Από την έντυπη έκδοση
Tου Γιώργου Κούρου
[email protected]
Το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων ψηφίζεται, εκτός απρόοπτου, σήμερα από τη Βουλή.
Κυβερνητικές αναταράξεις δεν αναμένονται, καθώς οι δύσκολες αποφάσεις και τα σκληρά μέτρα, για μια ακόμη φορά, μετατέθηκαν για τις αρχές του νέου έτους, προφανώς για να περάσουμε όλοι ήρεμα Χριστούγεννα.
Ομως οι αποφάσεις, όποιες κι αν είναι αυτές, όσο δύσκολες κι αν είναι, πρέπει να ληφθούν. Και θα ληφθούν, ανεξάρτητα εάν τώρα κρύβονται και πάλι κάτω από το χαλί.
Βέβαια, για να μη γελιόμαστε, υπάρχει πάντα η απευκταία περίπτωση που στοιχειώνει το πολιτικό μας σύστημα, η «κατάρα» των πολιτικών μας να μην παίρνουν καμία απόφαση για τα δύσκολα.
Εδώ όμως που έχει φτάσει η κυβέρνηση, τη σύγκρουση δεν θα την αποφύγει. Είτε με τα «σπλάχνα» της, είτε με τους «εχθρούς» της. Και στις δύο περιπτώσεις θα υπάρξουν απώλειες.
Διότι, κατά τα ψέματα, αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο όσον αφορά τα «κόκκινα» δάνεια των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Τα «κοράκια», όπως τουλάχιστον τα ονόμαζαν τα κυβερνητικά στελέχη στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, πήραν τα μεγάλα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, θα πάρουν και τα άλλα, όπως άλλωστε επιθυμούν οι δανειστές;
Με το ασφαλιστικό, οι ανατροπές θα είναι μεγάλες. Στις επικουρικές και στα εφάπαξ το «μαχαίρι» μπήκε βαθιά, με τις κύριες τι μέλλει γενέσθαι;
Ακόμη όμως κι αν «σώσει» η κυβερνητική συμμαχία τις κύριες συντάξεις, θα πρέπει να πείσει το κουαρτέτο να αυξήσει τις εργοδοτικές εισφορές.
Το ενδεχόμενο είναι ανοιχτό, όμως έχει σκεφτεί κανείς από τον κυβερνητικό συνασπισμό τις επιπτώσεις στην αγορά;
Μήπως οδηγηθούμε σε νέα λουκέτα, σε μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και αύξηση της ανεργίας, που όλοι, εντός και εκτός συνόρων, το θεωρούν δεδομένο;
Και μπορεί οτιδήποτε «ιδιωτικό» να θεωρείται «ξένο» στην κυβερνητική φιλοσοφία, όμως έχει σοβαρό αντίκτυπο στην οικονομία της αγοράς, την οποία, τουλάχιστον στα λόγια, θέλουν όλοι να «αναστήσουν».
Με τον ΑΔΜΗΕ «πανηγυρίζουμε» διότι έμεινε σε δημόσια χέρια, όμως το ζητούμενο είναι ποιος θα ασκεί το management. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μην είναι ιδιώτες στο τιμόνι;
Και τη ζημία της ΔΕΗ ποιος θα την πληρώσει; Οσο για τις φορολογικές επιβαρύνσεις, έχουν ήδη δρομολογηθεί, μένει η υλοποίηση.
Οι αποφάσεις είναι δεδομένο ότι θα φέρουν συγκρούσεις. Οταν υπάρχει όμως ανάγκη να πάρεις μια απόφαση, όπως έλεγε και ο Ρούσβελτ, το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό.
Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις λάθος. Το χειρότερο απ’ όλα είναι να μην κάνεις τίποτα.
Διότι η ακινησία δεν θα μας φέρει ποτέ την αξιολόγηση, δεν θα μας φέρει ποτέ την έξοδο στις αγορές, δεν θα μας φέρει ποτέ επενδύσεις και ανάπτυξη.
Μόνο συνέχιση της καθημερινής αθλιότητας που βιώνουμε τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Οι δύσκολες αποφάσεις έχουν συνέπειες…
Ας τις αναλάβουν. Αλλωστε, η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού στην εποχή μας, αλλά η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου.
