Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ήταν Απρίλιος του 2010 θαρρώ όταν μαύρισε ο Κόλπος του Μεξικού. «Η αποτυχία της βρετανικής BP έγινε για τον Ομπάμα ένας εφιάλτης. Οι αντίπαλοί του τον θεωρούν υπεύθυνο για πράγματα που δεν μπορεί να επηρεάσει, ενώ οι φίλοι του απαιτούν να μη μιλά για την καταστροφή σαν προφέσορας ή σαν ειδήμονας».
Ο Oμπάμα δεν μπορεί να έφταιγε για την έκρηξη στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου της BP Deepwater Horizon. Ούτε για τη διαρροή πετρελαίου. Πρόεδρος ήταν, όχι Σούπερμαν.
Από εκεί και πέρα, όμως, όταν ποτέ μέχρι τότε δεν χύθηκε στη θάλασσα τόσο πολύ πετρέλαιο και σε τέτοιο βάθος (1.500 μέτρα) κάποιος έφταιγε. Εννοείται η εταιρεία, που κατέβαλε δεκάδες δισ. σε αποζημιώσεις, οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες ελέγχου, η εξάρτηση από το πετρέλαιο και ό,τι άλλο μπορεί να προσθέσει κάποιος. Γι’ αυτό και άδραξε ο Τύπος την ευκαιρία να πιέσει τον Ομπάμα να ξεκαθαρίσει πώς θα αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή. «Ο πρόεδρος είναι θεατής, δεν πρόκειται επομένως να βγάλει την Αμερική από την κρίση του πετρελαίου».
Δεν συγκρίνονται οι περιπτώσεις, μετρούν όμως παντού οι επιπτώσεις. Η κρίση της πετρελαιοκηλίδας από το πλοίο «Αγία Ζώνη ΙΙ» στο Φάληρο ζυγώνει. Ένα μικρό δεξαμενόπλοιο ενώ ήταν αρόδο νοτιοδυτικά της Αταλάντης βυθίστηκε ξημερώματα Κυριακής και μαύρισαν ακτές της Αττικής.
Υπήρξε καθυστερημένη αντίδραση, αδυναμία συντονισμού ή λιγοστά μέσα για τέτοιας έκτασης ρύπανση; Υποτιμήθηκε το συμβάν, υποεκτιμήθηκε η ζημία; Μάς ξεγέλασαν οι συνθήκες νηνεμίας; Φταίνε τα φεγγάρια, τα θαλάσσια ρεύματα, τα μπαλωμένα παπόρια που δεν είναι για ζόρια; Γίναν όλα εγκαίρως, αλλά δεν απέδωσε το θέρος; Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής;
«Την ευθύνη την έχει μια κοινωνία ολόκληρη και μια παγκόσμια οικονομία εξαρτημένη από το πετρέλαιο και ένα σκληρό λόμπι διεθνές, που δεν επιτρέπει να έχουμε επενδύσεις τέτοιες που να προστατεύουμε τις ακτές μας». Κάπου εδώ στεγανοποιείται η αμηχανία.
