Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Σε λιγότερο από 10 μέρες η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποστεί την πιο σκληρή δοκιμασία, από συστάσεώς της, η οποία μπορεί να αποδειχτεί και καταλυτική για το μέλλον της.
Οι Βρετανοί πολίτες καλούνται να επιλέξουν εάν θα παραμείνουν στην Ε.Ε. ή εάν θα αποσχιστούν για να ακολουθήσουν μια αυτόνομη πορεία.
Λάθος χειρισμοί του Ντέιβιντ Κάμερον, απέναντι σε μια Ε.Ε. που λειτουργεί αποκλειστικά ως θεματοφύλακας της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής, οδήγησαν σε ένα δημοψήφισμα, το οποίο ξεκίνησε με άλλες προσδοκίες, σύμφωνα με τις οποίες το «όχι» στο Brexit θα επικρατούσε καθαρά, αλλά οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν το αντίθετο.
Η Βρετανία ρισκάρει την παραμονή της στην Ε.Ε., για να κερδίσει την «ανεξαρτησία» της από τις αποφάσεις των Βρυξελλών, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι αποφάσεις του Βερολίνου.
Το βασικό επιχείρημα του ηγέτη του Brexit Νάιτζελ Φάρατζ είναι πως δεν μπορεί η Γερμανία να καθορίζει την πολιτική της Βρετανίας, ενώ χρησιμοποιεί, ενίοτε, και το παράδειγμα της Ελλάδας και τα όσα βιώνει την τελευταία εξαετία.
Επισημαίνεται ότι η Βρετανία ταλαντεύεται να αποφασίσει εάν θα μείνει ή θα φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε εάν συμμετείχε και στην Ευρωζώνη; Πιθανότατα θα είχε… λακίσει πολύ νωρίτερα. Αναφορικά με τις συνέπειες στην Ε.Ε. από το ενδεχόμενο Brexit, αυτές θα είναι απρόβλεπτες.
Πολλοί λένε πως θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, που νιώθουν δυνατές ή ασφαλείς -ιδιότητες που δεν διαθέτει η Ελλάδα- και το μέλλον της Ε.Ε. θα είναι αβέβαιο.
Το ερώτημα είναι γιατί φτάσαμε εδώ; Βασικά, γιατί υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα ηγετών στην Ευρώπη.
Κάθε πρόσωπο που βρίσκεται στην ηγεσία των χωρών της Ε.Ε. αντλεί την όποια δύναμη από την ισχύ της χώρας του.
Δεν υπάρχει ηγετική προσωπικότητα που να ξεφύγει από τα όρια του απλού διαχειριστή, να εμπνεύσει και να τραβήξει μπροστά.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ε.Ε. έχει εμφανή αδυναμία να διαχειριστεί κρίσεις, όπως π.χ. το προσφυγικό.
Συνήθως λειτουργεί κατά τα ελληνικά πρότυπα, «φτιάχνοντας μια επιτροπή» και παραπέμποντας το όποιο θέμα στις καλένδες.
Οι πολύωρες και επαναλαμβανόμενες Σύνοδοι Κορυφής για το ίδιο ζήτημα είναι συχνό φαινόμενο και ένδειξη απουσίας προσανατολισμού.
Δεν διαθέτει ενιαία εξωτερική πολιτική, σε κανένα σχεδόν ζήτημα, δεν έχει αμυντική πολιτική, ενώ ακόμη στην Ευρωζώνη, στον πυρήνα της Ε.Ε., κάθε χώρα εφαρμόζει δική της οικονομική πολιτική, πλην ημών, που μας... σερβίρεται έτοιμη μέσω των μνημονίων.
Αντιθέτως, η δραστηριότητα της Ε.Ε. εξαντλείται αποκλειστικά στην αυστηρή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, που εκπορεύεται από τη Γερμανία.
Ακόμη και να αποφευχθεί το Brexit την επόμενη εβδομάδα ο σπόρος της αμφισβήτησης έχει ριζώσει και απαιτεί σοβαρή και αποτελεσματική διαχείριση, μετά την 24η Ιουνίου και φυσικά αλλαγή πολιτικής, για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
