ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε και τους μάρτυρες με ειδικές γνώσεις σε κάποια άλλη διάταξη; Να το πείτε και αυτό, μην τα ξεχνάμε όλα, να τα θυμόμαστε όλα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι προφανές λοιπόν το ότι αν υπάρχουν αποτυπώματα ποια είναι αυτά, αν είναι μικρά, μεγάλα, ολόκληρα, μισά, είναι ένα θέμα που δε μπορούμε να το λύσουμε εμείς χωρίς ειδικές γνώσεις, πρέπει να μας το πει κάποιος ειδικός. Εδώ έρχεται όμως η δικονομία μας και μας λέει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη και διευκρινίζει το άρθρο 198 ότι η γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων πρέπει να είναι γραπτή και αιτιολογημένη.
Έχουμε λοιπόν και πολλές άλλες εγγυήσεις που περιέχονται σε αυτό το κεφάλαιο του Κ.Ποιν.Δ., οι οποίες καθιστούν απαραίτητη τη σύνταξη ενός εγγράφου που έχει την ειδική μορφή της πραγματογνωμοσύνης και βεβαίως, εφόσον υπάρχει αυτό, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο κ. Ραχιώτης, τότε επικουρικά αυτός που έχει συντάξει την πραγματογνωμοσύνη μπορεί νά απαντήσει και σε κάποιες ερωτήσεις.
Εδώ απ’ ότι έχω καταλάβει, έχουμε το μοναδικό φαινόμενο να έχουν βρεθεί κάποια αποτυπώματα και επί 9-10 μήνες οι αρμόδιες αρχές να μην έχουν προχωρήσει στη σύνταξη της απαραίτητες έκθεσης πραγματογνωμοσύνης. Θεωρώ αδιανόητο λοιπόν να έρχεται η Πολιτική Αγωγή και να μας λέει έτσι, ελαφρά τη καρδία, ότι δεν πειράζει αν δεν έγινε αυτό, ας μας τα πει τώρα προφορά και γιατί δε θέλει η Υπεράσπιση την αλήθεια. Αυτό είναι προφανώς διαστρέβλωση της πραγματικότητας, είναι στοιχειώδης δικονομικός τύπος να έχουμε μία σαφή και αιτιολογημένη και γραπτή έκθεση του περιεχομένου της πραγματογνωμοσύνης και στη συνέχεια, αν χρειαστεί, κάνουμε και τις κατάλληλες ερωτήσεις.
Να έρθω και στον συγκεκριμένο εντολέα μου: Από το έγγραφο που έχει αποσταλεί στις 23 Ιουλίου στις αρμόδιες αρχές, προκύπτει ότι διατάσσεται συγκεκριμένα να γίνει και μία πραγματογνωμοσύνη επί των αποτυπωμάτων. Όταν έχουμε λοιπόν σαφή εντολή προς διενέργεια πραγματογνωμοσύνης για τα αποτυπώματα, είναι δυνατόν η αμέλεια, η βαριά αμέλεια να το πω έτσι κομψά των αρχών να καλύπτεται με την όψιμη καθυστερημένη εξέταση ενός οργάνου στο ακροατήριό σας; Όχι βέβαια, αυτό θα συνιστά μια παραβίαση στοιχειωδών δικονομικών κανόνων.
Βέβαια το Δικαστήριό σας το οποίο οφείλει να διερευνά όλες τις πτυχές της υπόθεσης έχει μια δυνατότητα. Σύμφωνα με το 362 παρ. 3, διατάσσει το ίδιο τώρα πραγματογνωμοσύνη, θα ορίσει ως εισηγητή μέλος του Δικαστηρίου έναν ανακριτικό υπάλληλο για να διεξαχθεί η πραγματογνωμοσύνη ενώπιόν του, θα λάβουμε κι εμείς γνώση αυτής της πραγματογνωμοσύνης που θα διαταχθεί, έτσι ώστε να σχηματίσουμε όλοι μια πλήρη εικόνα.
Η δικονομική διέξοδος λοιπόν υπάρχει. Αυτό που σίγουρα δεν είναι νοητό τώρα, μετά από εννέα μήνες αδράνειας και αμέλειας των αρμόδιων αρχών, επειδή δεν έκαναν το αυτονόητο καθήκον τους να συντάξουν μία έκθεση πραγματογνωμοσύνης, θα τα καλύψουμε όλα αυτά κατά πλήρη παραβίαση των δικονομικών κανόνων και να πούμε «δεν πειράζει και αυτό, άλλος ένας δικονομικός τύπος που δε χρειάζεται να τηρηθεί, ας μας τα πει τώρα έτσι πρόχειρα στο πόδι›. Είναι δυνατόν κ. Πρόεδρε επί εννέα μήνες να μη μπορούν να εκπληρώσουν οι αρμόδιες αρχές το στοιχειώδες καθήκον σύνταξης μιας έκθεσης και αντ’ αυτού να ερχόμαστε τώρα και να πούμε «δεν πειράζει, θα μας τα πει προφορικά›;
Πρέπει να τηρηθούν επιτέλους κάποιοι δικονομικοί κανόνες που έχουν πολύ μεγάλη σημασία, όπως εσείς ορθά επισημάνατε. Συνεπώς δεν είναι το θέμα του 211 που επεσήμανε ο Αναπληρωτής Πρόεδρε, είναι το μείζον θέμα της τήρησης των στοιχειωδών δικονομικών κανόνων για θέματα που αφορούν την ύπαρξη ειδικών γνώσεων της επιστήμης. Γι αυτά τα θέματα δε νοείται εξέταση μάρτυρα, νοείται μόνο η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης.
Αφού υπάρχει η έκθεση πραγματογνωμοσύνης, επικουρικά το Δικαστήριο, εφόσον το κρίνει σκόπιμο, απευθύνει ερωτήσεις στον συγκεκριμένο πραγματογνώμονα που συνέταξε την έκθεση πραγματογνωμοσύνης. Τίποτε άλλο δεν είναι δικονομικά επιτρεπτό βάσεις της νομοθεσίας μας. Η μόνη διέξοδος, εσείς τώρα να διατάξετε διενέργεια καινούργιας πραγματογνωμοσύνης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το δούμε, θα το ερευνήσουμε.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τελευταίο εδάφιο του 198 της Ποινικής Δικονομίας: «Κατά την κύρια διαδικασία η γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων μπορεί να γίνει και προφορικά οπότε τα ουσιώδη σημεία καταχωρούνται τα πρακτικά›. Αυτά για να μην λέγονται εδώ ανακρίβειες. Μας λέτε τώρα ότι ο νόμος λέει άλλα από αυτά που λέει. Διαβάστε πρώτα τί λένε τα άρθρα τα οποία επικαλείστε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σας παρακαλώ κύριε, φυσικά και διάβασα αυτό που επικαλούμαι. Επικαλούμαι το 362 παρ. 3. Να είστε παρακαλώ πιο κόσμιος. «Διαβάστε τα άρθρα τα οποία επικαλείστε›. Κύριε Πρόεδρε, είναι αυτή τοποθέτηση; Ήμουν σαφέστατος. Το 362 παρ. 3 λέει: «αν διαταχθεί διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης.....›.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Δεν μπορεί ο κ. συνάδελφος να κραυγάζει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μα να με προσβάλλει έτσι εν ψυχρώ ο συνάδελφος; «Διαβάστε τα άρθρα που επικαλείστε;›. Τα διάβασα βεβαίως.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κι εμάς προηγουμένως μας προσβάλλατε και είπατε ότι ενεργούμε ελαφρά τη καρδία.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Βεβαίως, γιατί όταν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα ζητήματα και δεν τα ακούτε....
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Λυπάμαι κ. Μυλωνά. Αυτά που λέτε να τα λέτε κοιτάζοντας τον εαυτό σας στον καθρέφτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, όχι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε συνάδελφε, σέβομαι την ηλικία σας και τα άσπρα σας μαλλιά. Τί άλλο να πω;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Είπατε προηγουμένως ότι αυτά που λέμε, δεν διαβάζουμε δικονομία και τα λέμε ελαφρά τη καρδία.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όχι δεν είπα αυτό. Είπα ελαφρά τη καρδία.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κι εγώ ένα άρθρο διάβασα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Αναγνωστόπουλε, δεν νοείται να λέτε ότι δεν διαβάζω αυτά που επικαλούμαι όταν σαφέστατα μίλησα για το άρθρο 362 παρ. 3.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Διαβάζετε όποιο θέλετε;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Φυσικά όποιο θέλω διαβάζω εγώ, όποιο θέλετε διαβάζετε εσείς και το Δικαστήριο θα σχηματίσει άποψη.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Υπάρχει μια ενότητα στη Δικονομία κ. συνάδελφε. Υπάρχει μια ενότητα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όταν επικαλούμαι συγκεκριμένο άρθρο δεν μπορεί να μου λέει κανείς ότι δεν ξέρω τί διαβάζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί όταν έρχεστε εδώ έχουμε εντάσεις; Σας παρακαλώ όσο μπορούμε πιο ήπια. Σας παρακάλεσε πάρα πολύ. Εσείς επιχειρηματολογείτε, σας ακούμε. Δεν χρειάζεται όμως αντεγκλήσεις.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορώ να ακούω από έγκριτο συνάδελφο ότι «να διαβάζετε αυτά που επικαλείστε›. Είναι σοβαρό, προσβολή και με θίγει άμεσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορώ εγώ να καταλάβω αυτή τη νοοτροπία. Για παλιότερα δικαστήρια γινόταν. Σήμερα όμως δεν γίνεται. Είναι χώρος ανταλλαγής επιχειρημάτων και απόψεων εδώ το Δικαστήριο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ναι, όχι όμως διαστρέβλωσης αυτών που λέει ο αντίδικος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι κύριε, μην λέτε την λέξη «διαστρέβλωση›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Συνιστά διαστρέβλωση να λέει ο συνάδελφος ότι δεν διαβάζω αυτό που επικαλούμαι όταν το 362 παρ. 3 λέει ακριβώς αυτά που διάβασα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν έχω συνηθίσει να ακούω τέτοιες εκφράσεις στα Δικαστήρια και παρακαλώ πολύ ούτε να φωνάζουμε, ούτε να κάνουμε τίποτα. Θα το σκεφτούμε, να δούμε κι εμείς. Μας προβληματίσατε πραγματικά. Θα τα σκεφτούμε. Κύριε Παπαδάκη, έχετε το λόγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Θα ήθελα να πω συμπληρωματικά και σε απάντηση όσων στοιχείων τέθηκαν μετά από την προηγούμενη τοποθέτησή μου μόνο τα εξής: Πρώτον, παράκληση θερμή προς την πολιτική αγωγή, χαμήλωμα των τόνων και ήπια αντιπαράθεση ιδίως όταν αναφέρετε ο ένας στον άλλον. ¶κουσα για παράδειγμα ότι η υπεράσπιση φοβάται την αλήθεια. Όταν εγώ ως υπερασπιστής ακούω αυτό το πράγμα μου σηκώνεται η τρίχα. Θα σας το αποδείξω γιατί η σπέκουλα κάποτε πρέπει να σταματάει και να επιστρέφετε.
11/11/2002 καταθέτω υπόμνημα στον κ. Εφέτη Ανακριτή που μου έχει προ τριών ημερών γνωστοποιήσει το πέρας της ανάκρισης και λέω, αναφορικά με την γνωστοποίηση πέρατος ανάκρισης θέτω υπόψη σας ότι διαφωνώ με την λήξη της ανάκρισης στο χρονικό αυτό στάδιο διότι δεν έχουν ολοκληρωθεί σημαντικές ανακριτικές πράξεις και ενέργειες όπως η ολοκλήρωση της πραγματογνωμοσύνης σχετικά με τα δακτυλικά αποτυπώματα που φέρονται ότι με αφορά και 2) η διαβίβαση στην δικογραφία των πειστηρίων των αντικειμένων στα οποία φέρονται ότι βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα προκειμένου να καταστεί ευχερής ο έλεγχος από εμένα και ο διορισμός τεχνικών συμβούλων.
Εγώ ο ένοχος, ο συνήγορος του κατηγορουμένου ζητάω να γίνει πραγματογνωμοσύνη και να έρθουν τα πειστήρια τότε που η ανάκριση έλεγε ότι η πολιτική αγωγή, ούτε κανείς. Δεν μπορεί να μου λέει ο οποιοσδήποτε λοιπόν εδώ ότι η υπεράσπιση δεν θέλει την αλήθεια ή φοβάται. Ένα το κρατούμενο.
Δεύτερον, έγινε λόγος για το άρθρο 198 την τελευταία παράγραφο. Βεβαίως, αλλά αυτή αναφέρεται στην κύρια διαδικασία όταν το Δικαστήριο διατάσσει την πραγματογνωμοσύνη. Δεν λέει πουθενά ο συνδυασμός των διατάξεων της πραγματογνωμοσύνης ότι είναι δυνατόν να διαταχθεί από την προδικασία πραγματογνωμοσύνη, να μην υπάρχει έγγραφη έκθεση και στο Δικαστήριο να έρθει ο πραγματογνώμονας να πει προφορικά τις διαπιστώσεις του.
Τρίτον, γίνεται μία προσπάθεια να υποβαθμιστεί η σημασία της έλλειψης έκθεση πραγματογνωμοσύνης διότι λέει 150 χρόνια ακολουθούμε την ίδια τακτική διεθνώς κλπ και ας ανοίξουν την ανακριτική του Αλεξιάδη να δούμε. Ορίστε η ανακριτική του Αλεξιάδη, σελίδα 197. Διάφορα συστήματα ταξινόμησης των δακτυλικών αποτυπωμάτων διαμόρφωσαν οι Γκάλτον Χένερι και άλλοι. Στη χώρα μας μεταξύ των ετών 1914-1918 εφαρμόστηκε η μέθοδος του Ιταλού Γκασπί. Μέχρι το 1946 εφαρμοζόταν η μέθοδος Γκάλτον Χένερι και από την 1/4/46 και μετά εφαρμόζεται η μέθοδος του Χούβερ. Και σε άλλες χώρες ισχύουν άλλα.
Δεν υπάρχει λοιπόν μία παγιωμένη αποδεκτή κοινά μέθοδος και είναι και γνωστό ότι ο αριθμός των ομολόγων σημείο για παράδειγμα που είναι ένα από τα βασικά κριτήρια ταυτοποίησης έχει ανέλθει τα τελευταία χρόνια από 6 σε 12 και από 12 σε 18 και σε άλλες χώρες άλλα και ούτω καθεξής.
Τέταρτο θέμα. Το κρίσιμο είναι η ερμηνεία του 211. Με το 327 είναι δεδομένο. Πήρε και το Δικαστήριό σας προσφάτως προχθές μία απόφαση. Βεβαίως μπορούν να καλούνται, καλώς-κακώς έκρινε. Με το 211 τίθεται το ερώτημα: έχει ασκήσει ανακριτικά καθήκοντα ο κ. Αστυνόμος ή δεν έχει ασκήσει;
Κατά την άποψή μου η λύση δεν είναι στην αναζήτηση που υπέδειξε ο Αναπληρωτής κ. Πρόεδρος των άρθρων 148 και επόμενα. Δηλαδή, δεν ταυτίζεται ο έχων ασκήσει ανακριτικά καθήκοντα με εκείνον που έχει συντάξει εκθέσεις ή με εκείνον που κατά άλλη διάταξη έχει την ιδιότητα του ανακριτικού υπαλλήλου. Είναι ουσιαστικός ο ορισμός, η έννοια του ανακριτικού καθήκοντος.
Ήρθε ο κ. Αστυνόμος εδώ και μας μίλησε για την παρ. 3 του άρθρου 60 του 342/77 η οποία ομιλεί περί της διαπίστωσης της ταυτότητας του δράστη. Αν αυτή δεν είναι ανακριτική μέθοδος, τότε τί είναι; Τί μας μένει λοιπόν; Μάρτυρας με ειδικές γνώσεις; Για να δούμε το 203 που το είπατε κι εσείς τί λέει. «Αν είναι αναγκαία η κρίση προσώπων που έχουν εντελώς ειδικές γνώσεις για να διαγνώσουν κατάσταση πραγμάτων που δεν υπάρχει πια, καλούνται και εξετάζονται ως μάρτυρες πρόσωπα που έχουν τέτοιες γνώσεις›. Εδώ δεν έχουμε κατάσταση πραγμάτων που δεν υπάρχει βία, εκεί είναι τα πράγματα.
Εάν το Δικαστήριο θέλει λοιπόν πάνω σε αυτά, κρίνοντας ότι απαιτούνται ειδικές γνώσεις επιστήμης ή τέχνης οφείλει να διατάξει πραγματογνωμοσύνη η οποία μπορεί να γίνει και προφορικά κατά τα όσα είπε ο κ. Μυλωνάς. Αλλά την εκ προοιμίου υποκατάσταση της πραγματογνωμοσύνης που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, διότι είναι αμφίβολο αν τώρα διατασσομένη μία πραγματογνωμοσύνη εξασφαλίζει τις αναγκαίες ευκολίες που απαιτεί το άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ για την οργάνωση της υπεράσπισης.
Υποκατάσταση λοιπόν της πραγματογνωμοσύνης που δεν έχει γίνει δεν μπορεί να γίνει με το να βαπτίζεται ένας ανακριτικός υπάλληλος ο οποίος είναι καταφανές ότι είχε πρωτεύοντα ρόλο έστω κι αν δεν υπογράφει αυτά τα έγγραφα που δεν είναι καν εκθέσεις της Αστυνομίας και με αυτό τον τρόπο να αποστερείται και η δυνατότητα τεχνικών συμβούλων και βεβαίως να αποστερούνται και οι ευκολίες υπεράσπισης διότι αυτά τα οποία θα πει τώρα όφειλε να τα έχει πει με μία έκθεση. Όφειλε να έχει σχεδιαγράμματα, τα ομόλογα σημεία, τις μεγεθύνσεις, τις φωτογραφίες, την τεχνική μέθοδο που ακολουθήθηκε και όλα αυτά. Κατά συνέπεια παρακαλώ να προχωρήσουμε στην επεξήγηση των πειστηρίων και να μην εξεταστεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο αποσύρεται προς διάσκεψη. Να το σκεφτούμε λίγο γιατί πράγματι προβληματιστήκαμε σήμερα.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε με συγχωρείτε, εγώ έχω προτείνει την απόρριψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το γράψαμε από την αρχή και οι άλλοι δέχονται την παραδοχή όπως και η Υπεράσπιση της πολιτικής αγωγής λέει την απόρριψη, οι περισσότεροι από εδώ δεν έλαβαν τον λόγο.
Το δικαστήριο επιτρέπει την εξέταση ως μάρτυρα, διότι ο εν λόγω προτεινόμενος δεν έχει ασκήσει ανακριτικά καθήκοντα, όπως ο ίδιος βεβαίωσε αλλά και η Υπεράσπιση δεν πρότεινε κάποια ειδική ανακριτική πράξη. Δεν θεωρείται δε ότι αποτελεί τέτοια ανακριτική πράξη η υπογραφή αυτού του εγγράφου της ταυτοποίησης των αποτυπωμάτων το οποίο προεβλήθη.
Επίσης είναι δικαίωμα του Εισαγγελέα να προτείνει μάρτυρες, για οποιοδήποτε ζήτημα έχει σχέση με την κατηγορία κατά τα άρθρα 327 ιβ’, 353 παρ. 1 και 364 ιβ΄ του Κ.Ποιν.Δ.
Ας έρθει ο κύριος Γιαννακούρης. Το μικρό σας όνομα;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ιωάννης του Λεονάρδου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γεννηθήκατε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Αμάρινθο Ευβοίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Αστυνομικός υποδιευθυντής. Υπηρετώ στο τμήμα εξερεύνησης της εγκληματικής υπηρεσίας ως τμηματάρχης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χωρίς να προσθέσετε ούτε να αποκρύψετε τίποτα που έχει σχέση και υπέρ των κατηγορουμένων ακόμη.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ούτε υπέρ ούτε κατά των κατηγορουμένων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς είπατε προηγούμενα για τα εργαστήρια στα οποία είστε τμηματάρχης και κάνετε την ταύτιση των αποτυπωμάτων. Σας ερωτώ με βάση τα προσόντα σας και την επιστήμη σας ποιες είναι οι πιθανότητες πλάνης σας;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα πλάνης γιατί το αποτύπωμα έχει μια ιδιαιτερότητα που δεν έχουν άλλης μορφής εξετάσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καμία;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Καμία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είστε βέβαιος γι’ αυτό που λέτε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Απόλυτα. Δεν έχει συμβεί ποτέ στον κόσμο και δεν νομίζω ότι θα συμβεί στην Ελλάδα μετά από 150 χρόνια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς πήγατε στις γιάφκες;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ως τμηματάρχης εποπτεύων και μετά από αίτημα συνδρομής της προανακριτικής Αρχής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πήρατε τα αποτυπώματα ο ίδιος;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Υπό την εποπτεία μου με τη συνεργασία των συναδέλφων. Πάντα υπό την εποπτεία μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πείτε μου η λήψη αποτυπωμάτων με ποιες μεθόδους γίνονται το 2002;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Σε ό,τι αφορά την εμφάνιση των λανθανόντων αποτυπωμάτων από μια επιφάνεια γίνεται με πάρα πολλές μεθόδους.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με το χαρτί και την επιφάνεια.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Εξαρτάται η μέθοδος από το είδος της επιφάνειας, το τι απορροφητικότητα έχει η κάθε επιφάνεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν λέτε απορροφητικότητα τι εννοείτε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Η εικόνα του αποτυπώματος σχηματίζεται κατά τη διαδικασία επαφής του δαχτύλου του ανθρώπου με την επιφάνεια δια της απορρόφησης του ιδρώτα που παράγει το δάχτυλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή ο ιδρώτας;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ο ιδρώτας είναι αυτός που σχηματίζει την εικόνα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το στερεό, το ξένο αντικείμενο.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ακριβώς στο σημείο επαφής. Ο ιδρώτας περιέχει μέσα διάφορα συστατικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Υπάρχει πάντα ιδρώτας;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Πολλές φορές δεν υπάρχει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ υπήρξε ιδρώτας;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βέβαια. Όπου υπάρχουν αποτυπώματα βεβαίως υπήρχε ιδρώτας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αλλιώς δεν θα έβγαινα τα αποτυπώματα;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Γι’ αυτό πολλές φορές σε κάποιες επιφάνειες δεν βρίσκουμε αποτυπώματα επειδή ακριβώς κατά τη διαδικασία επαφής δεν παρήχθη για διάφορους λόγους, είτε οι πόροι του δέρματος έχουν τραυματιστεί, ή δεν ήταν ιδρωμένο σε τέτοιο βαθμό, είτε η επιφάνεια δεν ήταν δεκτική απορρόφησης στο συστατικό του ιδρώτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή αν εγώ κάψω τα δάχτυλά μου σ’ ένα έγκαυμα θα μείνει αποτύπωμα;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Εκεί έχουν καταστραφεί οι πόροι και δεν θα μείνει αποτύπωμα. Στο έγκαυμα έχει καταστραφεί η εικόνα του αποτυπώματος και μπορεί να μείνει ιδρώτας αλλά να μην μείνει εικόνα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποια μέθοδο ακολουθείτε εσείς;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ό,τι μεθόδους ακολουθούν οι σύγχρονες αστυνομικές υπηρεσίες στο θέμα της εμφάνισης των αποτυπωμάτων, τις ακολουθούμε κι εμείς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε προηγούμενα, έχετε κάνει ειδίκευση στο εξωτερικό;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε ποιες χώρες είπατε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Στην Αγγλία και την Αμερική και εκπαιδεύομε πολλές ανατολικές χώρες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάνετε και τον εκπαιδευτή;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Μάλιστα. Είμαι και καθηγητής στις αστυνομικές Σχολές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πείτε μου τώρα για τη φωτογραφική ανατύπωση.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Η φωτογραφική ανατύπωση παράγεται σε διαστάσε9ις 1 προς 1 και απεικονίζει επ’ ακριβώς την εικόνα του αποτυπώματος όπως αυτή φαίνεται στο πειστήριο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για τον κ. Γιωτόπουλο ο οποίος φαίνεται ως πρωταγωνιστής, έτσι λέει στην κατηγορία θα το δούμε αυτό, είναι ερευνητέο, δαχτυλικά αποτυπώματα του πήρατε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βεβαίως. Το βράδυ της σύλληψής του, τις πρωινές ώρες. Εγώ προσωπικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όλων των δαχτύλων;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όλων. Τρεις φορές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και της παλάμης;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Και της παλάμης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί τρεις φορές;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Γιατί συμβαίνει πολλές φορές επειδή είχαμε ένα άτομο το οποίο δεν είχαμε δαχτυλικό του αποτύπωμα παλαιότερα, να έχουμε ένα δεύτερο μέτρο σύγκρισης δηλαδή, γιατί πολλές φορές μπορεί κάτι στη διαδικασία να πεις το λανθάνον αποτύπωμα, να ακουμπήσει το δάχτυλο δηλαδή πλάγια και ο συνάδελφος που δαχτυλοσκόπησε τότε να μην έχει πάρει την ακρολοφία εκεί, οπότε εμείς αναγκαστήκαμε ενόψει της σοβαρότητα της υπόθεσης να προσπαθήσουμε να πάρουμε όλη την έκταση της παλάμης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τρεις φορές;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ναι τρία δελτία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς ξέρετε ποια είναι η μία και ποια είναι η άλλη.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ποια είναι η πρώτη και ποια είναι η δεύτερη;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Δεν έχει σημασία. Είναι τα χέρια του ίδιου ανθρώπου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πως ξέρετε τι είναι του κ. Γιωτόπουλου;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Έχω τα χέρια του και έχει πάνω του αυτά που έχω κι εγώ. Είχα τα χέρια του μπροστά μου, του πήρα τα αποτυπώματά του στο δελτίο και την εικόνα αυτή...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο ίδιος βεβαιώνει αυτό που έγινε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Έχει υπογράψει το δελτίο. Σύμφωνα με το Π.Δ. 342.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι έχει υπογράψει;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Στο αστυνομικό δελτίο σύμφωνα με το Π.Δ.342.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς του εξηγήσατε τι γίνεται;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ότι του παίρνετε τα δαχτυλικά αποτυπώματα τρεις φορές.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα άκουσε; Ακούει καλά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε με συγχωρείτε, ακούγονται πολλά, ο κατηγορούμενος μπορεί να έχει δίκιο. Γι’ αυτό και ρωτάω.
Κύριε μάρτυς για να μην σας κουράσω ο κ. Γιωτόπουλος είχε ξαναδώσει δαχτυλικά αποτυπώματα;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όχι δεν είχαμε δελτίο του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Που το ξέρετε; Στην αλλοδαπή;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Δεν το γνωρίζω στην αλλοδαπή. Έχω το δελτίο με την υπογραφή του κ. Γιωτόπουλου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Παρακαλώ στο δικαστήριο.
Κύριε μάρτυς ο κ. κατηγορούμενος ο κ. Γιωτόπουλος εμφανίστηκε μ’ ένα δελτίο ταυτότητας στο οποίο υπάρχει δαχτυλικό αποτύπωμα Μιχαήλ Οικονόμου του Δημητρίου και της Μαρίας, αν καλά ενθυμούμαι. Πως μπήκε αυτό το αποτύπωμα; Τίνος είναι αυτό; Είναι του κυρίου;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Σίγουρα έχουμε δει σε όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στην Αστυνομία ότι κάποιοι άνθρωποι όταν θέλουν να πλαστογραφήσουν μια ταυτότητα, το πρώτο πράγμα που θα κάνουν είναι να μην βάλουν το δικό τους αποτύπωμα πάνω για να βεβαιωθεί ότι αυτοί έκαναν πλαστότητα. Το αποτύπωμα που υπήρχε στην ταυτότητα αυτή που μας έστειλε η ΔΑΕΒ για έρευνα, για να δει τα αποτυπώματα δεν ήταν του κ. Γιωτόπουλου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επειδή πάντα έχω απορία. Κυκλοφορούσε ο κ. Γιωτόπουλος στην αλλοδαπή και στην Ελλάδα χωρίς διαβατήριο;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Δεν γνωρίζω αν είχε διαβατήριο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βλέπω κατ’ επανάληψη μου λέει δεν έχει διαβατήριο. Τώρα κ. Πρόεδρε με την άδειά σας τον ρωτάω: βγάλατε ποτέ διαβατήριο;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Απάντησα. Δεν έχω διαβατήριο. Θα απαντήσω στην απολογία μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυκλοφορούσατε στη Γαλλία πως;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάνατε παραβολή των αποτυπωμάτων;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πως κάνατε και λέτε ότι είναι του κ. Γιωτόπουλου και δεν είναι του κ. Κουφοντίνα ας πούμε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Κάθε δελτίο ατόμου το οποίο δαχτυλοσκοπείται είτε στα πλαίσια της υποψίας της προανακριτικής Αρχής ότι αυτός ενέχεται σε κάτι, είτε αυτός κατά τη διαδικασία του 342 μετά την καταδίκη του, υπόκειται σε μια παραβολή με αποτυπώματα εκκρεμούντα στο αρχείο μας, από διάφορες εγκληματικές πράξεις.
Στην προκειμένη περίπτωση είχαμε κάποια αντικείμενα, είχαμε τα αντικείμενα από την Πάτμου από τα οποία τις δύο πρώτες μέρες είχαμε ήδη επισημάνει ορισμένα, κάναμε μια προσπάθεια γρήγορα να εμφανίσουμε κάποια αποτυπώματα, να ξέρουμε που βαδίζουμε για να βοηθήσουμε και τις προανακριτικές Αρχές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως τα κάνατε βιαστικά;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Σε βάρος της ποιότητας ποτέ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επειδή οι εφημερίδες ο Τύπος κλπ., έλεγαν τρομοκράτες και το ένα και το άλλο, μήπως βιαστήκατε.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Κύριε Εισαγγελεύς θα σας πω κάτι και στο σεβαστό δικαστήριο και στους συνηγόρους και στους κατηγορουμένους. Όλα αυτά τα χρόνια αυτό το τμήμα επειδή το έχει φτιάξει ένας μεγάλος δικαστής, όλοι οι τμηματάρχες εκεί και όλοι που υπηρετούν έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους.
Το αποτύπωμα σας είπα προηγούμενα ή είναι ή δεν είναι. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο θα πρέπει να έχεις και τη συνείδησή σου πρώτα καθαρή και όχι την υπηρεσία με δαμόκλειο σπάθη από πάνω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν έρθω εγώ ας πούμε και σας πιέσω.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Πολλές φορές οι διωκτικές Αρχές και τα δικαστήρια προς την προσπάθεια αναζήτησης στοιχείων για την αθωότητα ή την κατηγορία του κατηγορουμένου θέλουν το αποτύπωμα να επιβεβαιώσουν την παρουσία. Γιατί το αποτύπωμα επιβεβαιώνει παρουσία. Αυτή η υπηρεσία και εγώ προσωπικά έχω τη συνείδησή μου ήσυχη πάντοτε. Δεν έχει συμβεί ποτέ τίποτα και οι κατηγορούμενοι, ορισμένοι εξ αυτών νομίζω ότι δεν έχουν αντίρρηση σε αυτό που λέω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Υπάρχουν κατηγορούμενοι στους οποίους δεν βρήκαμε αποτυπώματα. Ό,τι βρήκαμε τα δώσαμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν βρήκατε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θυμάστε καλά;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιον;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Είναι ο κ. Βασίλης Ξηρός, είναι ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός, είναι ο κ. Σερίφης...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιος Σερίφης εκ των τριων;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Και οι τρεις. Είναι ο κ. Ψαραδέλλης. Ό,τι αναφέρω στο έγγραφό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ψάξατε για όλους δηλαδή;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν βρήκατε για τους περισσότερους;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Αυτά βρήκα, αυτά έδωσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν σας είπε κάποιος για έγγραφα;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ο εξερευνητής είναι σαν τον κυνηγό με το θήραμα. Θέλει να βρει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν δεν βρει όμως;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα. Τα αποτυπώματα είναι αντικειμενικά στοιχεία. Για όσα αποτυπώματα έχω δώσει στο έγγραφό μου έχω τη δυνατότητα να αποδείξω την ταυτοποίηση και τη μη ταυτοποίηση προς άλλους ακόμη, εδώ. Είναι αντικειμενικά τα στοιχεία
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πείτε μας γι’ αυτό το Π33 πειστήριο που αφορά τον κ. Γιωτόπουλο. Δυο τμήματα δαχτυλικών αποτυπωμάτων, ένα τμήμα παλαμικού αποτυπώματος ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταλάβαμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς τι θα πει λανθάνοντα αποτυπώματα; Δεν το καταλαβαίνω;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Λανθάνον είναι το αποτύπωμα το οποίο σχηματίζεται κατά τη διαδικασία επαφής του δαχτύλου με μια επιφάνεια. Είναι πάντοτε σε λανθάνουσα κατάσταση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί το λέτε λανθάνουσα;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Γιατί δεν είναι ορατό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι ότι κάνουμε λάθος δηλαδή.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όχι. Είναι σε λανθάνουσα μορφή. Θέλει κάποια τεχνική μέθοδο για να εμφανιστεί, να μας δώσει την εικόνα του. Και αυτό κάνουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταλάβαμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για το Π33 πειστήριο.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Στην οδό Πάτμου 84 το πειστήριο 33 είναι αριστερά όπως μπαίνουμε στην πόρτα της Πάτμου πάνω σ’ ένα τραπεζάκι στο χολ και είναι φωτογραφημένο και το 33 και το 34 και το 35 πριν συλλεγεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε να τα δούμε.
Επίδειξη και επισκόπηση πειστηρίων
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, αυτό το φύλλο οδηγιών κινητής τηλεφωνίας είπατε ότι βρέθηκε στο διαμέρισμα της οδού Πάτμου.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό σημαίνει ότι πήγε εκεί ο κ. Γιωτόπουλος και το πήρε στα χέρια του και άφησε τα αποτυπώματά του ή μπορεί να πήγε και από κάπου αλλού, από κάποιον άλλον;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Εγώ όταν βρίσκω αποτυπώματα γνωρίζω ότι αυτού που λέω ότι το αποτύπωμα του ανήκει έχει έρθει σε επαφή με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Το πώς το αντικείμενο αυτό είναι σε ένα χώρο είναι θέμα της ανάκρισης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι κινητό αντικείμενο και δεν μπορείτε να βεβαιώσετε αν μεταφέρθηκε, αν ήταν αρχικά εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα ίδια λέτε και για τα υπόλοιπα Π35, 157.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αναφέρομαι στο κινητό τηλέφωνα, στο έντυπο οδηγιών, χρήση κινητού τηλεφώνου PF768 ERICSSON, 157, 190Β. Όλα αυτά είναι κινητά. Σε ακίνητο σημείο βρέθηκε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όχι, ο συγκεκριμένο κατηγορούμενος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για τον συγκεκριμένο μιλάω πάντοτε. Δηλαδή είναι σύνολο 11.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, επιτρέψτε μου εδώ. Η έννοια του κινητού και του ακινήτου αντικειμένου σε ένα χώρο είναι πραγματική. Και μία πόρτα μέσα σε ένα διαμέρισμα είναι κινητό αντικείμενο και δεν ξέρουμε υπό ποιες προϋποθέσεις, ποιο χρόνο και κάτω από ποιες καταστάσεις τοποθετήθηκε αυτή η πόρτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ γιατί το λέτε έτσι;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Εάν θεωρήσουμε ότι τα αποτυπώματα που βρέθηκαν του κ. Ξηρού Σάββα, είχαμε τον κ. κατηγορούμενο αυτόν το 1997 που βρέθηκαν τα αποτυπώματά του και έφτανε να μπούμε στην λογική ότι αυτό είναι κινητό και ακίνητο θα αποφασίζαμε ότι τότε είναι κινητό αντικείμενο και θα έχει καμία σχέση με τα αποτυπώματα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν λέω εγώ αυτό. ¶λλο λέω εγώ τώρα. Εγώ λέω εδώ πέρα, η θέση στο χώρο των πραγμάτων αυτών, των κινητών πάντα είναι κινητά σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα αφού δεν είναι ακίνητα. Έτσι λέει ο Αστικός Κώδικας. Κινητά είναι όσα δεν είναι ακίνητα. Σας ρωτώ, σε σχέση με το χώρο πώς το βλέπετε;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Για τα συγκεκριμένα πειστήρια δεν μπορώ να πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι στο ίδιο σημείο ή σε διαφορετικά σημεία του χώρου;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Του κ. Γιωτόπουλου;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Του κ. Γιωτόπουλου είναι όπως αναφέρονται στο έγγραφο σε διάφορα έγγραφα και σε αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα στο χώρο, ιδιαίτερα το δωμάτιο Νο 6 εκεί που ήταν η πλειοψηφία των πειστηρίων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε σχέση με το χώρο μήπως υποδηλώνουν ότι αυτά τα πράγματα εκεί πέρα χρησιμοποιήθηκαν από τον κ. Γιωτόπουλο;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ένα κινητό τηλέφωνο όταν έχει τα αποτυπώματα κάποιου από την στιγμή της αγοράς του και μετά για πόσο χρόνο δεν το γνωρίζω, σαφώς έχει έρθει ο άνθρωπος αυτός σε επαφή με το αντικείμενο αυτό. Το πότε ήρθε δεν το γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είχε άραγε κινητό τηλέφωνο ο κ. Γιωτόπουλος;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Δεν το γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκτός από τους λοιπούς κατηγορουμένους;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ναι, στο κινητό έχει και ο κ. Ξηρός Σάββας το 34 πειστήριο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στη συσκευασία του.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Στη συσκευασία του πειστηρίου. Ήταν ένα πάνω στο άλλο. Στο πειστήριο 34 που αφορά προφανώς την ίδια συσκευασία του κινητού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 34 σε ποιον αναφέρεται;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Στον κ. Ξηρό Σάββα. Στο έγγραφό μου, στην παράγραφο που αφορά....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συνδέεται και με τον κ. Γιωτόπουλο αυτό το πειστήριο;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Ναι. Στο 33 και 35 είναι τα ίδια πειστήρια, αφορά συσκευασία κινητού τηλεφώνου. Το ένα είναι η κάρτα αυτή, ήταν ξεχωριστά. Οι κατηγορούμενοι – δεν ξέρω αν είναι κατηγορούμενοι – κάποιος νωρίτερα τα είχε διασπάσει. Όπως σε ένα χώρο μέσα σε ένα διαμέρισμα κάποια χαρτιά, άλλο πέφτει εδώ, άλλο βγαίνει να το διαβάσουμε, να το δούμε. Δεν ξέρω πώς θα το κάνουμε, σε τρία διαφορετικά όπως καταγράφησαν στην έκθεση κατασχέσεως, στο 33 και στο 35 επισημαίνονται τα αποτυπώματα του κ. Γιωτόπουλου. Στο 34 του κ. Σάββα Ξηρού. Αφορά την ίδια συσκευασία του κινητού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η συσκευή;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Δεν έχω συσκευή εγώ. Έχει έναν αριθμό βέβαια που αναφέρεται, όπως αναφέρεται στο πειστήριο Νο 34.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Παρακαλώ, σε πάρα πολλά αποτυπώματα δακτυλικά έχουν ανευρεθεί μόνο τμήματα δακτυλικών αποτυπωμάτων. Η ερώτησή μου είναι τα μερικότερα αυτά τμήματα των δακτυλικών αποτυπωμάτων σε βαθμό βεβαιότητας μπορούν να ταυτιστούν από την στιγμή και με δεδομένο ότι δεν έχουμε το υπόλοιπο τμήμα. Αυτή είναι η ερώτησή μου και να αποδοθούν στο συγκεκριμένο πρόσωπο.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όταν λέμε πάντοτε τα λανθάνοντα αποτυπώματα είναι τμήμα. Πάντοτε. Δεν μπορεί ποτέ να είναι ολόκληρο. Για να είναι ολόκληρο θα πρέπει να έχει κάνει ο δράστης, αυτός που ήρθε σε διαδικασία επαφής με το αντικείμενο να έχει κάνει αυτό που γίνεται στο δακτυλοσκοπικό δελτίο το τμήμα. Πλήρη περιστροφική. Κανένας φυσικά όταν πιάνει ένα αντικείμενο δεν κάνει αυτό το πράγμα. Μπορεί να υπάρχει μια πιθανότητα.
Πάντα είναι τμήματα. Γιατί; Όταν ακουμπάει έτσι, ακουμπάει την ακρολοφία του. Ένα τμήμα της ακρολοφίας του. Εκεί αποτυπώνεται το 1/6 του δακτύλου. Αυτή η επιφάνεια που έχει ακουμπήσει εκεί, αυτά τα σημεία που περιέχει η επιφάνεια εκεί εφόσον είναι επαρκή ποιοτικά και αριθμητικά περιέχουν απόλυτα ταύτιση και κανένα αποτύπωμα από αυτά που έχω δώσει έχουμε απόλυτη ταύτιση.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πολλά αποτυπώματα έχουν βρεθεί σε διάφορες σελίδες 26, 303 κλπ. Έχω μία απορία. Ανοίγει κανείς στην τύχη το βιβλίο εκεί ή όταν το πιάνει μπορεί να βρεθεί ευκολότερα το αποτύπωμα είτε στο τέλος στην τελευταία σελίδα, στο εξωτερικό φύλλο είτε στην πρώτη σελίδα.
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Κύριε Εφέτα, θα σας πω. Εμείς σαν Τμήμα και σαν εξερευνητές και σύμφωνα με τον κανονισμό μας δεν είναι μόνο κατά την εξερεύνηση η συλλογή των αποτυπωμάτων και των λοιπών ιχνών. Είναι και η παρατήρηση και η εξαγωγή συμπερασμάτων. Το λέει η παράγραφος 1 του άρθρου 60 του 342/77. Έτσι το ήθελε ο νομοθέτης, έτσι το έκανε.
Επομένως όταν εξερευνάμε ένα χώρο μπαίνοντας μέσα μπορούμε να καταλάβουμε πολύ περισσότερο απ’ ότι μπορεί να καταλάβει ένας που κάνει μια στείρα έρευνα, μια στείρα αυτοψία. Γιατί ακριβώς υπάρχουν λανθάνοντα αποτυπώματα που εμφανίζονται μετά και από την θέση των αποτυπωμάτων μπορείς να βγάλεις ένα συμπέρασμα, αν αυτός ήταν όρθιος, πάντοτε συμπέρασμα. Υποκειμενική άποψη αν ήταν όρθιος, αν ήταν καθιστός, αν ήταν ψηλός, αν ήταν κοντός. Αυτό βοηθάει πολλές φορές στην εξιχνίαση υποθέσεων. Στην προκειμένη περίπτωση σε ότι αφορά τα βιβλία επειδή σε κάποια βρέθηκαν, σημαίνει ότι σε αυτές τις σελίδες τουλάχιστον ήρθαν σε επαφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ακίνητο σημείο, σε πόρτα κλπ του κ. Γιωτόπουλου;
Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ: Όχι, δεν έχω.
