Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η νανοτεχνολογία θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ιατρική, «ανοίγοντας» έναν ολοκαίνουριο τομέα: την αποκαλούμενη «ηλεκτροκευτική» (εκ του «φαρμακευτική»).
Σενάρια όπως η εμφάνιση μικροσκοπικών συσκευών που εισέρχονται σε τραύματα και σκοτώνουν βακτήρια με θερμότητα και στη συνέχεια αποσυντίθενται αναμένεται να πραγματοποιηθούν μέσα στα επόμενα χρόνια. Σημαντική πρόοδος παρουσιάστηκε στο συγκεκριμένο τομέα το Μάιο σύμφωνα με δημοσίευμα στο Advanced Materials, όπου αναφέρθηκε η ανάπτυξη ενός βιοδιασπώμενου, τηλεκατευθυνόμενου κυκλώματος, το οποίο δοκιμάζεται σε πειραματόζωα.
Μιλώντας στο Wired, ο Τζον Ρότζερς, μηχανολόγος μηχανικός του πανεπιστημίου του Ιλινόις, κάνει λόγο για συσκευές οι οποίες λειτουργούν μόνο στο πλαίσιο της θεραπευτική διαδικασίας, και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Πέρυσι, ο Ρότζερς είχε περιγράψει την ανάπτυξη ενός κυκλώματος βασισμένου στο πυρίτιο το οποίο μπορούσε να διαλύεται εντελώς στο νερό- και νωρίτερα φέτος, η ομάδα του παρουσίασε μικροσκοπικές LED που μπορούν να εισαχθούν στον εγκέφαλο.
LED που μπορούν να εισαχθούν στον εγκέφαλο
Τα τηλεκατευθυνόμενα κυκλώματα έχουν τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται σε ραδιοσυχνότητες και είναι εγκατεστημένα σε λεπτά στρώματα μεταξιού. Τα «εξαρτήματά» τους κατασκευάζονται με υλικά τα οποία είναι βιοσυμβατά και διαλύονται στο νερό. Οι κεραίες τους κατασκευάζονται από μαχνήσιο, και η διάλυσή τους λαμβάνει χώρα μετά από μερικές ημέρες.
Επίσης, όσον αφορά την τροφοδοσία τους, έχουν τη δυνατότητα να μετατρέπουν τμήμα των ραδιοκυμάτων που λαμβάνουν σε ηλεκτρική ενέργεια- κάτι που σημαίνει ότι οι συσκευές που θα εμφυτεύονται/ χρησιμοποιούνται βαθύτερα μέσα στο ανθρώπινο σώμα ενδεχομένως να χρειάζονται μεγαλύτερες κεραίες. Σε αυτή την κατεύθυνση εργάζεται ομάδα του πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον υπό τον Κρίστοφερ Μπέτινγκερ.
O Τζον Ρότζερς μιλάει για τη δουλειά του
Επί της παρούσης, ο Ρότζερς και η ομάδα του αναπτύσσουν μία συσκευή που παρέχει «θερμική» θεραπεία στους οργανισμούς πειραματόζωων. Οι συσκευές έχουν εισαχθεί σε περίπου 100 ποντίκια, ακριβώς κάτω από το δέρμα, και η λειτουργία τους παρακολουθείται από μικροκάμερες. Μέχρι τώρα, δεν έχουν παρατηρηθεί ενδείξεις αντίδρασης/απόρριψης από πλευράς του οργανισμού.
