Λένε ότι τους φίλους τους διαλέγουμε, ενώ οι εχθροί μάς διαλέγουν. Τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα στην πολιτική. Ο ιρακινός αντιπρόεδρος Ταρέκ Αζίζ (στη φωτογραφία) ανάβει το πούρο του, ενώ η χώρα του έχει πυροδοτήσει διαμάχες ακόμη και μεταξύ παραδοσιακών συμμάχων.
Η Γαλλία, με τη συνδρομή του Βερολίνου, αποτελεί το κέντρο της αντίδρασης κατά των αμερικανικών σχεδίων στον Περσικό Κόλπο.
Αν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί υποβάλλουν τη δική τους πρόταση ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, μπορεί να αποσπάσουν την υποστήριξη των 11 από τα 15 μέλη (Μόνο η Βρετανία, η Ισπανία και η Βουλγαρία συμμερίζονται τις απόψεις των ΗΠΑ).
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποχρεωθούν τότε να ασκήσουν βέτο, ή τουλάχιστον να πάψουν να συζητούν στο πλαίσιο του ΟΗΕ, και να αρχίσουν τον πόλεμο με μια περιορισμένη συμμαχία χωρών-εθελοντών, όπως δήλωσε ο Κόλιν Πάουελ.
Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει ένα τεράστιο πλήγμα για τον ΟΗΕ και θα θέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία σε μια πολιτικά δύσκολη θέση.
Εάν, πάλι προβάλλει βέτο η Γαλλία, αυτό θα είναι ισχυρός κόλαφος στο «πρόσωπο» των ΗΠΑ. Εάν η Γαλλία απόσχει, θα βγει αυτόματα από το «παιχνίδι» και οι ΗΠΑ θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Εάν ψηφίσει ναι, τότε ο Σιράκ θα μοιάζει πλέον με «φτερό στον άνεμο».
Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, η Γαλλία και η Γερμανία έμοιαζαν απομονωμένες. Μετά την επιστολή των «8» υπέρ του Μπους, η δυναμική έμοιαζε να ευνοεί την Ουάσιγκτον.
Στη συνέχεια όμως, και ύστερα από μερικές παλινδρομήσεις, η Ρωσία τάχθηκε στο πλευρό της Γαλλίας και της Γερμανίας. Κι ύστερα ήλθε η σειρά της Κίνας να υποστηρίξει τις προσπάθειες για πολιτική λύση του ιρακινού προβλήματος.
Ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες και συνεχίζει να προπαγανδίζει την ιδέα ενός δεύτερου ψηφίσματος, ελπίζοντας να αποσπάσει μια πλειοψηφία 9 χωρών από τις 15. Για να υπάρξει κάποιος συμβιβασμός, θα πρέπει η Ουάσιγκτον να δεχθεί να αναβάλει τον πόλεμο για μερικές εβδομάδες, υποστηρίζουν διεθνείς πολιτικοί αναλυτές.
Σύμφωνα με τον Ρόναλντ Τίρσκι όμως, ειδικό για τις υπερατλαντικές σχέσεις στο Amherst College της Μασαχουσέτης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να περιμένουν πάνω από δύο με τρεις εβδομάδες. «Δεν μπορείς να διατηρήσεις για μεγάλο διάστημα ένα στρατό άνω των 100.000 ανδρών», επισημαίνει.
Ο υπουργός Αμυνας της Ισπανίας Φεντερίκο Τρίγιο σε μια δημόσια κρίση ειλικρίνειας για τα πραγματικά κίνητρα του πολέμου δήλωσε προχθες «η Γαλλία είναι η χώρα με τα περισσότερα πετρελαϊκά συμφέροντα στο Ιράκ. Ολος ο κόσμος υπερασπίζεται τα νόμιμα συμφέροντά του και τηρεί μία στάση ανάλογη με αυτά».
Το παιχνίδι, όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Τζορτζ Μπους, δεν έχει τελειώσει. Και σίγουρα με τέτοια διακυβεύματα δεν είναι απλά παιχνίδι.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ
