Ένα κοπάδι φαλαινών φυσητήρων «υιοθέτησε» ένα ρινοδέλφινο με σπονδυλική παραμόρφωση, όπως δείχνουν οι εικόνες που κατέγραψαν γερμανοί βιολόγοι, το 2011.
Όπως επισημαίνουν, αυτό που προκαλεί απορία δεν είναι η τρυφερότητα που επέδειξε το δελφίνι απέναντι στα μεγαλύτερα κήτη, αλλά το γεγονός ότι εκείνα το αποδέχθηκαν στην οικογένειά τους, έστω και προσωρινά.
Παρότι έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις δεσμών ανάμεσα σε διαφορετικά είδη ζώων, αυτοί συνήθως διαρκούν λίγο και συχνά αποσκοπούν στην προστασία από θηρευτές ή στην αποτελεσματικότερη αναζήτηση τροφής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν και δεν είναι σπάνιο για τα δελφίνια να κάνουν «παρέα» με άλλα θαλάσσια ζώα, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν έχουν καταγραφεί περιστατικά φυσητήρων να συνυπάρχουν κατ’ αυτόν τον τρόπο με άλλα είδη.
Οι βιολόγοι Αλεξάντερ Ουίλσον και Γενς Κράουζε ταξίδεψαν, πρόπερσι, στις Αζόρες με σκοπό να μελετήσουν τις φάλαινες φυσητήρες του Βορείου Ατλαντικού. Ανοιχτά της νήσου Πίκο, εντόπισαν ένα κοπάδι αποτελούμενο από αρκετές ενήλικες φάλαινες και τα μικρά τους. Παρατηρώντας τις πιο προσεκτικά ωστόσο, είδαν ότι οι φάλαινες είχαν «υιοθετήσει» ένα ενήλικο ρινοδέλφινο με ειδικές ανάγκες.
AQUATIC MAMMALS/ALEXANDER D. M. WILSON
Έπειτα από οκτώ ημέρες στενής παρακολούθησης, βεβαιώθηκαν ότι το δελφίνι είχε ενσωματωθεί πλήρως στη νέα του οικογένεια, με τα μέλη της οποίας κολυμπούσε, έτρωγε και έπαιζε. «Έδειχναν πραγματικά να έχουν αποδεχτεί το δελφίνι, για άγνωστο λόγο», δήλωσε ο Ουίλσον στο Science. «Ήταν πολύ κοινωνικά απέναντί του».
Οι επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ερμηνεύσουν με βεβαιότητα αυτή τη συμπεριφορά. Υποθέτουν όμως ότι η παραμόρφωση στη σπονδυλική στήλη του δελφινιού, εξαιτίας της οποίας κολυμπούσε με πιο αργούς ρυθμούς, ενδέχεται να το καθιστούσε «στόχο» ακόμη και από τα μέλη της ίδιας της κοινότητάς του. Δεν αποκλείουν να αναζήτησε εκείνο «καταφύγιο» σε μία νέα κοινότητα ζώων, τα οποία κινούνται πιο αργά και είναι λιγότερο ανταγωνιστικά.
«Κάποιες φορές, μερικά μέλη [ενός κοπαδιού] γίνονται στόχος χλευασμού. Ο λόγος μπορεί να είναι ότι, κατά κάποιο τρόπο, δεν ταιριάζουν με το κοπάδι τους», λέει ο Ουίλσον αναφερόμενος στην ιδιαιτερότητα του ρινοδέλφινου.
Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει γιατί οι φάλαινες δέχθηκαν το δελφίνι στους κόλπους τους και εάν προσέβλεπαν σε «ανταλλάγματα». Όπως εξηγεί, η μελέτη δείχνει ότι τα κητώδη έχουν «την ικανότητα να αναπτύξουν τέτοιες σχέσεις», όμως μόνο εάν επωφελούνται με κάποιον τρόπο.
