Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Η συμπλήρωση 25 ετών από την επανένωση των δύο Γερμανιών το Σάββατο βρίσκει την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης σε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο μέσα στην Ε.Ε., που ταλανίζεται από ένα ανεπίλυτο έως τώρα προσφυγικό πρόβλημα και από μία διάχυτη δυσαρέσκεια για τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται τα τελευταία έτη.
Μπορεί η Γερμανία να «στάθηκε στο ύψος του στοιχήματος», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος της χώρας Γιοαχίμ Γκάουκ, μέσα από μία επώδυνη πορεία που κατέληξε στην επιτυχία, όμως αυτό επ’ ουδενί μπορεί να ειπωθεί για τη σημερινή Ευρώπη, που εμφανίζεται αποσπασματική, διχασμένη σε καίρια ζητήματα, όπως το προσφυγικό, και εξουθενωμένη από πολιτικές, που -όπως φαίνεται- οδηγούν σε αδιέξοδα.
Το «απόθεμα εμπειριών», αντί να λειτουργήσει ως γέφυρα για το μέλλον, φαίνεται να έχει χάσει τη δυναμική του και τον προσανατολισμό του, κάτι που εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο «αρχιτέκτονας της γερμανικής ενοποίησης», ο οποίος προειδοποίησε για τον κίνδυνο αυτοκαταστροφής της Ε.Ε., ζητώντας ελεγχόμενη μετανάστευση.
Σε συνέντευξή του στη γερμανική «Die Welt» υπογράμμισε την ανάγκη δημιουργίας μίας νέας τάξης στην Ευρώπη, όπου θα παραδοθεί μέρος της εθνικής ευθύνης για χάρη της Ευρώπης, δεδομένου ότι ορισμένα προβλήματα, όπως το προσφυγικό, δεν μπορούν να επιλυθούν σε εθνικό επίπεδο μέσα στον σημερινό κόσμο της παγκοσμιοποίησης.
Αναμφισβήτητα, η Ευρώπη πρέπει να δράσει από κοινού και αυτή τη στιγμή χρειάζεται τάχιστα ένα δίκαιο ασύλου και μία ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου. Το πρόβλημα όμως δεν σταματά στο προσφυγικό. Ανεπίλυτα παραμένουν πληθώρα προβλημάτων σε οικονομικό και χρηματοοικονομικό επίπεδο, με το Βερολίνο να παραμένει απαρέγκλιτος θιασώτης της σκληρής λιτότητας και να αρνείται κάθετα να αποδεχτεί ένα κοινό σύστημα για την προστασία των καταθετών.
Απώτερος στόχος, η μεγαλύτερη πειθαρχία στις αγορές χρέους, που φυσικά βρίσκει όλους σύμφωνους, με τη διαφορά ότι αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε οικονομίες «τσακισμένες» από τις πολιτικές σκληρής λιτότητας. «Μία Ευρώπη γεμάτη φράκτες είναι αδιανόητη» καταλήγει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αυτό αποτελεί αδήριτη ανάγκη.
