Νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physical Review Letters υποστηρίζει ότι η ποσότητα σκοτεινής ύλης που βρίσκεται στην εγγύτητα της Γης κορυφώνεται στις αρχές του μήνα Μαρτίου, κάθε ημερολογιακό έτος.
Η σκοτεινή ύλη θεωρείται πως αποτελεί το 27% της συνολικής ύλης και ενέργειας που απαρτίζουν το Σύμπαν. Ελάχιστα μας είναι γνωστά για τη φύση της, καθώς δεν αλληλεπιδρά με την συνήθη ύλη παρά μόνο με τη μεσολάβηση της βαρύτητας, ενώ υπάρχουν πολλές θεωρίες και υποψήφια σωματίδια που θα μπορούσαν να την απαρτίζουν. Μία από τις επικρατέστερες, είναι η θεωρία των Ασθενώς Αλληλεπιδρώντων Σωματιδίων με Μάζα (Weakly Interacting Massive Particles – WIMPs), τα οποία όμως δεν έχουν γίνει ακόμη αντιληπτά σε κάποιο από τα πολλά πειράματα που τα αναζητούν.
Εάν όντως υπάρχει σκοτεινή ύλη, θα υπάρχει και μία ποσότητά της που μας περιβάλλει ή και μας διαπερνά ακόμη κάθε στιγμή χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Η ποσότητα της σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τον πλανήτη μας και εμάς τους ίδιους δεν είναι σταθερή αλλά μεταβάλλεται στη διάρκεια του έτους, και σχετίζεται με τη σχετική θέση της Γης στο Ηλιακό Σύστημα.
Η κύρια μάζα της σκοτεινής ύλης πιστεύεται πως βρίσκεται σε νέφη στη γαλαξιακή άλω, μία εκτεταμένη σφαιρική περιοχή που εκτείνεται πέρα από τον κύριο γαλαξιακό δίσκο. Καθώς το Ηλιακό Σύστημα περιφέρεται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο, διαπερνά και νέφη σκοτεινής ύλης, και έτσι δημιουργείται ένας «άνεμος σκοτεινής ύλης», όπως ακριβώς και το παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα βάλλεται από έναν άνεμο που δημιουργεί η κίνησή του.
Η Γη εκτελώντας μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο κάθε χρόνο, βρίσκεται σε διαφορετικές θέσεις σε σχέση με τον άνεμο σκοτεινής ύλης. Πιστεύεται πως όταν βρίσκεται να κινείται με φορά αντίθετη από αυτή του «σκοτεινού ανέμου», η πυκνότητα της σκοτεινής ύλης γύρω από τον πλανήτη μας θα βρισκόταν σε ένα ετήσιο μέγιστο και οι προηγούμενοι υπολογισμοί οριοθετούσαν αυτήν την περίοδο στις αρχές Ιούνη.
Η νέα μελέτη όμως λαμβάνει υπόψη της ένα ακόμη παράγοντα που οι προηγούμενες αγνοούσαν: τη βαρυτική έλξη του ίδιου του Ήλιου για την περίπτωση που η σκοτεινή ύλη αποτελείται από WIMPs. Σύμφωνα με τους φυσικούς που τη διατύπωσαν ο Ήλιος ασκεί μία «βαρυτική εστίαση» στα σωματίδια σκοτεινής ύλης, όπως ένας μεγεθυντικός φακός συγκεντρώνει τις ακτίνες του φωτός.
Το μέγεθος της επίδρασης του Ήλιου εξαρτάται από την ταχύτητα και την ενέργεια των WIMPs, με τα λιγότερα ενεργά WIMPs να επηρεάζονται περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι επιστήμονες υπολόγισαν πως εξαιτίας του Ήλιου προκύπτει μια μεταβολή στην πυκνότητα της σκοτεινής ύλης στο Ηλιακό Σύστημα, η οποία προκαλεί τη μέγιστη πυκνότητα γύρω από τον πλανήτη μας τρεις μήνες νωρίτερα, δηλαδή το Μάρτιο.
Η συγκεκριμένη μελέτη έχει άμεση χρησιμότητα στα πειράματα που αποσκοπούν στην ανίχνευση των σκοτεινών σωματιδίων, καθώς η μεταβολή της πυκνότητας της σκοτεινής ύλης επηρεάζει και τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
