ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Βόζεμπεργκ έχει τον λόγο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, στο σχολιασμό που θέλω για την κατάθεση του Μιχάλη Περατικού θα επιφυλαχθώ σε ό,τι αφορά τα κίνητρα τα οποία αναφέρθηκε, από το γεγονός ότι ο κ. Περατικός όπως και η κα Ράκα δεν ήταν αυτόπτες μάρτυρες του εγκλήματος, αλλά είχαν γνώση τόσο για την προσωπικότητα του θύματος από τη συγγενική τους σχέση και γενικότερα, όσο και για κάποιες υποθέσεις, εικασίες που μπορούσαν να κάνουν για να προσεγγίσουν εκείνα τα αίτια που στέρησαν από τη ζωή τον άνθρωπό αυτό και η επιφύλαξή μου έχει να κάνει, διότι πιστεύω και γνωρίζω ότι από την ανάγνωση των εγγράφων και από τους μάρτυρες που θα παρελάσουν ενώπιόν σας στα πλαίσια της αποδεικτικής διαδικασίας, θα φανεί τόσο ότι τα αίτια ήταν ταπεινά –όπως τουλάχιστον πιστεύει ο Μιχάλης Περατικός και οι συγγενείς του- όσο και το γεγονός ότι άνανδρη και πισώπλατη εκτέλεση δολοφονία του Κωστή Περατικού, δείχνει και προσιδιάζει προς τα αίτια αυτά.
Αν πήρα τον λόγο για να σχολιάσω την κατάθεση ειδικά του Μιχάλη Περατικού, έχει να κάνει με την εξής σκέψη: πιστεύω ότι κάθε μάρτυρας που παρελαύνει σε μια ακροαματική διαδικασία και ιδιαίτερα σε κακουργήματα με τόσο αποκρουστική μορφή όπως είναι τα εγκλήματα της 17Ν, έχει να κάνει επειδή ελέγχεται από όλες τις πλευρές, η αξιοπιστία του μάρτυρα είτε με τη μορφή του πολιτικώς ενάγοντα, είτε με τη μορφή του μάρτυρα που συμβάλλει στην αποδεικτική διαδικασία, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και θα πρέπει να έχει να κάνει πάντοτε για το Δικαϊκό μας σύστημα, η προσωπικότητά του.
Αν πήρα τον λόγο είναι για να αναδείξω κάτι για το οποίο φαντάζομαι όχι μόνο οι κατηγορούμενοι, αλλά κανένας που μας ακούει, δεν θα μπορεί να αντιλέξει. Για την προσωπικότητα του Μιχάλη Περατικού έχω ν’ αναδείξω ένα μεγαλείο. Το μεγαλείο που ο ίδιος ανέδειξε με δυο φράσεις, με δύο τοποθετήσεις, με δύο προσεγγίσεις.
Η πρώτη ήταν: «όσο μιλώ για το γιο μου θα στέκομαι όρθιος›. Ένας υπερήλικας 85 ετών μπορούσε να στέκεται όρθιος και να ερωτάται όχι επί 3,5 ώρες που κατέθετε, αλλά επί 2 ημέρες, χωρίς να κουραστεί. Γιατί αυτή τη δύναμη του την έδινε το σθένος της ψυχής του.
Η δεύτερη που αποτελούσε κατά την άποψή μου στην κατάθεσή του και διδαχή για την αίθουσα αυτή, αλλά και για οποιονδήποτε τρίτο που θα μπορεί να ακούσει και ευτυχώς που αυτή η Δίκη έχει δημοσιότητα μέσω των δημοσιογράφων και αναπαράγονται όσα διαδραματίζονται εδώ με το σωστό τρόπο, έχει να κάνει με την ψυχή αυτού του πονεμένου πατέρα, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είπε (το είπε δημόσια, το είπε ιδιωτικά, το βροντοφώναξε χωρίς να μεταφέρει μέσα από το δράμα του κραυγές) ότι «δεν επιθυμεί εκδίκηση›.
Έχετε ακούσει κύριοι Δικαστές πολλούς ανθρώπους να τους έχουν στερήσει ό,τι πολυτιμότερο αγαθό με το πιο βάναυσο, δειλό και άνανδρο τρόπο και να λέει «όχι μόνο δεν επιθυμώ εκδίκηση, αλλά έχω και μια απέραντη λύπη για τους δράστες και έναν απέραντο οίκτο και μια ευχή τα παιδιά τους να μην τύχουν να συναντήσουν ανθρώπους σαν τους γονείς τους›. Καταγράφοντας με αυτό τον τρόπο ο συγκεκριμένος μάρτυρας, ένα μεγαλείο που δείχνει εκείνους τους εκλεκτούς Έλληνες πολίτες, από τους οποίους η 17Ν ήθελε να απαλλάξει την ελληνική κοινωνία. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αγιοστρατίτης έχει τον λόγο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ θα κάνω αξιολόγηση μόνο της κατάθεσης της μάρτυρα και δεν θα καταθέσω εδώ πολιτικό λόγο για την παρουσία του συγκεκριμένου κυρίου Περατικού. Θέλω να θυμίσω μόνο ότι σε προηγούμενες υποθέσεις συνεχώς μας κάνατε συστάσεις, λέγοντάς μας ότι θα πρέπει να κάνουμε μόνο αξιολόγηση και να μην επεκτεινόμαστε σε θέματα τα οποία μπορούν ν’ αναφερθούν στην αγόρευσή μας.
Η κατάθεση του αξιοσέβαστου κατά τα άλλα ηλικιωμένου ανθρώπου ο οποίος ήρθε εδώ και κατέθεσε για το θάνατο του παιδιού του, έχει μια βαρύτητα ως προς ένα και μόνο σημείο: επιβεβαίωσε απολύτως τα οικονομικά στοιχεία τα οποία περιέχονται μέσα στην προκήρυξη που έχει σχέση με τα κίνητρα και μάλιστα εξέφρασε και την απορία του πως αυτά τα στοιχειά περιήλθαν, έγιναν κτήμα κάποιων απλών πολιτών, αφού είναι γνωστό ότι αυτές οι συμβάσεις οι ληστρικές, θα πρέπει να είναι κτήμα μόνο ορισμένων από αυτούς που συμβάλλονται και να μην τις μαθαίνει ποτέ ο ελληνικός λαός. Εξέφρασε την απορία του και νομίζω ότι την ίδια απορία εξέφρασε και ο συνάδελφός μου ο κ. Πέτσος.
Τα στοιχεία αυτά λένε -και βεβαίως εγώ δεν επιχειρώ να δικαιολογήσω, είναι γνωστή η διαφορά μας σε αυτό το θέμα, απλά αναφέρομαι στα κίνητρα των δραστών, σε όποιους αποδίδεται αυτή η πράξη- ότι ένα ναυπηγείο το οποίο κατά διεθνή εκτιμητικό οίκο η αξία ανέρχεται στα 75 δις πωλήθηκε έναντι 2 δις δρχ. όσο δηλαδή κάνει μια καλή μονοκατοικία πια, στην Αθήνα.
Η συμφωνία ήταν για 10 δις τα οποία θα κατεβάλλοντο σ’ ένα βάθος χρόνου περίπου 13 ετών, η τελευταία δόση θα κατεβάλλετο το καλοκαίρι του 2005, η προκαταβολή την οποία κατόρθωσε το ελληνικό δημόσιο, αυτοί οι απατεώνες, το ελληνικό κράτος –κατά τον κ. Περατικό- να του πάρουν, ήταν μόνο 2 δις δρχ.
Έναντι αυτών απεσβέσθησαν όλα τα χρέη αυτής της επιχείρησης ύψους 43 δις. Υπήρξε μια δέσμευση η οποία ουδέποτε τηρήθηκε για διατήρηση του προσωπικού, το προσωπικό βρέθηκε μέσα σε 3 χρόνια στο δρόμο, δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεται αυτό το πράγμα, έκλεισε τα ναυπηγεία ο κ. Περατικός και ο κόσμος βρέθηκε στο δρόμο. Αν αποκαταστάθηκε σε άλλες εργασίες κλπ., αυτό είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα.
Βεβαίως όπως όλοι οι Έλληνες εργοδότες τα χρήματα τα οποία εισέπραττε από τους εργαζόμενους παρακρατούσε από τους μισθούς τους για να τα αποδώσει στα Ταμεία ουδέποτε τα απέδωσε και σήμερα παραπονείται διότι έχει 120 δίκες, όχι βέβαια ο ίδιος πάντα διάφοροι παρατρεχάμενοι διευθυντές οι οποίοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτές τις ποινικές συνέπειες. Δεν απέδωσε λοιπόν αυτά τα χρήματα.
Επίσης άφησε χρέη 18 δις σε αυτό το ναυπηγείο. Εισέπραξε ό,τι εισέπραξε τα 3 αυτά χρόνια που λειτούργησε και μετά το παρέδωσε, αφού το θέλει έτσι ο κ. Πέτσος στο ελληνικό κράτος. Βαρύτατη ύβρις εγώ το είπα. Μόνο όταν λέμε εμείς καμιά κακή κουβέντα για το ελληνικό κράτος, θεωρούμαστε υπονομευτές της δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Βαρύτατη ύβρις ότι το ελληνικό κράτος, όλο, είναι απατεώνες, όλοι οι φορείς το Υπουργείο Εθνικής ¶μυνας, ο ΟΣΕ?
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζω ότι δεν υπάρχει διάταξη που να επιτρέπει το διάλογο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σε προσωπική ερώτηση που έκανα εγώ στον κ. Περατικό, «θεωρείτε ότι είναι απατεώνες αυτοί› μου απάντησε?.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη, εγώ είμαι της θεωρίας ότι υφίσταται κρατική αναλγησία, δεν είμαι της θεωρίας ότι υφίσταται κρατική τρομοκρατία.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ο εντολέας σας ο κ. Περατικός είπε ότι εξαπατήθηκε από το ελληνικό κράτος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη, εδώ στο Δικαστήριο τα λέτε, εμείς σας ακούμε, όπως ακούσαμε και τους προηγούμενους.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ωραία, εγώ σας λέω ότι σε προσωπική ερώτηση μου απάντησε ότι «το ελληνικό κράτος και οι φορείς του, το Υπουργείο Εθνικής ¶μυνας συγκεκριμένα και ΟΣΕ τον εξαπάτησαν› και ως εκ τούτου δικαίως εμφανίστηκε παραπονούμενος εδώ.
Αυτό βέβαια εγώ θεωρώ ότι ο κ. Περατικός ήταν ένας από αυτούς τους πολύ κακούς επενδυτές, οι οποίοι έρχονται εδώ στην Ελλάδα και επενδύουν, αυτούς τους εθνικούς λόγους και την αγάπη για την πατρίδα δεν τους πολυπιστεύω, διότι αν κάτσουμε και δούμε και τα καράβια τους τι σημαίες έχουν, μόνο τα συμφέροντά τους φροντίζουν να εξασφαλίσουν και αυτές τις αγάπες για την πατρίδα και την φιλοπατρία, δεν τα θεωρώ και πολύ πειστικά.
Εκείνο το οποίο θέλω να πω και να κλείσω είναι ο χαρακτηρισμός του σημερινού Πρωθυπουργού ο οποίος αποκάλεσε «εκβιαστή› τον κ. Περατικό. Θέλω να πω ότι η προκήρυξη η οποία εμφανίζεται κι έχει σχέση με τα κίνητρα των δραστών -εγώ σας είπα ότι δεν δικαιολογώ αυτή τη πράξη, σέβομαι την ανθρώπινη ζωή, απλά αναφέρομαι στα κίνητρα των δραστών- είναι απολύτως ακριβή με επιβεβαίωση του ίδιου του κ. Περατικού.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βλάχος έχει τον λόγο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε όπως έγινε δυστυχώς και χτες με πλήρη κατανόηση απέναντι στον πόνο ενός πατέρα, η αυτονόητη απαξία μιας δολοφονίας, για να συσκοτίζονται κάποιες αιτίες, τα κίνητρα των δραστών. Όλοι μας και ο καθένας από εμάς έχει μια στάση απέναντι στο αξιακό σύστημα της κοινωνίας στην οποία ζούμε και δύο φορές σε αποστροφή του λόγου του ο μάρτυρας καταθέτοντας απηύθυνε σε εμένα προσωπικά ερωτήσεις οι οποίες ομολογώ ότι με αιφνιδίασαν. Η μία ήταν «Εσείς θα θέλατε να ήσασταν στη θέση μου;› σαφώς και όχι. Ποιος άνθρωπος θα ήθελε; Ακόμη λιγότερο θα ήθελα να είναι ο δικός μου ο πατέρας στη θέση του.
Επίσης «εάν ταυτίζετε εσείς με την προσπάθεια ανατροπής ενός συστήματος με ένοπλα μέσα;› αυτό είναι ένα ερώτημα, μια πολιτική θέση η οποία νομίζω ότι δεν έχει καμία σχέση με τη συζήτηση που κάνουμε. Εγώ θα προσπαθήσω με σύντομες κουβέντες να καταδείξω ότι δυστυχώς δημιουργούνται προϋποθέσεις σε μια κοινωνία, που για κάποιους ανθρώπους που δεν μοιράζονται το αξιακό σύστημα της πλειοψηφίας, του δίνουν δικαίωμα να δικαιολογούν τέτοιου είδους πράξεις και αυτό είναι που εξετάζουμε. Αν πράγματι δικαιολογούνται, έστω και υποκειμενικά τέτοιου είδους πράξεις.
Γι’ αυτό ήθελα ν’ αναφερθώ και στον συνάδελφο της Πολιτικής Αγωγής που έκανε μια οικονομική και πολιτική περισσότερο ανάλυση, ότι όσον αφορά τη συγκεκριμένη δολοφονία, υπήρχε ένα κλίμα εκείνη την εποχή, το οποίο πραγματικά το να αναζητούμε εδώ ηθικούς αυτουργούς, το θεωρώ μάλλον υποκρισία.
Ήταν τέτοιο το κλίμα που δημιουργήθηκε από το πολιτικό σύστημα, ώστε οι ηθικοί αυτουργοί θα πρέπει να αναζητηθούν και έξω από την αίθουσα, αν θέλουμε να κάνουμε πραγματικά τέτοιου είδους διευρύνσεις, αλλά εν πάση περιπτώσει ας περιοριστούμε στα εδώ.
Εκείνο που ήθελα να πω είναι ότι από την κατάθεση του μάρτυρα, φάνηκε και έτσι όπως το καταλαβαίνει ο απλός λαός και εγώ δεν εκπροσωπώ τον απλό λαό, απλώς έχω την απλή λογική και προσπαθώ να καταλάβω ορισμένα πράγματα. Όταν έρχεται ένας επιχειρηματίας και θέλει να αναλάβει μια επιχείρηση χωρίς ρίσκο, δίνοντας όσο το δυνατό λιγότερα χρήματα και αναλαμβάνοντας τα πάντα από μηδενική βάση. Τί σημαίνει χωρίς ρίσκο: Σημαίνει κρατικές παραγγελίες εξασφαλισμένες. Σημαίνει διαγραφή χρεών. Σημαίνει ότι εξασφαλίζονται επιδοτήσεις.
Είπε ο συνάδελφος της πολιτικής αγωγής, ότι αυτά ήταν επιβολές Κοινοτικές για να σωθούν οι επιχειρήσεις, για να σώσουμε και θέσεις εργασίας. Λάθος κ. συνάδελφε: Διαγραφές χρεών, αυτό διαστρεβλώνει τον ανταγωνισμό και πολλές άλλες επιχειρήσεις που δοκίμασε η Ελληνική Κυβέρνηση, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις να διαγράψουν χρέη για να τις πουλήσουν και να τις ιδιωτικοποιήσουν, παρενέβη η COMMISSION και είπε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν μπορούμε να χαρίζουμε τα χρέη. Δεν μπορούμε να κάνουμε βιώσιμες επιχειρήσεις που δεν είναι βιώσιμες μόνο και μόνο να διαγράφουμε τα χρέη. Στον ελεύθερο ανταγωνισμό πρέπει να ανταποκριθεί η κάθε επιχείρηση έτσι όπως είναι.
Είναι αδιανόητο να θέλει ένας επιχειρηματίας να αγοράσει μια επιχείρηση χωρίς ρίσκο, έχοντας από το κράτος εξασφαλίσει όλα τα εχέγγυα ότι αυτός μόνο κερδοφορία θα έχει και μετά να παραπονιέται διττά. Για ποιο λόγο; Πρώτον ότι ήταν υπερβολικό το τίμημα διότι το κράτος με πλαστά τιμολόγια και πλαστούς ισολογισμούς τον εξώθησε στο να συμφωνήσει σε ένα τίμημα που δεν έπρεπε να πληρωθεί, εκ των υστέρων βέβαια το διαπίστωσε, διότι ο επιχειρηματίας, ων ικανότατος ο ίδιος, δεν είχε ελέγξει εγκαίρως για να δει τί αγοράζει, είναι αυτό που λένε «γουρούνι στο σακί›.
Μετά πάλι τον ξανακορόιδεψε το κράτος, διότι ήρθε μετά η άλλη κυβέρνηση και αντί να του κάνει έκπτωση από το τίμημα που ζητούσε, έδωσε την ίδια επιχείρηση σε έναν άλλον με πολύ καλύτερους όρους, όρους που δεν έδινε στον ίδιο, τον κ. Ταβουλάρη, ο οποίος και τους εργαζόμενους απέλυσε και από μηδενική βάση ξεκίνησε, άρα διπλά απατημένος. Και σε αυτή λοιπόν την επιχειρηματική κίνηση που έγινε και απέτυχε για οποιουσδήποτε λόγους, εγώ σαν απλός πολίτης, εννοώ ότι επί δεκαετίες, το μόνο που έχει γίνει στην Ελλάδα, είναι να δημιουργούνται επιχειρήσεις που ζουν από κρατικές επιδοτήσεις. Δεν υπάρχει ελεύθερος ανταγωνισμός. Εθνικοί προμηθευτές υπάρχουν οι οποίοι συνέχεια, αν δεν υπήρχαν τα χρήματα του ελληνικού λαού με τα οποία αγοράζουμε τα προϊόντα τους σε μονοπωλιακές τιμές, σε τιμές που επιβάλλουν αυτοί, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα να επιλέξουμε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είχαν αποθησαυρίσει τα κεφάλαια αυτά τα τεράστια που έχουν αποθησαυρίσει.
Κανένας δεν κάθισε να σκεφτεί αυτά τα χρήματα από ποιανού την τσέπη βγαίνουν και γιατί θα πρέπει εν πάση περιπτώσει, 100 οικογένειες να μονοπωλούν όλο τον πλούτο της χώρας. Αυτά τα πράγματα υποχρεωτικά έρχονται στη συζήτηση, όταν συζητάμε ένα τέτοιου είδους έγκλημα. Δεν είναι δυνατόν σίγουρα κέρδη, εξωλογικές τιμές, υπερβολικά κέρδη και ταυτόχρονα απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, εργάτες οι οποίοι παράγουν κάτω από τις χειρότερες συνθήκες ασφαλείας στην Ε.Ε. –έχουμε τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα-. Εμείς δεν κάναμε τίποτε άλλο, πατριωτισμό θέλαμε να επιδείξουμε
Εκείνο όμως το οποίο είναι αξιοπρόσεκτο, είναι ότι όλη αυτή η λογική περνά στον επιχειρηματικό κόσμο με την συμφωνία και των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, εσαεί στη χώρα μας. Εγώ τουλάχιστον όσο θυμάμαι τα τελευταία 20 χρόνια στη μεταπολίτευση, μια ζωή γινόταν αυτό. Έπρεπε ο ελληνικός λαός να πληρώσει τα χρέη κάποιων οι οποίοι είχαν και κατείχαν και έχουν και ξανακατέχουν, προβληματικές που τις πληρώσαμε. Ο ελληνικός λαός τις πλήρωσε για να φύγουν τα λεφτά έξω. Δεν έγινε εκσυγχρονισμός, δεν αγοράστηκα καμία προβληματική. Πληρώθηκαν όμως.
Ιδιωτικοποιήσεις. Ποιες ιδιωτικοποιήσεις; Οι μόνες εταιρείες οι οποίες πραγματικά ιδιωτικοποιήθηκαν, είναι αυτές οι οποίες εγγυήθηκε το κράτος ότι θα αγοράζει και τα προϊόντα τους. Ουσιαστικά οι περισσότερες έκλεισαν. Κεφάλαια μέσω χρηματιστηρίου: Πάλι, δώσε χρήματα ελληνικέ λαέ από τις αποταμιεύσεις σου για να έχει ο κάθε ένας ο οποίος έχει μια επιχείρηση.....
Να έρθουμε και σε κάτι που μας αφορά πραγματικά: Είπε λοιπόν ο κ. μάρτυς ότι υπάρχει έλλειψη νομιμότητας στην ελληνική κοινωνία και την οποία ο ίδιος την έζησε διττά, πρώτον διότι δεν εξασφάλισαν τα επιχειρηματικά του συμφέροντα και δεύτερον διότι εξασφαλίστηκε η ζωή του παιδιού του. Εγώ λέω ότι έχει δίκιο, συμφωνώ απολύτως μαζί του. Υπάρχει αυτή η έλλειψη. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο: Υπάρχει και η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, υπάρχει και η έλλειψη δίκαιης κατανομής του πλούτου, υπάρχουν πάρα πολλά άλλα προβλήματα και τελικώς, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν υπάρχει στοιχειώδης κατανόηση και ο ίδιος ο μάρτυς-πατέρας, τον οποίο πράγματι συλλυπούμαι γι αυτό που έπαθε, δήλωσε σε μια συνέντευξή του στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› ότι θέλει να κατανοήσει.
Λοιπόν πράγματι εδώ του προσφέρεται η ευκαιρία να κατανοήσει ότι μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα κοινωνικής ανασφάλειας, σε μια τέτοια κοινωνία η οποία πράγματι κατατρύχεται από όλα όσα της καταλόγισε ο ίδιος ο μάρτυρας, η οποία δεν έχει βρει διέξοδο εδώ και 20 χρόνια, η πολιτική δυστυχώς δεν έχει προσφέρει διέξοδο, νόμιμη διέξοδο σε όλα τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί η κοινωνία, αναρωτιέται λοιπόν πώς βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι, που παρεξηγώντας κάποια πράγματα ή τουλάχιστον επεκτείνοντας τις δυνατότητες πολιτικής επέμβασης και δράσης, πέραν του αποδεκτού και με τρόπο που κατακρίνεται από το ποινικό δίκαιο και γι αυτό είναι και στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ανέλαβαν το ρόλο του τιμωρού ή οτιδήποτε.
Αυτά ήταν τα κίνητρα, αυτά ήταν πραγματικά τα κίνητρα των δραστών. Δεν ήταν ούτε οι ληστείες όπως βλέπουμε, ούτε τίποτα. Κανένας απ’ αυτούς δεν έγινε πλούσιος και τους βλέπετε απέναντί σας. Όμως πράγματι, δε χρειάζεται να ψάξουμε πολύ βαθιά για κίνητρα, όταν μία ολόκληρη κοινωνία έχει επί 20 χρόνια εγκλωβιστεί χωρίς διέξοδο στα αδιέξοδά της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε τίποτε άλλο φαντάζομαι. Ο κ. Κουφοντίνας ζητά τον λόγο.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ο κ. Πέτσος επιμένει να βάζει την υπόθεση στο πολιτικό επίπεδο, εκεί ακριβώς που ανήκει. Μιλώντας για πολιτικά κόστη, ιδιωτικοποιήσεις κτλ. Θα συμφωνούσα να γίνει η συζήτηση σε αυτό το επίπεδο. Δεύτερον, όσον αφορά την χθεσινή κατάθεση, δεν ξέρω πώς ακούστηκε σε αυτή την αίθουσα, ένας Έλληνας εφοπλιστής, γνωρίζουμε τί σημαίνει Έλληνας εφοπλιστής να δηλώνει ότι εξαπατήθηκε από το κράτος.
Κι ένα τρίτο: Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι δημόσια περιουσία, μια σημαντική επιχείρηση αγοράστηκε έναντι 2 δις με θαλασσοδάνειο, δε βγήκε ούτε δραχμή από την τσέπη του Ομίλου και τελείως συμπτωματικά, όταν τελείωσε η τριετής περίοδος χάριτος, ακριβώς την ημέρα που έπρεπε να καταβληθεί η πρώτη δόση, εγκαταλείφθηκαν τα ναυπηγεία υπερχρεωμένα χρωστώντας στους πάντες, στο ΙΚΑ, στο Ταμείο Μετάλλου.
Νομίζω ότι ένας λοστρόμος δικαιούται να απαντήσει σε έναν πειρατή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορώ να σας ρωτήσω όμως κάτι κι εγώ τώρα; Έγινε εδώ πέρα πράγματι μία ανθρωποκτονία, δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Ψάχνουμε να βρούμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι. Νομίζετε ότι με αυτή την ανθρωποκτονία που έγινε από την Οργάνωση, έγινε καλύτερη η κοινωνία, έγιναν καλύτεροι οι επιχειρηματίες, έγινε καλύτερη γενικά η ελληνική κοινωνία; Ας μην πούμε για την ελληνική δημοκρατία, γιατί εσείς δεν βλέπω να την πολυπαραδέχεστε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Κουφοντίνα εσείς γιατί τα λέτε αυτά; Τί σχέση έχετε με τη δολοφονία; Είστε ανθρωποκτόνος;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Θα απαντήσω στο τέλος εκτενώς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς «νομιμοποιείστε› να λέτε αυτά;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Αφού με προκαλείτε θα πω δυο λόγια. Θα σας παρέπεμπα στην απολογία μου, αλλά θα πω με δυο λόγια μόνο. Η υπόθεση των ναυπηγείων Ελευσίνας είναι μια καραμπινάτη περίπτωση λεηλασίας δημόσιας περιουσίας και αν η δικαιοσύνη είχε κάνει στοιχειωδώς τη δουλειά της, ίσως να μη γινόταν αυτή η ενέργεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από ποιον έγινε αυτή η ενέργεια; Πώς το ξέρετε αυτό; Αυτά που λέτε πώς τα ξέρετε; Μπορείτε να απαντήσετε; Γιατί δεν απαντάτε κ. Κουφοντίνα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει το δικαίωμα της σιωπής. Κύριε Εισαγγελέα δε μπορούμε να επιμένουμε ποτέ, δεν επιτρέπεται να επιμένουμε, όταν δε θέλει ο κατηγορούμενος, δεν επιτρέπετε να τον ρωτάμε εμείς. Είναι κάποιο δικαίωμα πάρα πολύ σημαντικό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε τον κ. Γιωτόπουλο ήθελα να ρωτήσω. Μπορείτε παρακαλώ να μου πείτε επ’ αυτής της πράξης, εσείς είχατε συμμετοχή;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω απαντήσει 6 ή 7 φορές σε αυτό το ερώτημα και είναι η ίδια απάντηση. Αυτό το ερώτημα γίνεται για να αναφέρεται το όνομά μου στον Τύπο και στα media, δεν πρόκειται να απαντήσω. Έχω απαντήσει 7 φορές την ίδια απάντηση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στην προκήρυξη έχετε καμία σχέση;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Απολύτως καμία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Θεόδωρος Αβδούλος παρακαλείται.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα ήθελα να κάνω μία σύντομη δήλωση με το 333 και θα ήθελα να εκφράσω την ιδιαίτερή μου ικανοποίηση και την ανεπιφύλακτη επιδοκιμασία για τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκε εκ μέρους της έδρας ο σχολιασμός εκ μέρους του εκλεκτού συναδέλφου και πολιτικού προσώπου, του κ. Πέτσου. Γιατί κανείς νομίζω ότι πρέπει να κάνει δηλώσεις για θέματα που αφορούν την υπόθεση, είτε είναι αρνητικές είτε είναι θετικές, όπως η παρούσα.
Θέλω λοιπόν θετικά να δηλώσω και να εκφράσω και πάλι την ικανοποίησή μου για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε εκ μέρους της έδρας ο σχολιασμός, ο οποίος καίτοι ήταν εκτενής και επεκτάθηκε σε γενικότερα θέματα, ο αξιότιμος κ. Πρόεδρος τον άκουσε τον κ. Πέτσο με μεγάλη προσοχή....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν εκτενής, αν τον χρονομετρήσατε οκτώ λεπτά μίλησε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αν μου επιτρέπετε, να προσθέσω ότι και ο κ. Πέτσος πολύ καλά άσκησε το λειτούργημά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν εκτενής, θα τά’ κουγε απ’ τον Πρόεδρο, αλλά δεν τα άκουσε διότι δεν ήταν εκτενής.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, σήμερα δεν μέμφομαι κανέναν, αντιθέτως επιδοκιμάζω τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε εκ μέρους σας και επιπλέον δεν μέμφομαι καθόλου τον κ. Πέτσο και θεωρώ ότι ορθώς τοποθετήθηκε όπως εκείνος επέλεξε. Απλώς τελειώνοντας θέλω να πω το αυτονόητο, ότι φαντάζομαι ότι αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης του σχολιασμού, θα επακολουθήσει και σε μεταγενέστερους σχολιασμούς, είτε από μεγαλύτερους είτε από νεότερους συναδέλφους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους νεότερους περισσότερο τους προσέχω. Το μόνο όμως ότι θα περιορίζονται λίγο στο χρόνο. Διότι ξέρετε, η διαδικασία έχει κάποιες ανάγκες εδώ πέρα, μπορούμε και πιο σύντομα να τα λέμε κι όχι με πάρα πολλά λόγια.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Να ρωτήσω αν οι μάρτυρες των άλλων υποθέσεων που έχουν κληθεί για σήμερα θα εξεταστούν σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όσους βρίσκουμε θα εξετάζουμε. Ο κ. Αβδούλος είναι εδώ; Απών. Ο κ. Σταμάτης Μόσχος.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Είναι εναντίον του οποίου κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δεν είναι εδώ τί να κάνουμε;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Πρέπει να έρθει όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα διατάξουμε την βιαία προσαγωγή του.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Γι αυτό το λέω κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο αυτό. Αυτή τη στιγμή είναι απών. Αυτό εξετάζουμε.
Ο κ. Σταμάτης Μόσχος. Εσείς δεν είστε πολιτικώς ενάγων. Το χέρι σας στο Ευαγγέλιο. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μιλάμε για την υπόθεση της ανθρωποκτονίας Περατικού. Πείτε μου για εκείνη την ημέρα, 28/5/1997, τί ώρα ήταν περίπου;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Απογευματινή ώρα ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού ήσαστε εσείς;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Είχα από το ΚΡΑΤΙΚΟ της Νίκαιας προς το ΤΖΑΝΕΙΟ πελάτισσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οδηγός ταξί;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Μάλιστα. Περίπου στον ¶γιο Νικόλαο, Χαριλάου Τρικούπη και Φίλωνος, σχεδόν με μηδενική ταχύτητα γιατί ήταν πάνω στη στροφή, ένα μεγαλόσωμο άτομο παρουσιάστηκε ξαφνικά μπροστά στο ταξί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού τον πήρατε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι, μπροστά στο ταξί μπήκε για να μου ανακόψει την πορεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πεζός;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Περπατώντας, ξαφνικά μπήκε μπροστά. Φυσικό ήταν να κόψω ταχύτητα, σχεδόν με μηδενική ταχύτητα ήμουν, γιατί ήμουν μετά τη στροφή. Ξαφνικά από αριστερά κάποιο άλλο άτομο τρέχοντας, μου πρότεινε το πιστόλι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός από το ψηλό άτομο που είπατε και δεύτερο άτομο το οποίο σας έδειξε το πιστόλι.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ερχόταν τρέχοντας και το μόνο που μου είπε σημαδεύοντάς με στο στήθος, ήταν «βρες έξω›. Αυτά όλα γίνονται παρουσία 30-40 ατόμων σε μια απόσταση 5 μέτρων. Ήταν ένα μαγαζί εκεί όπου δεν αντιδρά κανένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποια πόρτα σας πλησίασε αυτός;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Από τη μεριά του οδηγού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο δεύτερος, όχι ο ψηλός. Σας έδειξε το πιστόλι και λέε: «βγες έξω›.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Με άπταιστα ελληνικά, το τονίζω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Βγες έξω› δεν είναι και καμία περίπλοκη φράση.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Την πελάτισσα την έβγαλε το πρώτο άτομο έξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο ψηλός.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ναι. Βγήκα έξω, ακολούθησε κάποιο τρίτο άτομο, δε μπορώ να δώσω πολύ ακριβή περιγραφή γιατί ήμουν «πρωταγωνιστής›, όταν σου συμβαίνει αυτό δεν είναι σαν αυτό που βλέπεις....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι κάθε μέρα....
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Αυτό ακριβώς. Βγήκα έξω, όπου βλέποντας τον κόσμο, νόμιζα ότι ήταν φάρσα. Όσο και αν σας φαίνεται απίστευτο. Νόμιζα ότι ήταν φάρσα. Λέω «ρε παιδιά είναι φάρσα›; Και μου λένε «όχι, έχουν σκοτώσει άνθρωπο›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βγήκατε λοιπόν έξω από το ταξί.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Βγήκα έξω, για 10-15 δευτερόλεπτα περίπου τα έχασα. Όταν ρώτησα και μου είπαν «έχουν σκοτώσει άνθρωπο›, βλέπω κάποιον αστυνομικό ο οποίος τρέχει, έχουν μπει ήδη στο ταξί και πυροβολεί εναντίον του ταξί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε ποιος είναι ο αστυνομικός;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Το όνομά του; Όχι. Στο πρόσωπο ίσως να τον θυμηθώ. Έχουν περάσει βέβαια κάποια χρόνια.... Τον είδα κάποια στιγμή αργότερα στην Ασφάλεια. Αυτό που επακολούθησε είναι ότι σταμάτησα με τον ίδιο τρόπο κι εγώ ακριβώς ταξί γιατί το ταξί δεν ήταν δικό μου, ήμουν λίγες μέρες πάνω, δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται και τους ακολούθησα. Το ταξί το βρήκα μόνος μου σε κάποιο στενό με ανοιχτές τις πόρτες....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βρήκατε μετά το ταξί, έτσι;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Μετά από 3 λεπτά. Το άφησαν σε κοντινή απόσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί μπήκαν λοιπόν μέσα στο ταξί.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Βεβαίως και έφυγαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς ποια κατεύθυνση;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Έφυγαν από τον ¶γιο Νικόλαο με κατεύθυνση προς το ΤΖΑΝΕΙΟ, είναι λίγο περίπλοκο. Μου φάνηκε πάρα πολύ περίεργο ότι ενώ θα έπρεπε να κάνουν αριστερά και να φύγουν προς το κέντρο του Πειραιά, να εξαφανιστούν ας πούμε, εκείνοι έκαναν δεξιά. Επειδή γνωρίζω πολύ καλά την περιοχή, αντί να κάνουν αριστερά και να φύγουν από Κολοκοτρώνη για να φύγουν από τον Πειραιά, εκείνοι έκαναν δεξιά. Είχαν μελετήσει πάρα πολύ καλά, έκαναν μια πολύ μικρή παράβαση σε ένα φανάρι μικρό που στρίβει προς το ΤΖΑΝΕΙΟ, γιατί ξαναείδα το ταξί όταν τους ακολούθησα εγώ, από την απέναντι πλευρά. Το ξαναείδα πάλι το ταξί που μου είχαν πάρει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το άφησαν και έφυγαν.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Το άφησαν σε ένα στενάκι στο ξενοδοχείο SAVOY.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς δεν τους είδατε την ώρα που το άφηναν.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Τους είδα να φεύγουν με ένα κόκκινο OPEL KADETT, παλιό μοντέλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν εκεί κοντά σταματημένο;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ήταν στα 30-40 μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους είδατε να τρέχουν;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Είχαν επιβιβασθεί ήδη μέσα στο αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς ξέρετε ότι ήταν αυτοί;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Αυτός που με έβγαλε έξω γύρισε και κοίταξε προς εμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε λοιπόν ένα άτομο.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ναι, είδα ένα άτομο το οποίο ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το οποίο από τους τρεις που είπατε κλπ. Μάλιστα. Τώρα θέλω να μου περιγράψετε τα τρία άτομα. Το πρώτο μου το είπατε ψηλό. Έχει άλλα χαρακτηριστικά που να σας έμειναν;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας έμεινε τίποτα άλλο;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ειλικρινώς, τίποτα απολύτως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε ψηλός, τι ανάστημα εννοούμε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Πάνω από 1,85 κατά τη γνώμη μου. Ήταν ευτραφής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε σήμερα να μας πείτε ποιος ήταν;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάει το πρώτο άτομο. Το δεύτερο άτομο.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Υπήρχαν τρία άτομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό βέβαια το είδατε και στο πρόσωπο που σας έδειξε το πιστόλι ή δεν το είδατε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Βεβαίως το είδα. Ήταν ένας ξανθός με παχύ μουστάκι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι κανένας από αυτούς που ?;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μας περιγράψετε, να μας πείτε άλλον;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Θα πρέπει να ήμουν σίγουρος για να πω ότι είναι κάποιος από αυτούς τους κατηγορούμενους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε μοιάζει με κανέναν;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Εκτός από τα μάτια του κατηγορούμενου Κουφοντίνα τίποτα άλλο. Τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά ήταν ξανθός όμως.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ο κ. Κουφοντίνας δεν είναι ξανθός. Φυσικά δεν είναι. Σηκώνει το χέρι του ότι είναι αυτός. Δεν είναι ξανθός. Μπορείτε να πείτε αν ήταν αυτός ή όχι με κάποια πιθανότητα;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Θα πρέπει να ήμουν σίγουρος κ. Πρόεδρε. Είναι τόσο σοβαρό. Θα πρέπει να ήμουν πολύ σίγουρος για να πω ναι ή όχι. Όχι λέω. Θα πρέπει να ήμουν σίγουρος ότι ήταν για να πω ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μοιάζει όμως, αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν αυτός.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Λένε ότι όλοι έχουμε τον σωσία μας. Έτσι λένε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το όχι είναι θετικό πέρα για πέρα; Να ξέρουμε τι βαθμό αξιολόγησης θα κάνουμε.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ο άνθρωπος που με πλησίασε φορούσε σίγουρα περούκα. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό γιατί τρέχοντας αναπηδούσε. Αργότερα το σκέφτηκα αυτό. Εκτός από τα μάτια, αυτό που λέμε γλαρά μάτια, τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι μάτια;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Γλαρά. Μια πτώση μικρή των βλεφάρων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι αυτός τότε; Μοιάζουν τα μάτια; Έστω κάτι να μοιάζει, ή δεν μοιάζει καθόλου τίποτα;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε λένε ότι όλοι έχουμε κάποιο σωσία, δεν μπορώ να πω ότι είναι αυτός ο άνθρωπος. Θα πρέπει να είμαι σίγουρος για να απαντήσω καταφατικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως τα μάτια μοιάζουν ή δεν μοιάζουν;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Τα μάτια μοιάζουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά δεν είστε σίγουρος αν είναι αυτός. Αυτή είναι η κατάθεσή σας.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι δεν είμαι σίγουρος, δεν λέω ότι είναι αυτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν λέτε ότι είναι καν δηλαδή.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Πρέπει να είμαι σίγουρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή, αποκλείετε να είναι αυτός;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Τι εννοείτε «αποκλείεται›;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή «αποκλείεται να είναι αυτός κ. Πρόεδρε› μπορείτε να το πείτε κι έτσι. Δεύτερον, «Μπορεί να είναι αυτός, μοιάζει απλώς με αυτόν› πέστε ό,τι θέλετε εσείς.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Περιγραφικά εννοείτε αποκλείεται;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να πω όπως τον είδατε και τον βλέπετε και σήμερα, μπορείτε να αποκλείσετε ότι «όχι δεν είναι αυτός›;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Περιγραφικά ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πείτε δηλαδή δεν είναι αυτός;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια στοιχεία της περιγραφής στηρίζεστε; Όχι βέβαια στα ξανθά μαλλιά μου είπατε ότι είναι περούκα.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Σας είπα μόνο μια μικρή ομοιότητα στα μάτια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο ανάστημα;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Το ανάστημα του ανθρώπου πρέπει να ήταν γύρω στο 1.75.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο πάχος;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Ήταν αδύνατος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως είναι ο κ. Κουφοντίνας ή όχι;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Δεν ξέρω, δεν τον έχω δει από κοντά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ πέρα είναι, μπορείτε να τον δείτε τον άνθρωπο.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Μπορεί να ήταν ίσως 5 κιλά πιο πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά τώρα δεν έχουμε ζυγαριά. Πάντως μου λέτε ότι δεν ήταν αυτός.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Δεν λέω αυτό κ. Πρόεδρε. Περιγραφικά δεν μοιάζει ο άνθρωπος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιμένω. Είστε βέβαιος ότι δεν ήταν αυτός;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Περιγραφικά ο άνθρωπος αυτός που βλέπω, δεν μοιάζει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή ποια είναι τα στοιχεία περιγραφής που δεν μοιάζει;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Είναι τα μαλλιά. Ένα πολύ παχύ μουστάκι όπου κρύβει εντελώς το σχήμα αυτό που είναι πολλές φορές σε μια περιγραφή. Έγιναν τόσο γρήγορα τα πράγματα, πιστέψτε με?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, κοιτάξτε επειδή ψάχνουμε τα συν και τα πλην εδώ πέρα, δεν ψάχνουμε μόνο τα συν. Μόνο τα συν και τα πλην εδώ πέρα, δεν ψάχνουμε μόνο τα συν.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Έγιναν τόσο γρήγορα τα πράγματα και είναι διαφορετικά εάν έβλεπα ό,τι είχε συμβεί από 10 μ. απόσταση και άλλο να συμβεί σε εσένα. Είναι τελείως διαφορετικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να πείτε η ταραχή ήταν μεγάλη και να σας δείχνει και πιστόλι ο άλλος.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Βεβαίως. Σας λέω στα 5 μ. ήταν 30 – 40 άτομα και δεν έκαναν τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας πούμε τώρα εκτός από αυτό, έχουμε κι ένα 3ο άτομο. Το 3ο άτομο το είδατε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Δεν θυμάμαι. Τίποτα άλλο δεν μπορώ να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτα άλλο.
Κύριε Εισαγγελεύ έχετε τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτης πόσο ετών είστε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: 39.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι δουλειά κάνετε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Αυτή τη στιγμή είμαι οδηγός και ιδιοκτήτης φορτηγού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Φοβάστε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας λέω γι’ αυτή την περίπτωση εδώ πέρα.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε προηγούμενα για σωσία, τι εννοείτε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Πολλές φορές μου έχει συμβεί να δω κάποιον άνθρωπο στο δρόμο και να παραπλανηθώ, να μοιάζει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ πέρα αυτό το άτομο που είδατε με μοιάζει με κάποιον εδώ πέρα;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί είπατε τη λέξη σωσία;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Με ρώτησε ο κ. Πρόεδρος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το άκουσα.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Αυτό ακριβώς εννοώ. Θα πρέπει να είμαι κατηγορηματικά ως προς την περιγραφή, είναι κάτι πολύ σοβαρό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το άκουσα κ. μάρτυς. Είπατε τη λέξη σωσίας, τι εννοείτε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Εννοώ ότι όλοι έχουμε κάποιον άνθρωποι που μοιάζει σε εμάς και σε εμένα έχει συμβεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιο είναι το άτομο αυτό που μοιάζει;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Επαναλαμβάνω πάλι το ίδιο πράγμα. Αυτό εννοώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς κάποιος μοιάζει σε εσάς. Δεν θα πείτε ποιος μοιάζει;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Με εμένα εννοείτε; Κυριολεκτικά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι ότι ο κ. τάδε μοιάζει με εσάς.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Με εμένα εννοείτε τώρα κ. Εισαγγελέα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Λέω ότι πολλές φορές στο δρόμο έχει συμβεί να χαιρετίσω κάποιον και να μου πει «που με ξέρεις›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό ρωτώ κ. μάρτυς εγώ τώρα να μου πείτε. Με ποιον έμοιαζε αυτός ο άνθρωπος.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Μα μιλώ για τον κατηγορούμενο κ. Κουφοντίνα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν το λέτε τόση ώρα;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Μα το είπα και στον κ. Πρόεδρο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτός που είδατε τότε, στον τόπο εκεί μοιάζει με τον κατηγορούμενο Κουφοντίνα.
Σ. ΜΟΣΧΟΣ:Όχι. Περιέγραψα μόνο την ομοιότητα στα μάτια. Τίποτα άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα μάτια του είναι όμοια με του κ. Κουφοντίνα. Αυτό λέτε;
Σ. ΜΟΣΧΟΣ: Υπάρχει μια ομοιότητα. Δεν λέω ότι είναι ο άνθρωπος.
