Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πολλές φορές το καλό για το τρέξιμο είναι κακό για την πάλη, ενώ το καλό για την πάλη είναι κακό για το τρέξιμο.
Όλα δηλαδή είναι ωραία και καλά σε σχέση με εκείνα που εξυπηρετούν σωστά, και είναι κακά και άσχημα για όσα δεν χρησιμεύουν». (Απομνημονεύματα, Ξενοφών, Σωκρατικά Αποφθέγματα). Δεν έχω ιδέα αν στην κυβέρνηση διαβάζουν Ξενοφώντα, αλλά η στροφή έναντι του ΔΝΤ δείχνει στάση ρεαλιστική.
Μετά τις τεταμένες σχέσεις, με όλα τα συστατικά ενός αστυνομικού μυθιστορήματος, το Ταμείο είναι «ωραίο και καλό», γιατί εξυπηρετεί τον στόχο της ελάφρυνσης του χρέους.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Επικρατείας από την Ουάσιγκτον ζήτησε από το ΔΝΤ «να ασκήσει τώρα πίεση στους Ευρωπαίους» και η κυβερνητική εκπρόσωπος παραδέχεται ότι «αυτό το οποίο ενδέχεται να αποτελέσει συζήτηση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα έχει να κάνει με το χρέος (με άλλα λόγια, έχει απομακρυνθεί η πιθανότητα να βρεθεί λύση για το χρέος στο Eurogroup της 24ης Μαΐου). Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, δεν είναι μια απλή συζήτηση».
Δεν είναι συζήτηση. Είναι αναζήτηση, όπου χάνονται οι μέσες και οι άκρες, καθώς φουσκώνει της περιπλοκής το προζύμι. Είναι τρέξιμο και πάλη συγχρόνως. Εκατέρωθεν πιέσεις, αναιρέσεις, μεταθέσεις θέσεις, υποθέσεις και χαλαρές δεσμεύσεις.
Οι χώρες που δεν θέλουν την απομείωση του χρέους είναι εκείνες που απαιτούν και την παραμονή του Ταμείου στο πρόγραμμα.
Κάποιοι εντός Ε.Ε. δεν θέλουν να ανοίξει τώρα η συζήτηση, οπότε έχουν κάθε λόγο να εξωραΐζουν βιωσιμότητες και αναγκαιότητες, και να επικαλούνται, όπως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, τον Γιάνη, με τις πολλαπλές ταυτότητες και τις πολλές εκκρεμότητες. «Είπε κάποτε: “Αν διαγράψετε το χρέος μας, σε τρία χρόνια θα είμαστε ξανά στο σημείο που είμαστε σήμερα”.»
Σήμερα, είμαστε σε σημείο όπου τα όποια «δώρα» άργησαν για τη χώρα.
