Αυστραλοί ερευνητές κατόρθωσαν να κατασκευάσουν ένα νέο εκτυπωτή, ο οποίος τους επιτρέπει να παράγουν ηλιακά πάνελ σε μέγεθος κόλλας χαρτιού Α3 μέσα σε δευτερόλεπτα.
Τον εκτυπωτή – το μεγαλύτερο που διαθέτει σήμερα η Αυστραλία - ανέπτυξαν ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, την Κοινοπραξία Οργανικών Ηλιακών Κυψελών της Βικτόρια (VICOSC) και τον Οργανισμό Επιστημονικών και Βιομηχανικών Ερευνών (CSIRO) της χώρας.
Οι κυψέλες παράγουν 10 έως 50 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πάνω σε ουρανοξύστες παρέχοντάς τους μια επιπλέον πηγή ενέργειας ή να καλύψουν υλικά όπως ατσάλι, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να ενσωματωθεί στις στέγες κτηρίων.
Σύμφωνα με τον επιστήμονα του CSIRO Σκοτ Ουάτκινς, η δυνατότητα εκτύπωσης τέτοιων υλικών σε μεγάλη κλίμακα ανοίγει το δρόμο για πολλές πιλοτικές εφαρμογές. «Θα μπορούμε να δούμε [τις κυψέλες] σε φωτεινές διαφημιστικές επιγραφές ή να τροφοδοτούν φώτα και άλλα διαδραστικά στοιχεία», εξηγεί ο Δρ. Ουάτκινς. «Μπορούμε ακόμη και να τις ενσωματώσουμε σε θήκες φορητών υπολογιστών ως εφεδρική πηγή ενέργειας για το μηχάνημα.»
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η τεχνολογία που χρησιμοποίησαν είναι ιδιαίτερα προσιτή καθώς βασίστηκε στην αξιοποίηση υπαρχουσών μεθόδων. «Χρησιμοποιούμε τις ίδιες τεχνικές που θα χρησιμοποιούσε κανείς εάν ήθελε να εκτυπώσει μία εικόνα από μία οθόνη σε ένα μπλουζάκι», λέει χαρακτηριστικά ο Ντέιβιντ Τζόουνς από το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και τη VICOSC.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μελάνια-ημιαγωγούς για να εκτυπώσουν τις κυψέλες απευθείας πάνω σε πολύ λεπτό, εύκαμπτο πλαστικό ή ατσάλι. Το μηχάνημα, το οποίο αναπτύχθηκε μέσα σε τρία χρόνια και στοιχίζει περίπου 150.000 ευρώ, μπορεί να εκτυπώσει ως και δέκα μέτρα κυψελών το λεπτό, παράγοντας έτσι μία κυψέλη ανά δύο δευτερόλεπτα.
Οι ίδιοι διευκρινίζουν ότι στόχος τους δεν είναι απαραίτητα να αντικαταστήσουν τις συμβατικές κυψέλες πυριτίου, καθώς οι δύο τεχνολογίες θα μπορούσαν να συνδυαστούν. «Οι διαφορετικοί τύποι κυψελών συλλέγουν φως από διάφορα τμήματα του ηλιακού φάσματος, συνεπώς αντί να μιλάμε για ανταγωνιστικές τεχνολογίες, συμπληρώνουν η μία την άλλη», εξηγεί ο Ουάτκινς.
