Κριστιάν Ερό, δήλωσε ότι «όλες οι απαγωγές» εργαζόμενων «διευθετούνταν, πληρώνονταν λύτρα και οι άνθρωποι απελευθερώνονταν χωρίς να υποστούν σωματική βλάβη».
Ωστόσο σε ό,τι αφορά την υπόθεση του αλ Χομάντα, παραδέχθηκε ότι ένας εργαζόμενος που απήχθη από το Χαλέπι «δεν βρέθηκε ποτέ».
