Ένα τροπικό δάσος ηλικίας 298 εκατομμυρίων ετών, το οποίο συντηρήθηκε κάτω από στρώμα τέφρας μετά από έκρηξη ηφαιστείου στη σημερινή βόρεια Κίνα, ανακάλυψαν Αμερικανοί και Κινέζοι ερευνητές. Παρουσίασαν μάλιστα μια εικονική αναπαράσταση του απολιθωμένου δάσους, το οποίο χαρακτηρίζεται «κινεζική Πομπηία».

Το - ελώδες και γεμάτο είδη φυτών που αφανίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια- δάσος «ζωντάνεψε» και πάλι μέσω αναλύσεων των καλά διατηρημένων απολιθωμάτων, τα οποία βρίσκονταν θαμμένα κάτω από την ηφαιστειακή τέφρα. Παρότι πολλά από αυτά τα είδη ήταν ήδη γνωστά στους επιστήμονες, τα ευρήματα λειτούργησαν τρόπον τινά ως χρονοντούλαπο, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να μελετήσουν με φοβερή λεπτομέρεια την πανίδα της περιφέρειας Γούντα της Εσωτερικής Μογγολίας.

Οι επιστήμονες, που έκαναν τη συναρπαστική ανακάλυψη το 2006, κατόρθωσαν να αναπαραστήσουν σχεδόν 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους, με δέντρα και φυτά, τα οποία ήταν καλυμμένα από τέφρα πάχους ενός μέτρου. Κάποια από τα φυτά ήταν τόσο καλά διατηρημένα που οι ερευνητές πιστεύουν ότι η τέφρα ενός ηφαιστείου, το οποίο εξερράγη σε απόσταση τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων από το δάσος, τα έθαψε μέσα σε ελάχιστες μέρες, σπάζοντας σχεδόν μόνο κλαδιά με το βάρος της. «Είναι θαυμάσια διατηρημένα», λέει ο Χέρμαν Φέφερκορν από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, ένας εκ των ερευνητών. «Στο ένα σημείο βρίσκαμε ένα κλαδί με τα φύλλα του, ακριβώς δίπλα ένα άλλο κλαδί κι άλλο ένα. Και λίγο πιο δίπλα βρίσκαμε τον κορμό. Αυτό είναι συναρπαστικό».

Ο Φέφερκορν και οι συνάδελφοί του, που περιγράφουν τα ευρήματά τους στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, εντόπισαν έξι ομάδες φυτών, από χαμηλές φτέρες μέχρι δέντρα ύψους 25 μέτρων, τα οποία δεν υπάρχουν πια. Πιστεύουν ότι το κινεζικό δάσος, το οποίο απεικόνισαν με τη βοήθεια ενός ζωγράφου, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς για μελλοντικά ευρήματα.

«Είναι σαν την Πομπηία, που μας δίνει μια εικόνα για το ρωμαϊκό πολιτισμό, αλλά δεν μας λέει τίποτε για τη ρωμαϊκή ιστορία από μόνη της», εξηγεί ο καθηγητής. «Από την άλλη, ρίχνει φως στην περίοδο πριν και μετά, κάτι που ισχύει και για αυτό το εύρημα: πρόκειται για ένα χρονοντούλαπο που μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε πολύ καλύτερα τι συνέβη πριν και μετά».