Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ηangover. Πονοκέφαλοι, ναυτία, πόνος στο στομάχι, δίψα και η αίσθηση του «δεν ξέρω πού βρίσκομαι», είναι εμφανή ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, όλο και περισσότερο για να συντηρείται το κέφι και η ψευδαίσθηση ευφορίας ή για να πνίγονται στο ποτήρι οι θύμησες.
Εμείς έχουμε Grover, αφού καταναλώσαμε υπερβολικές ποσότητες ελληνικής κρίσης, αλλά δεν ξεχάσαμε.
Χάσαμε. Δουλειές, συναδέλφους, αποδοχές, αντοχές, τον ύπνο μας και το μέτρο από τα μέτρα.
Χάσαμε το 25% του ΑΕΠ, ποσοστό που αποτελεί ένα θλιβερό ρεκόρ σε καιρό ειρήνης.
Χάσαμε το μέτρημα από τους συμβιβασμούς, τις παραχωρήσεις, τα υπόλοιπα διαιρέσεων, τις απογοητεύσεις και τις ματαιώσεις.
Χάσαμε τον μπούσουλα με τους ανθρώπους, εντός κι εκτός, με τα πολλά καπέλα.
Χάσαμε αξιοπιστία, χάσαμε πέντε χρόνια, χάσαμε τη βεβαιότητα της θέσης μας στον κόσμο. Οι ανισορροπίες μεγεθύνθηκαν και στη φάση του πονοκέφαλου βλέπουμε την απόσταση που μας χωρίζει από τους άλλους να μεγαλώνει.
Και τώρα; Μετά το Grover φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν συμπτώματα Granxiety, έντονου στρες, πασχίζοντας να ανασύρουμε τι ακριβώς έχει συμβεί, ανατρέχοντας σε μηνύματα και συνθήματα, σε απουσίες και πλαστές ευαισθησίες, ψάχνοντας μες στα μέτρα, μετρώντας εγκοπές στην πέτρα (της λίστας), ζυγίζοντας δηλώσεις και διαδόσεις για δόσεις κι αποδόσεις, αδημονώντας για καταφάσεις στα κοινοβούλια.
Η επόμενη μέρα δεν προβλέπει βεγγέρα. Αλλά, μετά το μούδιασμα και την αμηχανία μια «ζωή καινούργια, μα και ξένη μας πολιορκεί» και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Δεν έχουμε άλλη λύση.
Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα, όπως και με το αλκοόλ που μεταφέρει ενέργεια στον χρόνο. Σε βοηθά να μεταφέρεις στο τώρα την ενέργεια που θα είχες αύριο, κι έτσι αύριο δεν μπορείς να κάνεις πολλά, γιατί έχεις πονοκέφαλο και τυραννισμένο εγκέφαλο.
Θα νικήσουμε τους νόμους της ενέργειας; Ζόρικα πράγματα, αλλά ποιος αποκλείει και τα θαύματα, μετά από τόσα τραύματα;
