Ειδικά σε ταινίες που έχουν να κάνουν με μυστικούς πράκτορες ή διερεύνηση εγκλημάτων μέσω προηγμένων τεχνολογικών μεθόδων, το «μοτίβο» της απομόνωσης ενός αντικειμένου που εμφανίζεται σε φωτογραφία και της τρισδιάστατης απεικόνισής του έτσι ώστε να εξεταστεί από όλες τις γωνίες είναι σχετικά συνηθισμένο- αν και μάλλον προϊόν επιστημονικής φαντασίας μέχρι τώρα. Ωστόσο, αυτό φαίνεται πως αλλάζει, χάρη στη δουλειά ερευνητών του Carnegie Mellon University, οι οποίοι αναπτύσσουν ένα εργαλείο που κάνει ακριβώς αυτό.
Ειδικότερα, οι ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου προσθέτουν μία έξτρα «διάσταση» στο photo editing, επιτρέποντας στους editors να περιστρέψουν ή να αναποδογυρίσουν αντικείμενα προς όποια κατεύθυνση θέλουν, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να εκθέσουν επιφάνειες που δεν είναι ορατές στην αρχική φωτογραφία. Για παράδειγμα, μία καρέκλα από μια φωτογραφία σαλονιού μπορεί να περιστραφεί ή να γυρίσει ανάποδα μέσα στη φωτογραφία, επιδεικνύοντας πλευρές της που κανονικά δεν θα φαίνονταν – χωρίς παράλληλα να χάνεται ο ρεαλισμός της απεικόνισης.
Ο τρισδιάστατος χειρισμός αντικειμένων σε δισδιάστατες φωτογραφίες είναι δυνατός επειδή τρισδιάστατα αριθμητικά μοντέλα πολλών αντικειμένων καθημερινής χρήσης (έπιπλα, μαγειρικά σκεύη, αυτοκίνητα, ρούχα, εφαρμογές) είναι διαθέσιμα online. Της ομάδας ηγήθηκε ο Γιάσερ Σέιχ, επίκουρος ερευνητής καθηγητής ρομποτικής. Όπως διαπιστώθηκε, ήταν δυνατή η δημιουργία ρεαλιστικών edits/ απεικονίσεων μέσω της εισαγωγής των μοντέλων αυτών στη γεωμετρία της φωτογραφίας και στη συνέχεια της εφαρμογής χρωμάτων, φωτισμού κλπ που είναι «συμβατά» με τη φωτογραφία.
«Στον πραγματικό κόσμο είμαστε συνηθισμένοι στο να περιεργαζόμαστε αντικείμενα- να τα σηκώνουμε, να τα γυρνάμε γύρω γύρω ή να τα ρίχνουμε κάτω» λέει σχετικά η Νατάσα Κολγκάντε, επικεφαλής συντάκτης της μελέτης. «Δημιουργήσαμε ένα περιβάλλον που παρέχει την ίδια ελευθερία κατά την επεξεργασία μιας φωτογραφίας».
Η Κολγκάντε θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα της δουλειάς της ομάδας στις 13 Αυγούστου στην SIGGRAPH 2014 Conference on Computer Graphics and Interactive Techniques στο Βανκούβερ. Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν και το σύστημα είναι σχεδιασμένο για χρήση με ψηφιακές φωτογραφίες, επιτρέπει την τρισδιάστατη «χειραγώγηση» αντικειμένων σε ζωγραφιές και σε ιστορικές φωτογραφίες. Αντικείμενα τα οποία μπορούν να «χειραγωγηθούν» επίσης μπορούν να «ζωντανέψουν», μέσω animation: οι ερευνητές σε μια επίδειξη έδειξαν ένα πουλί οριγκάμι σε ένα χέρι να χτυπάει τα φτερά του και να πετάει μακριά και ένα ταξί σε μία σκηνή δρόμου να αιωρείται, να γυρνάει ώστε να φανεί το κάτω μέρος του και να φεύγει προς τα ψηλά.
«Αντί να επεξεργαστούμε απλά ‘αυτό που βλέπουμε’ στη φωτογραφία, ο στόχος μας είναι να χειριστούμε ‘αυτά που ξέρουμε’ για τη σκηνή πίσω από τη φωτογραφία» λέει χαρακτηριστικά η Κολγκάντε.
