Από την έντυπη έκδοση
του Erik Berglof
Ο Erik Berglοf είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων στο London School of Economics and Political Science.
«Μήπως, όντως δεν γίνεται καλύτερα;» διερωτάται ο Τζακ Νίκολσον στην αίθουσα αναμονής του ψυχιάτρου του, στην ομώνυμη ταινία «Καλύτερα δεν γίνεται». Στην πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών του G20 στη Σαγκάη, οι συμμετέχοντες είχαν περίπου την ίδια απορία - και όχι όσον αφορά τις μεσοπρόθεσμες προσδοκίες για αδύναμη παγκόσμια ανάπτυξη. Πολλοί διερωτώνται πλέον εάν οι υφιστάμενοι ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας θα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει και για πολύ καιρό ακόμη.
Ο καθορισμός της εγκυρότητας τέτοιων ανησυχιών προϋποθέτει την κατανόηση του τι οδηγεί σε οικονομική επιβράδυνση την Κίνα. Ορισμένοι προσφέρουν μια άμεση εξήγηση: Η Κίνα, καθώς και άλλες μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες, έχουν εγκλωβιστεί στη φοβερή «παγίδα μέσου εισοδήματος», χωρίς να είναι σε θέση να εξελιχθούν σε καθεστώς αναπτυγμένης οικονομίας. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι κάποια εξωγενής δύναμη ή τάση αναγκάζει τις χώρες να παραμείνουν «κολλημένες» σε ένα συγκεκριμένο εισοδηματικό επίπεδο - μια άποψη που η μία ακαδημαϊκή μελέτη μετά την άλλη έχει απομυθοποιήσει.
Ολόκληρο το άρθρο στη «Ναυτεμπορική».
