Από την έντυπη έκδοση
Του Δ. Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Τείνει πλέον να καταστεί κοινή συνείδηση και κοινότοπη διαπίστωση. Κάθε συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Το ότι το πολιτικό προσωπικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι δραματικά κατώτερο των στιγμών και των αναγκών της χώρας, δεν είναι ικανή δικαιολογία για κακοστημένες παραστάσεις στη Βουλή, όπως αυτή η τελευταία, η οποία ξεκίνησε αργά το απόγευμα της Τρίτης κι ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης.
Όμως, πάντα θα υπάρχει η ελάχιστη αξίωση και η εύλογη απαίτηση των πολιτών, οι πολιτικοί αρχηγοί, τουλάχιστον, να μη μεταφέρουν στο Κοινοβούλιο όσα τροφοδοτούν τις συζητήσεις στους, ανά την επικράτεια, καφενέδες…
Τη συζήτηση ζήτησε ο πρωθυπουργός, προκειμένου να αντικρούσει τις αιτιάσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης περί κυβερνητικών παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη και να επαναφέρει στον δημόσιο χώρο τα περί διαπλοκής και διαφθοράς επιχειρήματά του.
Η πραγματολογική βάση της συζήτησης, όπως την έθεσε ο κ. Τσίπρας, έπασχε, καθώς εμφανίσθηκε να καταγγέλλει ως «παρεμβάσεις» νομοθετήματα που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, είχε δεσμευθεί ότι θα καταργήσει, αλλά ως κυβέρνηση, εδώ και 15 μήνες, ουδέν έπραξε…
Οσο για τα φημολογούμενα, τις προηγούμενες ημέρες, εντυπωσιακά στοιχεία, για «τη διαφθορά και τη διαπλοκή» - αγαπημένο κεφάλαιο στη ρητορική ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ-ΣΥΡΙΖΑ, αξίζει ο χαρακτηρισμός «όμφακες ο θησαυρός».
Η αντιμετώπιση του φαινομένου -κοινό σε όλες τις αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες- δεν είναι υπόθεση διακηρυκτικού βολονταρισμού, αλλά πολιτικής βούλησης, η οποία στις σοβαρές χώρες εκδηλώνεται εμπράκτως με τη θεσμική θωράκιση της πολιτείας, μέσω της αντίστοιχης νομοθεσίας.
Αλλά, ούτε και σε αυτόν τον τομέα, τους τελευταίους 15 μήνες υπήρξε κάποια άξια μνήμης παρέμβαση. Τι μένει, αν έμεινε κάτι, λοιπόν, από τη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών;
* Η αμεριμνησία, στα όρια της ακηδίας, με την οποίαν η συγκυβέρνηση αντιμετωπίζει την πραγματικότητα της χώρας, όπως αυτή ορίζεται από τα κλειστά σύνορα, τα capital control, την Ειδομένη και το λιμάνι του Πειραιά, τις στρατιές μεταναστών-προσφύγων να διατρέχουν τη χώρα.
* Η επιβεβαίωση ότι ο κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κυβερνητικοί εταίροι τους έχουν αναγάγει τη διχαστική ρητορική σε μόνιμο και κύριο στοιχείο της στρατηγικής τους και την πόλωση σε βασική επιδίωξη της πολιτικής ατζέντας τους. Επιδίωξη στην οποίαν ασμένως προσχωρεί και η αξιωματική αντιπολίτευση, που ζητεί πλέον ανοικτά νέες εκλογές.
* Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ανακοίνωση για Εξεταστική Επιτροπή, για να ερευνηθούν τα τραπεζικά δάνεια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, με τον ανομολόγητο στόχο να τεθούν τα δύο κόμματα σε καθεστώς πολιτικής ομηρίας.
* Η ανακυβίστηση του ήσσονος κυβερνητικού εταίρου για το Μακεδονικό, αναμενόμενη. Χαρακτηριστική του ανδρός.
Ευθύνη δεν έχουν μόνον οι πολιτικοί, αλλά και εκείνοι οι δημοσιογράφοι, που σε ρόλο διαπασών αναμετέδιδαν άκριτα «πληροφορίες» από τα κομματικά επιτελεία. Οφείλουν μια «συγγνώμη» στο κοινό τους…
