Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Διάλειμμα από τα δυσοίωνα. Διάλειμμα από τα γκρίζα σενάρια, τα αποστειρωμένα σεμινάρια και τα θλιβερά πετεινάρια.
Το κουδούνι χτυπά ο Μπαράκ Ομπάμα. Η αλήθεια είναι ότι «εάν σου έλεγε κάποιος να διαλέξεις μια περίοδο στην Ιστορία για να ζήσεις, θα ήταν αυτή... Πεθαίνουν πολύ λιγότεροι άνθρωποι από πείνα και μορφώνονται πολύ περισσότεροι, ζούμε περισσότερο και καλύτερα. Κι όλα αυτά χάρη στην επιστήμη και την τεχνολογία».
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ως αρχισυντάκτης της έκδοσης Νοεμβρίου στο τεχνολογικό περιοδικό «Wired» στέλνει bits και bytes αισιοδοξίας. Όταν ακούς την καμπάνια του Τραμπ είναι σαν να βυθίζεσαι στην πορνογραφία του πεσιμισμού ή ξεχωριστά στο καθένα. Όταν παρακολουθείς τη Χίλαρι βυθίζεσαι στις αμφιβολίες. Όταν γυρίζεις πίσω στην Ευρώπη σε καταδιώκουν οι απουσίες. Προοπτικής σε μια ήπειρο αντιμέτωπη με την τέλεια καταιγίδα: προσφυγική κρίση, γεωπολιτικοί κίνδυνοι, «φουσκωμένα» χρέη, έντονη αβεβαιότητα και αναζήτηση ταυτότητας.
Κι αν τα προβλήματα δεν αποτελούν συμπτώματα παρακμής, αλλά ενδείξεις ανασύνθεσης; Ο 86χρονος Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Σερ, που «το σώμα είναι φτιαγμένο από πόλεμο, αλλά όπως όλοι οι άνθρωποι της γενιάς του, η ψυχή του είναι φτιαγμένη από ειρήνη», θεωρεί ότι η σημερινή αναταραχή είναι συγκρίσιμη με αυτό που έζησαν οι άνθρωποι στην Αναγέννηση. Πρόκειται για έναν βαθύ μετασχηματισμό που ανατρέπει τα δόγματα των διανοουμένων, εκ των οποίων πολλοί υποστηρίζουν ότι «παλιά ήταν καλύτερα».
«Σε οκτώ χρόνια τα πράγματα θα είναι ακόμη καλύτερα. Αρκεί οι πρωτοπόροι του καιρού μας να συνεχίσουν να κάνουν μεγάλα όνειρα». Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ μένει πιστός στην εικόνα ενός καινούργιου κόσμου. Με λάθη, με πάθη, με ανατροπές, με σκαμπανεβάσματα, που θα θέσουν σε κίνηση πειράματα και ασυνήθιστα προγράμματα. Ίσως και θαύματα.
Αναγκαίος λαϊκισμός; Όταν ήταν υποψήφιος, ήταν εμφανές στη ρητορική του, προκειμένου να κινητοποιήσει ομάδες του πληθυσμού που δεν είχαν συμμετοχή στα δρώμενα. Σήμερα, όμως; «Σήμερα είναι ωραίο το προβαλλόμενο. Μια γύρη από λαμπύρισμα παρηγοριάς».
