Ένα είδος μέδουσας χρησιμοποιεί μία στρατηγική με την ονομασία προσομοιωμένη ανόπτηση, κανονικά συσχετισμένη με τους γρηγορότερους υπερυπολογιστές του κόσμου, προκειμένου να αναζητήσει τροφή.
Για τους μαθηματικούς, η ταχεία προσομοιωμένη ανόπτηση αποτελεί έναν αλγόριθμο που εκτελεί ένας υπερυπολογιστής και παρέχει τη δυνατότητα εύρεσης βέλτιστων λύσεων σε πολύπλοκα προβλήματα μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Για τη μέδουσα Rhizostoma pulmo, η ταχεία προσομοιωμένη ανόπτηση αποτελεί μία εξαιρετικά εξελιγμένη στρατηγική αναζήτησης, ταξινομημένη σε μία σειρά προβλέψιμων κινήσεων που φέρνουν τη μέδουσα ολοένα πιο κοντά σε μεγάλες ποσότητες πλαγκτόν, την προτιμώμενη λεία της.
«Αυτή η ιεραρχικά ταξινομημένη μέθοδος είναι άκρως αποτελεσματική κατά τη διαδικασία της αναζήτησης, καθώς όταν μία περιοχή έχει εξερευνηθεί εντατικά, τότε ο ερευνητής εγκαθίσταται στην επόμενη και ξεκινά μία νέα περίοδο εντατικής αναζήτησης», δήλωσε ο Άντυ Ρέινολντς, επικεφαλής της μελέτης για το Ερευνητικό Ινστιτούτο Rothamsted στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Άλλες, λιγότερο εξεζητημένες στρατηγικές έχουν παρατηρηθεί στο παρελθόν στη φύση, όμως ποτέ μία τόσο περίπλοκη, σύμφωνα με τον Ρέινολντς. Καρχαρίες, πιγκουίνοι, μέλισσες, μυρμήγκια, χελώνες, ακόμα και πρωτόγονοι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει τις λιγότερο εξελιγμένες τεχνικές, αλλά μόνο η συγκεκριμένη μέδουσα, η οποία απαντάται στον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, ξεχωρίζει για το επίπεδο και την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής της.
Ο λόγος που δε χρησιμοποιούν περισσότεροι θαλάσσιοι οργανισμοί αυτή τη μέθοδο έχει να κάνει κυρίως με τη δίαιτά τους. Η μέδουσα Rhizostoma pulmo έχει ανάγκη να ψάχνει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση λείας για να ικανοποιήσει την όρεξή της, ενώ οργανισμοί όπως οι καρχαρίες και οι πιγκουίνοι ικανοποιούνται απλά με το περιστασιακό ψάρι που θα συναντήσουν πρώτο.
Αυτό το υψηλό επίπεδο διάκρισης είναι ο λόγος που προσελκύει μαθηματικούς και μηχανικούς στην ταχεία προσομοιωμένη ανόπτηση για υπερυπολογιστές, εξηγεί ο Ρέινολντς. Με βάση μαθηματικά και υπολογιστικά μοντέλα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, όπως οι μέδουσες, οι μαθηματικοί έχουν την τάση να εφαρμόζουν αυτή τη στρατηγική μόνο όταν ψάχνουν για την καλύτερη δυνατή λύση σε ένα πρόβλημα, και όχι μια ποικιλία πιθανών λύσεων.
