Με τον τίτλο «Ελεύθερος χρόνος, χρόνος ελεύθερος», ο εικαστικός Γιάννης Πετρής παρουσιάζει - σε καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Τζάνερη - την ατομική του έκθεση ζωγραφικής, η οποία εγκαινιάζεται στη γκαλερί Genesis, την Τρίτη 23 Ιουνίου, στις 8.30 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 18 Ιουλίου.
«Μια ζωγραφική τίμια και ουσιαστική»
Ο Καθηγητής ζωγραφικής του καλλιτέχνη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ), Χρόνης Μπότσογλου, σημειώνει: «Ο Γιάννης Πετρής ήταν από τους πρώτους μαθητές μου, όταν ανέλαβα την ευθύνη του Β΄ εργαστηρίου της ΑΣΚΤ. Από τότε, θυμάμαι τις σπουδές του στο εργαστήριο, που τις χαρακτήριζε σοβαρότητα και ποιότητα.
«Μία ακριβώς. Μια μέρα του Απρίλη»
Πριν από λίγες μέρες, μου ζήτησε, αν μπορούσα, να δω την τωρινή δουλειά του. Φυσικά, άλλαξε πολύ. Όμως, η τωρινή του δουλειά, που είδα, είναι πολύ καλύτερη από τα σπουδαστικά έργα, που θυμόμουν. Επόμενο ήταν. Δεν πρόκειται για εργασία σπουδαστή. Είναι έργο καλλιτέχνη, που φτάνει την ωριμότητά του. Αντίθετα με τις τωρινές συνήθειες των περισσότερων καλλιτεχνών, οι διαστάσεις των έργων του Πετρή είναι μικρές, δείχνουν την αποδοχή μιας σεμνότητας και μιας ουσίας, που πρέπει να τη σώσει. Και αυτό είναι ό,τι πιο τίμιο μπορεί να υπάρχει. Γιατί, όπως πάντα, ακόμη και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, κυριαρχούν οι μόδες.
«Πέντε και δέκα. Ανοιξιάτικο απογευματινό»
Τι είναι, λοιπόν, αυτή η ζωγραφική των μικρών διαστάσεων; Μέσα σε ένα αστικό τοπίο, υπάρχουν μικρές, συνήθως, παρέες ανθρώπων, όμως έχεις την αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό. Μια ποιητική ζωγραφική που αναιρεί τον ρεαλισμό, μια περίεργη ανατροπή, μια μεταφυσική διάσταση που συνεχίζει κάποια στοιχεία, θα έλεγες, που βγαίνουν από έργα του Magritte, όμως είναι δικά του. Μια τεχνική πολύ προσεγμένη, όμως και πολύ απλή. Πολύ απλή, όμως με πολύ αίσθηση και φινέτσα.
Για να μην αφήσω, όμως, ασάφειες, πρέπει να πω ότι ο Magritte εικονίζει το παράλογο της γλώσσας, δηλαδή τον σουρεαλισμό που υπάρχει στον τρόπο που μιλάμε. Παράδειγμα, λέμε τη μεταφορά “πέτρωσε”, και ο Magritte ζωγραφίζει πέτρινα και τα παράθυρα και τα δέντρα. Στα έργα του, ο Πετρής αναιρεί την έννοια του ρεαλισμού, αν και ξεκινά από φωτογραφίες του, που τις θεωρούμε ντοκουμέντο. Κυριαρχεί, όμως, η ποίηση και η μεταφυσική διάσταση, και είναι ωραία. Μια ζωγραφική τίμια και ουσιαστική».
Γιάννης Πετρής, «Έντεκα και δέκα. Ένα ανοιξιάτικο πρωινό».
«Δουλεύοντας σε μικρές δόσεις»
Στις σημειώσεις του πάνω στην αρχική ιδέα των έργων, ο Γιάννης Πετρής γράφει:
«Μικρές τετράγωνες, ορθογώνιες διαστάσεις.
Φύση - δέντρα - φιγούρες - φως και σκιά,
χρώματα του σούρουπου σκοτεινά,
φώτα θερμά, με blue electric σκορπισμένο.
Μία δράση που παίρνει μέρος,
μία αποτύπωση ανθρώπινη,
σαν “γραμμή” στον χρόνο, χωρίς λεπτομέρειες,
επίπεδη και συμπυκνωμένη
ή αλλιώς και μια υπόγεια νόηση των “πραμάτων”,
σαν κάτι κρυφό, που υπάρχει
και αυτό σαν κύρια ιδέα στη σκηνή,
σαν έννοια της εικόνας,
σαν ζωτικό κίνητρο και πυρήνας του έργου».
Ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος
Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα, ο Γιάννης Πετρής σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1990 - 1997) ζωγραφική, με δάσκαλο τον Χρόνη Μπότσογλου, και σκηνογραφία, με δάσκαλο τον Γιώργο Ζιάκα, από όπου και αποφοίτησε με άριστα. Το 1995, φοίτησε - στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus - στη Σχολή Καλών Τεχνών της Σεβίλλης.
«Οκτώ και δέκα. Στο Λυκόφως».
Συνεργάστηκε ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος (1995 - 1999) σε διάφορους θεατρικούς οργανισμούς και θέατρα, με σκηνοθέτες, όπως οι Γιάννης Ρήγας, Γιάννης Αναστασάκης, Γιάννης Κακλέας, Έρση Βασιλικιώτη, Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης και Μαντώ Αρβανίτη, και σε ταινίες μικρού μήκους για το φεστιβάλ της Δράμας (1998 και 2002). Επίσης, συνεργάστηκε ως ζωγράφος σε θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Το 2002, έλαβε έπαινο από το ίδρυμα «Γιάννης Σπυρόπουλος» και, το 2014, ήταν ο ζωγράφος του μήνα Ιουλίου, στην εφημερίδα «Αυγή». Έχει πραγματοποιήσει 4 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Πληροφορίες
Γκαλερί Genesis: Χάρητος 35 - Κολωνάκι, τηλ.: 211 7100566. [email protected]
