Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα τα σκαντζοχοιράκια βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα μεγάλο δίλημμα.
Πλησιάζοντας το ένα το άλλο θα μπορέσουν να ζεσταθούν, αλλά μπορεί και να πεθάνουν από αιμορραγία, καθώς το ένα θα τρυπάει με τις βελόνες του το άλλο. Αν μείνουν χώρια, μπορεί να πεθάνουν από το κρύο. Αρα, όλο το θέμα είναι πώς θα μπορέσεις να ταιριάξεις αυτές τις δύο καταστάσεις, αυτό το πολύ κοντά που πληγώνει και το πολύ μακριά που παγώνει.
Το Δίλημμα του Σκαντζόχοιρου χρησιμοποιούσε ο Γερμανός φιλόσοφος Σοπενχάουερ -και ο συμπατριώτης του Φρόιντ- για να περιγράψει το πώς αντιλαμβάνεται το άτομο την κατάσταση στην οποία περιέρχεται, όταν καλείται να αναπτύξει μία σχέση.
Μια σχέση καλείται ν’ αναπτύξει εκ νέου και η κυβέρνηση με τους δανειστές, ν’ ανακαλύψει τη σωστή απόσταση από την οποία μπορούν ν’ ανεχτούν ο ένας τον άλλον, ν’ αποφύγει τα «αγκάθια» του «πολύ κοντά», αλλά να μην «παγώσουμε» κιόλας μες στη «βαρυχειμωνιά…» της ρευστότητας.
Μια νέα σχέση υποχρεώνεται ν’ αναπτύξει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Η Ρίγα δεν είναι μόνο ωραία, αλλά απεδείχθη και μοιραία. Το Εurogroup της Λετονίας ξεπέρασε ακόμη και τα παραμύθια, που ως γνωστόν διαχειρίζονται θέματα πολύ σκοτεινά. Η Ρίγα ήταν ένα τράνταγμα απομυθοποίησης, μια αναγκαστική ενηλικίωση. «Στη ζωή ξεκινά κανείς ως ποιητής/και καταντά πεζογράφος», γράφει ο πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων Δημήτρης Καλοκύρης.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ανάλγητη πραγματικότητα. Σε υποχρεώνει να ξεπεζέψεις από τον Πήγασο, γιατί «Με ωδές δε βάφονται αυγά». Με «σαν» διαπραγμάτευση και «σαν» σχέδιο καλύπτεις ιντερμέδιο.
Χωρίς περιεχόμενο, όμως, χωρίς καλό προϊόν στo μουσικό έργο, δουλειά, αριθμούς και σοβαρότητα, δεν μπορείς να περιμένεις θαύματα στα πειράματα. Θεάματα σίγουρα, αδειάσματα ναι, τραύματα αναμφισβήτητα και προδιαγεγραμμένα δράματα.
