Διετή εκστρατεία για την εξάλειψη των βασανιστηρίων ξεκινά η Διεθνής Αμνηστία.

Καταγγέλλει πως 30 χρόνια μετά την υπογραφή της Σύμβασης του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων, όχι μόνο παραμένουν μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική αλλά μάλιστα έχουν μετατραπεί σε αποδεκτή πρακτική στο πλαίσιο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας και έχουν «εξυμνηθεί» από τηλεοπτικά σήριαλ όπως το «24 Hours».

Η μη κυβερνητική οργάνωση για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρει ότι κατά την τελευταία πενταετία έχει καταγράψει περιστατικά εφαρμογής βασανιστηρίων σε 141 χώρες ανάμεσά τους και 79 από τις 155 χώρες που έχουν επικυρώσει τη σύμβαση του ΟΗΕ τον Δεκέμβριο του 1984.

Παγκόσμια έρευνα με τη συμμετοχή 21.000 ατόμων και σε 21 χώρες αποκάλυψε τον ευρέως διαδεδομένο φόβο για τα βασανιστήρια, αφού το 44% των ερωτηθέντων απάντησε ότι φοβάται ότι θα υποστεί βασανιστήρια αν τεθεί υπό κράτηση.

Ακόμη ανησυχητικότερο είναι ότι το 36% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η εφαρμογή βασανιστηρίων είναι κάτι που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αναγκαίο και αποδεκτό για την εξασφάλιση πληροφοριών για την προστασία του πληθυσμού.

Τα βασανιστήρια έχουν εξελιχθεί σε «σχεδόν αποδεκτή» πρακτική «ρουτίνας», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας Σαλίλ Σέτι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Λονδίνο ανακοινώνοντας την έναρξη της εκστρατείας με τίτλο: «Ας σταματήσουμε τα βασανιστήρια».

Ο βαθμός ανοχής ή υποστήριξης του πληθυσμού στην εφαρμογή βασανιστηρίων διαφέρει από χώρα σε χώρα και ανέρχεται στο 74% στην Κίνα ή στην Ινδία, έναντι μόνο 12% στην Ελλάδα και 15% στην Αργεντινή, σύμφωνα με την έρευνα του GlobeScan.

Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ο φόβος των βασανιστηρίων είναι ο πιο περιορισμένος από όλες τις χώρες, το 29% των ερωτηθέντων υποστηρίζει την πρακτική των βασανιστηρίων.

Σύμφωνα με την επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, η υποστήριξη αυτή συνδέεται με τη δημοτικότητα τηλεοπτικών σειρών κατασκοπίας και βίας.

«Τα σίριαλ όπως "24 Hours" και "Homeland" έχουν εξυμνήσει τα βασανιστήρια σε μία ολόκληρη γενιά, αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη δραματουργική παρουσίαση που έχουν δημιουργήσει οι σεναριογράφοι και την πραγματική χρησιμοποίηση των βασανιστηρίων από κρατικούς παράγοντες στις αίθουσες του βασανισμού», είπε η Κέιτ Αλεν.

Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο