Μια γλυκόπικρη κωμωδία η οποία σχετίζεται και με Νόμπελ Λογοτεχνίας, μια ρομαντική κομεντί που αποτελεί μελέτη πάνω στη σχέση δύο αδερφών και μια επίκαιρη ασπρόμαυρη ποιητική αλληγορία του πατέρα του νεορεαλισμού, Βιτόριο Ντε Σίκα, αποτελούν τα κινηματογραφικά πλάνα που θα συντροφεύσουν όσους σινεφίλ παραμείνουν στο κλεινόν άστυ, στην καρδιά του καλοκαιριού.
«Στο μάτι του κυκλώνα»
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Πάτρικ Γουάιτ, του μοναδικού αυστραλού συγγραφέα που έχει αποσπάσει Νόμπελ Λογοτεχνίας, η γλυκόπικρη κωμωδία του 2011 του πολυβραβευμένου αυστραλού σκηνοθέτη Φρεντ Σκέπισι υπήρξε μποξ όφις χιτ στην χώρα της και ήταν υποψήφια για 11 βραβεία του Ινστιτούτου Κινηματογράφου Αυστραλίας, κερδίζοντας 3 από αυτά.
O - βραβευμένος με Όσκαρ - Τζέφρι Ρας, η – δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ - Τζούντι Ντέιβις, η πολυβραβευμένη Σαρλότ Ράμπλινγκ και οι Αλεξάνδρα Σκέπισι και Μαρία Θεοδωράκη μάς μεταφέρουν στη δεκαετία του ’70, ξετυλίγοντας την ιστορία μιας όχι και τόσο συνηθισμένης οικογένειας, σε μια διεισδυτική σκιαγράφηση των ανθρώπινων και οικογενειακών σχέσεων. Τα δυο παιδιά μιας απόλυτα αυταρχικής μητέρας, που - μην αντέχοντας τη συμπεριφορά και τη στάση ζωής της - ζουν μακριά της, αναγκάζονται να την επισκεφθούν, όταν μαθαίνουν ότι είναι ετοιμοθάνατη, ευελπιστώντας να κληρονομήσουν την τεράστια περιουσία της.
«Η αδερφή της αδερφής σου»
Η ρομαντική κομεντί του 2011 της Λιν Σέλτον - με τους Έμιλι Μπλαντ, Ρόζμαρι Ντεβίτ και Μαρκ Ντιπλάς - η οποία αποτελεί μια μελέτη πάνω στη σχέση δύο αδερφών, που ακροβατεί μεταξύ στοργής και ανταγωνισμού, συμμετείχε επίσημα στα Φεστιβάλ Τορόντο, Σάντανς, Γκέτεμποργκ, Σιάτλ, Σαν Φρανσίσκο και Τριμπέκα. Παλεύοντας έναν χρόνο να ξεπεράσει τον θάνατο του αδερφού του, ένας άνδρας δέχεται την πρόταση της καλύτερής του φίλης, η οποία του παραχωρεί το εξοχικό της σπίτι, για να απομονωθεί και να μπορέσει να συνέλθει. Εκεί, η απρόσμενη συνάντηση με την αδερφή της, που προσπαθεί να ξεπεράσει έναν επίπονο χωρισμό, αλλά και η επίσκεψη της ίδιας της φίλης του θα προκαλέσουν μια σειρά περίπλοκων αντιδράσεων και αποκαλύψεων.
Όπως εξηγεί η σκηνοθέτις για την ιδέα της ταινίας: «H προσπάθεια για αυτογνωσία, αλλά και η συνειδητοποίηση ότι η άποψη που έχουμε για τους εαυτούς μας, πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι ζητήματα, που με απασχολούν χρόνια τώρα. Όταν συμβούν κάποια καταλυτικά γεγονότα που μας αφυπνίζουν, και αποκτήσουμε πραγματική συνειδητότητα του ποιοι είμαστε, τότε, αυτές οι στιγμές είναι καθοριστικές. Σε αυτό μπορεί να συντελέσει η παρουσία κάποιων ανθρώπων στη ζωή μας, τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι όλα θέμα της δυναμικής και της έντασης που έχουμε, όταν αλλάζουμε, όταν τσαλακωνόμαστε, όταν εξελισσόμαστε».
«Θαύμα στο Μιλάνο»
YOUTUBE/VELISSARIOS KOSSIVAKIS
Η εξαιρετικά επίκαιρη ασπρόμαυρη ποιητική αλληγορία του ηθοποιού, σεναριογράφου, σκηνοθέτη και πατέρα του νεορεαλισμού, Βιτόριο Ντε Σίκα, που βασίστηκε στο βιβλίο του Τσέζαρε Ζαβατίνι, «Ο καλός Τοτό», που ενέπνευσε μεγάλους σύγχρονους δημιουργούς, όπως ο Τιμ Μπάρτον και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, και συνεχίζει να επηρεάζει τον παγκόσμιο κινηματογράφο, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και απέσπασε πολλά ακόμα ιταλικά, αλλά και διεθνή κινηματογραφικά βραβεία, το 1951.
Πρόκειται για ένα μοντέρνο αστικό παραμύθι, μια ταινία φαντασίας και ελπίδας, που γεννιέται μέσα από την παραγκούπολη και τη φτώχεια στα περίχωρα του Μιλάνου, την εποχή της μεταπολεμικής Ιταλίας, και, παρά τα τόσα βραβεία που κατέκτησε, δυσαρέστησε την πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία θεώρησε ότι έδινε άσχημη εικόνα της Ιταλίας στο εξωτερικό.
Με τους Φραντσέσκο Γκολισάνο, Έμα Γκραμάτικα, Πάολο Στόπα, Γκουλιέλμο Μπαρνάμπο, Άνα Καρένα, Μπρουνέλα Μπόβο και Άλμπα Αρνόβα, ο Τοτό γεννιέται σε έναν λαχανόκηπο, από όπου τον περιμαζεύει μια γριούλα. Μετά τον θάνατο της, μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο, ώσπου καταλήγει σε έναν φτωχό καταυλισμό. Με την καλοσύνη και τη μαχητικότητά του, καταφέρνει να κάνει θαύματα και να αλλάξει τη ζωή των συγκατοίκων του. Όμως, η ανεύρεση πετρελαίου στην περιοχή κινεί το ενδιαφέρον του ιδιοκτήτη της, ο οποίος κάνει τα πάντα, για να τους διώξει. Τότε, η γριούλα στέλνει στον Τοτό ένα μαγικό περιστέρι…
«Το “Θαύμα στο Μιλάνο” είναι η πιο συζητημένη μου ταινία» είχε δηλώσει ο Βιτόριο Ντε Σίκα. «Δεν άρεσε σε αγαπημένους μου φίλους, αλλά άρεσε σε συνάδελφους που εκτιμώ βαθύτατα, όπως ο Ζαν Ρενουάρ. Είναι μια ταινία, που δημιούργησε κάθε λογής αντιδράσεις. Ο καθένας την είδε και την ένιωσε με τον τρόπο του. Από τη δική μου πλευρά, θα ήθελα απλώς να πω ότι με αυτή την ταινία με συνδέει ένας βαθύτατος συναισθηματικός δεσμός. Όχι γιατί μου κόστισε περισσότερους κόπους, περισσότερους μπελάδες και περισσότερα χρήματα από τις άλλες (ήρθαν ειδικοί από την Αμερική, για να κάνουν τα ειδικά εφέ, και δεν έλεγαν να τελειώσουν και μου κόστισαν πολύ περισσότερο από όσο όλη η υπόλοιπη ταινία), αλλά επειδή τη σκέφτηκα και την πραγματοποίησα σαν φόρο τιμής στον Τσέζαρε Ζαβατίνι.
Από πολύ καιρό, από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις μας, ήξερα πόσο αγαπούσε ένα όμορφο βιβλιαράκι του, που το είχε αφιερώσει στα παιδιά: “Ο καλός Τοτό”. Και, πάνω από όλα, ήξερα την κρυφή επιθυμία του να το δει να γίνεται ταινία. Θεωρώ το “Θαύμα στο Μιλάνο” μια ταινία απόλυτα δική του».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
