Ο οίκος Sotheby’s ανακοίνωσε τη δημοπρασία του μοναδικού «επιζόντος» αυτόγραφου χειρογράφου της Δεύτερης Συμφωνίας σε Μι Ελάσσονα του Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ, στις 20 Μαΐου στο Λονδίνο.
Το χειρόγραφο θεωρούταν ότι είχε χαθεί αμέσως μετά την πρεμιέρα της Συμφωνίας στην Αγία Πετρούπολη το 1908, αλλά ανακαλύφθηκε σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το 2004, στο κτήμα ενός Ευρωπαίου ιδιώτη συλλέκτη.
Είναι ένα από τα λίγα αυτόγραφα χειρόγραφα μιας Συμφωνίας, κεντρικό έργο για το διεθνές ορχηστρικό ρεπερτόριο, που παραμένει σε ιδιωτικά χέρια. Στις 320 σελίδες του, περιέχει μια πληθώρα νέων πληροφοριών, αποκαλύπτοντας τις διαδικασίες σύνθεσης του Ραχμάνινοφ, όταν αυτός ήταν στις δόξες του, σε ένα από τα σημαντικότερα έργα του. Περιέχει, επίσης, νέο αδημοσίευτο υλικό, άγνωστο στους μελετητές του Ραχμάνινοφ και απόν από όλες τις υπάρχουσες εκδόσεις της Συμφωνίας.
Είναι το μοναδικό χειρόγραφο που παρέχει πληροφορίες για τη γένεση και την εξέλιξη αυτού του φημισμένου έργου. Καμία άλλη πηγή, ούτε σκίτσα, μικρά σχέδια ή αντίγραφα χειρογράφων δεν έχουν διασωθεί. Αυτό φαίνεται πως είναι η μοναδική πρωτογενής πηγή.
Η Συμφωνία
Στις 320 σελίδες του, περιέχει μια πληθώρα νέων πληροφοριών, αποκαλύπτοντας τις διαδικασίες σύνθεσης του Ραχμάνινοφ, όταν αυτός ήταν στις δόξες του, σε ένα από τα σημαντικότερα έργα του.
Η Δεύτερη Συμφωνία είναι ευρέως γνωστή ως η σημαντικότερη του Ραχμάνινοφ. Ακολουθώντας σταθερά την συμφωνική παράδοση του Τσαϊκόφσκι, είναι ένα μεγάλο, λυρικό και ανοιχτόκαρδο έργο με ραγδαία αύξηση των ρομαντικών θεμάτων και πλούσια ενορχήστρωση, το οποίο εξακολουθεί να εκτελείται και να καταγράφεται σήμερα, για πάνω από έναν αιώνα μετά την πρώτη του παρουσίαση.
Η σύνθεσή του έγινε στη Δρέσδη, όπου ο Ραχμάνινοφ έζησε από το 1906 έως το 1909, και δημιουργήθηκε ειδικά για μια σειρά από συναυλίες που έδωσε ο ξάδερφός του, Αλεξάντρ Ζιλότι. Αφού ο Ραχμάνινοφ διηύθυνε τις πρώτες παραστάσεις στην Αγία Πετρούπολη στις 26 του Ιανουαρίου του 1908 και στη Μόσχα λίγες μέρες αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου, θεωρείται πιθανό ότι αναθεώρησε την ενορχήστρωση, καθιστώντας αυτή την παρτιτούρα το τελευταίο αποδεικτικό στοιχείο του αρχικού οράματός του, που μέχρι σήμερα είχε χαθεί στην ιστορία και τώρα ανακαλύφθηκε εκ νέου.
naftemporiki.gr
