Την μουσική εκδήλωση Ρεμπέτες «ρεπόρτερ», η οποία πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, επαναλαμβάνει εμπλουτισμένη το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου, στις 8 το βράδυ στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5, αίθριο Στοάς Βιβλίου).
Θα παρουσιαστούν τραγούδια σημαντικών ρεμπετών - «ρεπόρτερ» (Μ. Βαμβακάρη, Π. Τούντα, Β. Τσιτσάνη, Δ. Γκόγκου - Μπαγιαντέρα κ.ά.), που αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα («Καημένε Αθανασόπουλε», «Ο Σαρκαφλιάς», «Η Βαρβάρα», «Εγώ θέλω πριγκιπέσα», «Ο Μάρκος υπουργός», «Ο Βορονόφ» κ.ά.).
Ερμηνεύουν οι: Αγάθων Ιακωβίδης (τραγούδι, μπουζούκι, μπαγλαμά), Κατερίνα Τσιρίδου (τραγούδι), Μάκης Σταμούλης (μπουζούκι, τραγούδι), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Νίκος Πρωτόπαπας (κιθάρα). Έκτακτη συμμετοχή: Μαρίνος Γαλατσινός (σαξόφωνο).
Το πρόγραμμα θα συνοδευτεί από εικόνες εποχής, ενώ την παρουσίαση και την επιμέλεια θα αναλάβει ο Πάνος Σαββόπουλος. Η είσοδος στην εκδήλωση θα είναι ελεύθερη για το κοινό.
Η περιγραφικότητα των ρεμπέτικων τραγουδιών είναι γεγονός πέραν πάσης αμφισβητήσεως, αφού τα κύρια χαρακτηριστικά των τραγουδιών αυτών, έξω από την «ηδονική» ομορφιά και την προκλητική μακροζωία τους, είναι η αμεσότητα και η αφήγηση. Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι άνθρωποι «αγράμματοι» ακαδημαϊκώς, αλλά με πλήρη γνώση του ελληνικού θησαυρού της παραδοσιακής μουσικής και στιχουργικής, όσο και του κοινωνικού γίγνεσθαι, (περι)έγραφαν - εκφράζονταν δηλαδή στα τραγούδια τους με σαφήνεια, λιτότητα, συνοπτικότητα, ομορφιά και ενάργεια, κάτι άλλωστε που διακρίνει και τα δημοτικά μας τραγούδια.
Κάποιες φορές, στα ρεμπέτικα ο δημιουργός γίνεται καταγραφέας ενός γεγονότος. Γίνεται δηλαδή ένας κανονικός «ρεπόρτερ», επί το… νεοελληνικότερον. Όλοι λοιπόν οι ρεμπέτες δημιουργοί έχουν, λίγο ή πολύ, λειτουργήσει ως «ρεπόρτερ». Σε καιρούς σαν αυτούς που διανύουμε, αξίζει να σταθούμε σ’ αυτά τα τραγούδια, καθώς συνδυάζουν το καλλιτεχνικό ταλέντο με την ανθρώπινη ευαισθησία. Και ακόμα, επειδή οι κακές ημέρες, τα κακά συμβάντα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο σ’ αυτό τον τόπο, που βρίσκει πάντα στο τραγούδι ένα ευπρόσδεκτο καταφύγιο.
