Η ονομασία του είναι ίσως παραπλανητική χωρίς την κατάλληλη επεξήγηση. Το «Κουτί της Αβύσσου» μπορεί να παραπέμπει σε κάτι... πολύ σκοτεινό, όμως στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε από επιστήμονες για να φέρνει θαλάσσια πλάσματα από την άβυσσο των ωκεανών στην επιφάνεια και να τα διατηρεί στη ζωή. Από τον Απρίλιο, το «Κουτί» θα αποτελέσει το επίκεντρο μόνιμης έκθεσης τέτοιων οργανισμών στο ενυδρείο Oceanopolis της Βρέστης, στη Γαλλία, ενώ οι επιστήμονες του κλάδου ελπίζουν να το αξιοποιήσουν και στο πλαίσιο των ερευνών τους.
Ο άνθρωπος πίσω από το «Κουτί» είναι ο Μπρους Σιλιτό, εμπνευστής της τεχνολογίας IPOCAMP, ακρωνύμιο που σχηματίζεται από τα αρχικά των γαλλικών λέξεων που σημαίνουν «Θερμοκοιτίδα πίεσης για την παρατήρηση και την καλλιέργεια ζώων από τα βάθη της θάλασσας».
Ο καθηγητής, υδροβιολόγος στο Πανεπιστήμιο Πιέρ και Μαρί Κιουρί στο Παρίσι, εξηγεί ότι υπό κανονικές συνθήκες, όταν ένας οργανισμός ανασύρεται από βάθος πολλών χιλιομέτρων, πεθαίνει λόγω της απότομης αλλαγής της πίεσης. Το σύστημά του εξαλείφει αυτό το πρόβλημα προσομοιώνοντας τις ακραίες συνθήκες, στις οποίες επιβιώνουν τέτοιοι οργανισμοί. Προς το παρόν η χωρητικότητά του είναι μόλις 16 λίτρα, όμως η τεχνολογία θα μπορούσε να εφαρμοστεί και για τη δημιουργία μεγαλύτερων δεξαμενών που θα φιλοξενούν ακόμη και μεγάλα ψάρια.
Καθώς οι οργανισμοί που ζουν σε μεγάλα βάθη δεν έχουν μελετηθεί εκτενώς, ο Σιλιτό και οι συνάδελφοί του ευελπιστούν το σύστημα αυτό να τους βοηθήσει να μάθουν περισσότερα π.χ. για γαρίδες και κάβουρες που θα ανελκύσει από βάθος πολλών χιλιομέτρων. «Θέλουμε πολύ βασικές πληροφορίες, όπως ποια είναι η διάρκεια ζωής ενός τέτοιου ζώου», λέει ο καθηγητής που έγινε γνωστός για την ανέλκυση ζωντανού ψαριού από βάθος-ρεκόρ 2.300 μέτρων στη Μεσο-Ατλαντική Ράχη. «Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά πόσο ζουν, οπότε διατηρώντας τα κατ' αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να πάρουμε αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες θα αφορούν μεν ζώα σε αιχμαλωσία, αλλά είναι προτιμότερες από το να μην έχουμε καμία πληροφορία».
Το «Κουτί της Αβύσσου» είναι εξοπλισμένο έτσι ώστε να συντηρεί τους ενοίκους του μακροπρόθεσμα. Αυτό γίνεται με συχνές αλλαγές του νερού, στο οποίο εισάγεται τροφή, ενώ η πίεση διατηρείται στα 18 μεγαπασκάλ, που ισοδυναμούν με βάθος περίπου 1.800 μέτρων.
